عبدالله باكيده در گفت و گو با خبرنگار هنري "مهر"، ضمن بيان اين مطلب گفت: سينماي كشور ما طي چند سال اخير دچار مشكلات عديده اي شده است. اين مشكلات هم از نظر سرمايه گذاري و تامين بودجه توليد بوده و هم در زمينه يافتن و ارايه مضامين ارزشمند به وجود آمده كه در مجموع منشا ايجاد فضايي شده است كه زمينه حضور فيلمسازان و كارگردانان حرفه اي را در سينما به شدت محدود و آنها را از سينما گريزان مي كند.
وي در ادامه خاطر نشان ساخت: گريز كارگردانان سينما از اين عرصه دلايل متعددي دارد كه از آن جمله مي توان به افزايش روز افزون فيلم هاي توليد شده و بالا رفتن غير قابل كنترل مخارج توليد يك فيلم اشاره كرد. اين مسايل در كنار ديگر شرايط سخت شدن توليد فيلم، سينماگران را به سوي تلويزيون سوق داده است.
باكيده تصريح كرد: نكته قابل توجه ديگر اينكه، به عقيده من سياست جديد تلويزيون بر اين مبنا استوار شده است كه براي ساخت آثار قابل توجه به بينندگان از سينماگران استفاده كند و براي توليد مجموعه هاي با كيفيت تر به سراغ كارگرداناني برود كه از تجربه لازم در اين زمينه برخوردار هستند و به عبارتي امتحان خود را پس داده اند. اين نكته هر چند كه برخلاف جريان رايج در جهان است، اما اين موضوع موجب شده سينماگران به تلويزيون رو بياورند.
كارگردان مجموعه تلويزيوني « نقش برآب» از ميزان بهره مندي تلويزيون از گسترش بسترقصه گويي، به عنوان يكي ديگر از دلايل روي آوردن سينماگران به ساخت مجموعه هاي تلويزيوني نام برد و توضيح داد: گاهي بعضي از سينماگران موضوعي را انتخاب مي كنند كه براي بيان آن به زماني بيش از يك فيلم سينمايي نياز دارند. اين موضوع يعني بالا رفتن زمان قصه گويي انگيزه بسيار بالايي مي شود براي اينكه يك كارگردان سينما به سريال سازي روي بياورد.
باكيده درباره اينكه دستمزد بازيگران تا چه اندازه در بالا رفتن هزينه هاي توليد تاثير گذار بوده است، گفت: به اعتقاد من، اگر تهيه كننده اي حرفه اي باشد و شرايط كارش را به خوبي بشناسد از نظر توليد دچار مشكل نمي شود. چون گاهي عدم دقت در برگشت سرمايه، طولاني شدن زمان فيلمبرداري، عدم دقت كافي در موضوع يابي و بي تجربگي در انتخاب عوامل توليد هزينه ها را به شدت بالا مي برد و دچار ضعف يك تهيه كننده مي گردد. بازيگران و دستمزد آنها هر چند كه تاثير مستقيمي بر روند توليد و ميزان هزينه ها دارد اما طبيعي است در شرايطي كه هزينه هاي زندگي و تورم عمومي بالا مي رود، بازيگري هم كه از نظر درآمد و مدت كاري كه انجام مي دهد از عدم امنيت شغلي برخوردار نيست، دستمزد بيشتري را طلب كند.
وي تاكيد كرد: تهيه كننده هاي ما بايد با شناخت از جامعه شناسي برخوردي حرفه اي با كار خود داشته باشند و تنها در پي ارايه موضوع هاي تكراري نروند. اشراف به روند توليد و هوشمندي در تعيين مضمون قصه از جمله اين موارد است.
اين كارگردان درباره اينكه ادامه اين روند مهاجرت چه تاثيري بر روي هر دو رسانه مي تواند داشته باشد، گفت: به خاطر شرايط پيش آمده به طور حتم سينما از تجربه سينماگران حرفه اي بي نصيب مي ماند و از آن طرف كارهاي تلويزيوني به سمت حرفه اي تر شدن پيش مي رود و غلط هاي املايي كارها كمتر مي شود. همچنين بازده آثار تلويزيوني آرام آرام افزايش مي يابد و اين موضوع در آثاري كه به وسيله سينماگراني چون ابراهيم حاتمي كيا و كمال تبريزي ارايه شده به خوبي مشهود است.
نظر شما