خبرگزاری مهر، گروه استانها- رضا عباسی*: نایب قهرمانی تیم بسکتبال شهرداری گرگان در لیگ برتر، اولین جواز حضور این تیم در مسابقات غرب آسیا هم محسوب میشود؛ جوازی که بیش از یک رخداد ورزشی، یک رخداد ارزشی ناشی از ۶۰ سال تلاش جمعی مردم این شهر به شمار میرود.
تلاش برای منتصب کردن موفقیت به دست آمده به یک یا چند نفر، فقط مضحک نیست. بلکه توهین به همه کسانی است که در این ۶ دهه قدمی برای این ورزش در گرگان برداشته اند و برخی از آنها دیگر در میان ما نیستند. از تماشاچی اش بگیر تا شهروندانی که از مال خویش مایه گذاشتند، از دانش آموزانی که پول توجیبی خود را خرج کردند تا حامیانی مانند مرحومان فرهاد واثقی، دکتر حکیمی و غیره.
شاید بشود تفاوت حضور در لیگ برتر کشور و حضور در مسابقات آسیایی بسکتبال را به تفاوت حضور در لیگ محلات با لیگ برتر تشبیه کرد. گر چه در هر دو بسکتبال بازی میشود و زمین و مقررات یکی است، اما قطعاً نمیتوان با تدارکات لیگ محلات در لیگ برتر شرکت کرد.
اگر به خودمان دروغ بگوییم، از همین حالا باخته ایم. ظرفیت بازیکن و تماشاچی به تنهایی شرط کافی برای نتیجه گیری نیست. ما آمادگی حضور در این میدان را نداریم. هر که چنین ادعایی میکند مشخصاً از کلاس مسابقات مذکور و پروتکلهایش بی اطلاع است. ما باید آمادگی حضور در این میدان را پیدا کنیم.
مسابقات آسیایی کبدی را خاطرتان هست؟ آن همه زحمت، با یک بی توجهی تحت تأثیر قرار گرفت. فقط به خاطر توجیه نبودن چند عامل به ظاهر غیرکلیدی و رده چندم مسابقات نسبت به پروتکلهای مسابقات بین المللی، مضحکه خاص و عام در داخل و خارج شدیم.
خودمان را گول نزنیم. آسیایی شدن، یک تغییر کلاس است. نه تنها تیم محتاج تقویت فنی است، بلکه باید برای هزینههای مادی این حضور چاره اندیشید. هزینههایی که حداقل دو برابر بودجه فصل گذشته تیم خواهد بود. در جایی که بر سر پاداش به بازیکنان در هیأت رییسه شورایش مشاجره شدید میشود، یعنی تیمداری حرفهای حاکم نیست و مدیریت متناسب وجود ندارد.
خودمان را گول نزنیم. از خبرنگار ما گرفته تا هوادار، از صدا و سیما و کارگردان تلویزیونش گرفته تا مأموران انتظامات، همه نیازمند توجیه این تفاوتها هستیم. یک حرکت نابه جا، ممکن است همه زحمات را به هدر دهد.
خودمان را گول نزنیم. مضحکه بازاری که از سوی شهرداری در نصب بنرهای متعدد تقدیر و تشکر از شورا و شهردار به راه افتاد در شأن یک تیم آسیایی نبود. همه باید درک کنیم که توسعه، با سلفی گرفتن به دست نمیآید. توسعه، نیازمند تغییر است و ابزار خودش را میخواهد، با تأسف باید گفت این شورا و شهردارش فاقد آن است. اما اگر بخواهد، میتواند برای خودش ظرفیت ایجاد کند و با شوآف و توهم هم نمیشود.
تنها شاخص آسیایی ما در وضعیت کنونی، شهروندان گرگان هستند. همانهایی که تصاویر شادی دلپذیرشان با فریادهای ایران ایران و گرگان گرگان به سرعت مرزها را در نوردید و از آسیا هم گذشت. گذشت تا دل هموطنانمان را در جای جای کره زمین شاد کند. قدر این شهروندان را بدانیم و شأن آسیایی آنها را با چند بنر فرمایشی پایین نیاوریم.
* فعال اجتماعی
نظر شما