طیبه میرزا اسکندری ، جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار مهر اعلام کرد: توجه دولت ها به همسان سازی حاشیه و درون شهرها ، باعث می شود تا علت مهاجرت که دست یابی فرد و یا خانواده اش به امکاناتی بشتر بوده ، محقق شود .
وی تصریح کرد: شهرهای بزرگ بر اثر مهاجرت بی رویه از روستاها به آنجا ، دچار معضلی به نام حاشیه نشینی شده اند که علت این مسئله ، نبود تناسب میان روند رشد مهاجرت با برنامه ریزی شهری است.
این جامعه شناس ادامه داد: در واقع می توان چنبن گفت که برنامه ریزی شهری جوابگوی پرسش های بی شمار مهاجران به شهر نیست.
اسکندری بر این عقیده است که چون جمعیت ساکن در حاشه ها بدون مقدمه فکری ، فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی وارد حریم شهرها شده اند ، با جامعه شهری دچار ناهمگونی می شوند.
وی توضیح می دهد: نه جامعه شهری آنها را جذب خود می کند و نه آنها به دلیل نگاهی که به ماهیت خود دارند ، می توانند خود را با شرایط شهری همسان کنند. این شکاف ، خود زمینه ای است برای اینکه حاشیه نشینی عاملی مستعد برای برخی ناهنجاری ها شود.
این جامعه شناس در ادامه اظهار داشت: برخی شهر بزرگ را ذاتا عامل آسیب های اجتماعی مانند حاشیه نشینی اعلام می کنند و بعضی نیز ناسازگاری گروه های مهاجر به شهرها را دلیل بروز چنین معضل هایی می دانند.
اسکندری تصریح کرد: به دلیل کمبود امکانات ، حاشیه نشینی خود زمینه ای برای برخی بزهکاری هاست.
وی با اشاره به اینکه دولت ها نباید حاشیه ها را به پیکره شهرها تبدیل کنند ، یادآور شد: مسئولان باید با سیاست های تشویقی و زیر پوستی ارائه امکانات و تسهیلات در مبداء مهاجرت ، این جریان را با روندی معکوس روبرو سازندد .
نظر شما