به گزارش خبرنگار هنري " مهر " اين جلسه با حضور " سام فرزانه " مسئول جلسه و عضو انجمن منتقدين و نويسندگان تئاتر ايران، " حميد مظفري " كارشناس جلسه و عضو انجمن كارگردانان تئاتر ايران، " رحمت اميني " نويسنده نمايش و " حسن وارسته " كارگردان نمايش برگزار شد.
در ابتداي جلسه " حميد مظفري " درمورد تئاتر سنتي به ضعف ها و كمبود هاي آن اشاره كرد و گفت: هرگز از زبان و لهجه براي موفقيت خود استفاده نكنيد. در نمايش شما از لهجه هندي براي خنداندن تماشاگر استفاده كرده ايد.
سپس " سام فرزانه " در مورد تاثير نمايش هندي بر اجرا پرسيد كه " رحمت اميني " در پاسخ گفت: ما در اين اجرا از بعضي از شيوه هاي نمايش " كاتاكالي " بهره گرفتيم، اما به جرات مي گويم كه به شيوه هاي نمايشي خودمان بيشتر وفادار بوده ايم.
در ادامه " حسن وارسته " در مورد انتخاب اين نمايش گفت: ما تمرين اين نمايش را 3 سال پيش به دو دليل آغاز كرديم. اول اين كه رويكردي داشته باشيم به نمايش سنتي و ديگر گريزي زده باشيم به نمايش هاي هندي. براي دستيابي به هردوي اينها از بچه هاي گروه خواستم كه در اين خصوص كمي مطالعه كنند.
پس از صحبت هاي وارسته، يكي از بازيگران اين نمايش گفت: خنده اي كه نمايش ما بر لب تماشاگر مي نشاند نه از سر لودگي و مسخرگي است، بلكه راه كاري است براي آماده سازي او براي دريافت آنچه كه در بطن نمايش گنجانده شده است. مهم اين نيست كه مي خندد، مهم اين است كه چرا مي خندد.
نظر شما