به گزارش خبرگزاری مهر، یاسمن گنجی، مجری طرح با تاکید بر این که این مطالعات با عنوان «طراحی و ساخت داربست نانو کامپوزیتی پلی یورتان – طلا برای کاربرد در مهندسی بافت عضله قلب» در دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرایی شده است، گفت: در این روش به دنبال ارائه راهکارهایی برای رفع نیاز به اهدا کننده قلب پس از سکته‌های قلبی بودیم.
وی ادامه داد: برای این منظور اقدام به تولید پلیمر زیست تخریب پذیر بر پایه روغن کرچک و پلی‌اتیلن گلایکول کردیم که این ترکیب منجر به تولید پلیمر پلی‌یورتان با منشا گیاهی شد.
گنجی خاطر نشان کرد: برای سازگاری این پلیمر با بافت قلب، نانو سیم و نانو لوله‌های طلا را اضافه کردیم تا خواص عضله قلب را از لحاظ الکتریکی و مکانیکی مشابه بافت طبیعی قلب شبیه سازی کنیم.
وی در خصوص دلایل استفاده از نانو سیم و نانو لوله‌های طلا در این تحقیقات توضیح داد: بافت قلبی بافتی است که باید تحریک الکترومکانیکی در آن ایجاد شود و استفاده از این نانو ذرات، ارتباط سلول‌ها را با یکدیگر در تخلخلهای مجاور در داربست فراهم می‌کند.
به گفته مجری طرح، زمانی که داربست تخریب شده از بین می‌رود، سیم‌های طلا می‌توانند با بافت قلب پیوند ایجاد کرده و در داخل بافت باقی بمانند که این امر کمک می‌کند که بافت جدیدی که در حال شکل گیری است با بافت قدیمی موجود در بدن هماهنگی داشته باشد.
مجری طرح، با بیان این که پس از این مرحله کامپوزیت تهیه شده به صورت داربست متخلخل تهیه شد، یادآور شد: بر روی این داربست، سلول‌های قلب کشت داده شد و این سلول‌ها تحت تحریک الکتریکی مطابق با بافت طبیعی بدن قرار گرفتند.
وی انجام ارزیابی‌های بیولوژیکی بر روی این سلول‌ها را مرحله بعدی این طرح تحقیقاتی نام برد و گفت: این که بافت تولید شده با این روش آیا می‌توانند با استفاده از سلول‌های عضله قلبی، فاکتورهای مرتبط با عضله قلب را ترشح کنند یا خیر که در این ارزیابی‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
گنجی با تاکید بر این که در این بررسی‌ها ۱۴ ژن و ۲ پروتئین مورد ارزیابی قرار گرفتند، اضافه کرد: علاوه بر آن شکل و مورفولوژی، رنگ آمیزی، زیست سازگاری و نحوه چسبندگی و جهت گیری سلول‌ها بر روی داربست‌ها پس از تحریک الکتریکی مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته وی، نتیجه به دست آمده نشان داد که داربست تولید شده پتانسیل رشد و تکثیر سلول‌های عضله قلبی را مطابق با شرایط طبیعی بافت دارد.
این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به اجرای فاز حیوانی مطالعات، خاطر نشان کرد: در فاز مقدماتی بر روی خرگوش مطالعاتی صورت گرفت تا واکنش داربست‌های تولید شده در بدن حیوان را مورد بررسی قرار دهیم.
وی با اشاره به نتایج به دست آمده در فاز حیوانی خاطر نشان کرد: در فاز مقدماتی به علت عدم زنده ماندن حیوان پس از اعمال سکته، داربست به صورت زیر پوستی در بدن حیوان کار گذاشته شد و نتیجه نشان داد که امکان ایجاد عروق خونی در این داربست وجود دارد.
گنجی با اشاره به تصاویر به دست آمده از بافت ایجاد شده در بدن خرگوش، افزود: تصاویر به دست آمده نشان داد که در عمق و سطح داربست، عروق خونی شکل گرفته و این عروق از بافت مجاور تا داربست راه یافته است.
این محقق اضافه کرد: در ارزیابی‌های یک ماهه از فاز حیوانی گزارشی در خصوص ایجاد عفونت و واکنش‌های پاتوژنیک و پس زدگی عروق مشاهده نشد.
نظر شما