اتفاقات یا بهتر بگوییم دزدی های شهر ما به همین سادگی اتفاق می افتد ؛ سرعت عمل حرف اول و آخر را می زند و مهارت شخص در حفظ خونسردی اش بسیار مهم است. البته اینها قابلیت های دزد نیست بلکه مواردی است که شخص باید هنگام دزدی شدن از او رعایت کند تا مبادا تیغه سرد چاقو ، رگ گرم زندگی اش را ببرد.
امنیت مفهومی است که یکی کلیدی ترین شرایط ایجاد محیط های شهری را ترسیم می کند ؛ چنانچه دکتر مسعود غنی زاده ، استاد دانشگاه در این زمینه معتقد است: "تمرکز امنیتی و اقتصادی دو رکن اساسی توسعه شهری هستند و امنیت در همه ابعاد آن یکی از مهم ترین ویژگی های شهر است."
تهران در همه ابعاد خود یک کلانشهر بزرگ و پر جمعیت است که تراکم مشکلات آن در برخی از موارد بسیار بیشتر از کل کشور است که آمار جرائم یکی از این موارد است به همین دلیل فرمانده نیروی انتظامی کشور می گوید که " تهران یک سوم جرائم کل کشور را داراست در حالی که کیفیت و عمق جرائم هم در این شهر متفاوت با شهرهای دیگر کشور است."
این در حالی است که به گفته مسئولان نیروی انتظامی ، احساس امنیت در بین شهروندان بیشتر شده است ولی موضوع این است که از کدام مردم صحبت می کنیم. مردمی که در آمار و ارقام به عنوان یک کمیت مورد بررسی قرار می گیرند یا آدم هایی که با سختی در دل این دنیای پر آشوب به نام تهران ، زندگی می کنند.
آقای مهجوری با پنجاه و چند سال سن در خیابان شهید مقدم نرسیده به خیابان شریعتی میوه فروشی دارد و هر روز به جهت عدم احساس امنیت ساعت 7 شب مغازه را می بندد در حالی که می گوید: " اگر ترس از دزدی نبود بیشتر مغازه را باز نگه می داشتم ، این طوری دخل و خرجمان نمی خواند."
شهروندان تهرانی همیشه حضور مقتدرانه پلیس در خیابانها برای جریمه کردن آنان را مشاهده می کنند ولی شب هنگام که امنیت و آسایش بهای گران بهایی می شود ، این حضور را کمتر حس می کنند چنانچه یکی از همین شهرنشینان تهرانی می گوید:" همانطور که یکی از وظایف پلیس حفظ نظم رفت و آمد اتومبیل هاست حفظ امنیت مردم نیز از اولویت های کار پلیس است در حالی که ما هرگز حضور امنیت آفرین پلیس را احساس نمی کنیم."
پلیس همواره از ایران به عنوان یکی از امن ترین کشورهای دنیا یاد می کند و سردار احمدی مقدم معتقد است "امروز ایران اسلامی به عنوان یکی از امن ترین جوامع و کشورهای دنیا مطرح است" و از میزان بالای جرم و جنایت در کشورهای غربی در مقایسه با ایران صحبت می کنند با این حال در مقام مقایسه هیچ کدام از روش های علمی مانند در نظر گرفتن جمعیت و میزان دسترسی اعضای جامعه به محیط جرم و از این دست عوامل را در نظر نمی گیرند.
یکی از ساکنان خیابان یاد شده در بالا که به عنوان نمونه ای از شهر می تواند ملاک باشد ، خبر از 6 بار شکسته شدن شیشه اتومبیل خود و دزدیده شدن پخش آن می دهد و می افزاید:" بعد از هر بار دزدی با 110 تماس گرفته ام ولی آنها با حضور خود یا مرا تشویق به طرح نکردن شکایت کرده اند و یا در نهایت شکایت هم بعد از یک ماه با برگ قرار منع پیگرد مواجه می شود."
طولانی بودن روند شکایت و طی کردن مراحل کلانتری و دادگاه و... ، بسیاری را اساسا از طرح شکایت منصرف می کند و تنها به دریافت وجه خسارت خود از بیمه رضایت می دهند چنانچه حتی رئیس پلیس کشور هم به این نکته اذعان دارد و می گوید: "بسیاری از جرائم به علت اشتغال مردم و بی حوصلگی مردم در پیگیری اصلا گزارش نمی شود و میزان جرم واقعی فراتر از آمارها است."
" چندین بار گزارش های پلیس 110 که به محل سرقت آمده بودند در منزل ما جا مانده است و مشخص نیست این افراد بر چه اساسی به پرونده رسیدگی کرده اند که در نهایت هم قرار منع تعقیب آن از طرف قاضی صادر می شود".
اینها را مردی می گوید که اتومبیلش بارها مورد سرقت قرار گرفته است در حالی که پلیس تنها توانسته به وی توصیه کند که خودرو خود را در خیابان پارک نکند.
سردار احمد رضا رادان ، فرمانده انتظامی تهران بزرگ حضور 2 دقیقه ای پلیس 110 در محل وقوع جرم را از اهداف خود می داند در حالی که به نظر می رسد ایجاد یک سیستم مدیریت هماهنگ و نظارت قدرتمند بر کار پرسنل پلیس از حضور فوری آنها نتایج بهتری را به ارمغان آورد.
اقدامات پلیس در خیابان شهید مقدم در شرق تهران که به جهت اصرار همواره مسئولان پلیس به ارائه نمونه بزه کاری و مراکز خلاف از طرف خبرنگارانی که از ایشان سئوال می کنند به عنوان مشتی از خروار ارائه شده است ، نه تنها احساس امنیتی را بر نمی انگیزد که بسیاری از بزه کاران را در انجام اعمال خلاف جری تر کرده است.
به گفته فرماندهان پلیس ، پیشگیری از وقوع جرم یکی از اساسی ترین راهکارهای کاهش جرم در جامعه است بنابراین به نظر می رسد که ایجاد کنترل بیشتر و افزایش حضور پلیس در جامعه به عنوان حامی مردم به بسیاری از جرائم حتی فرصت متبادر شدن فکر آن را در ذهن شخص بزه کار ایجاد نکند.
پسری که فریاد زده بود دزد ، راهش را کشید و رفت. گوشی اش هم آنقدرها قیمت نداشت که ارزش بالا پایین رفتن از اتاق های کلانتری و دادسرا را داشته باشد.
نظر شما