به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، بهروز عمرانی رئیس پژوهشگاه که «امروز» سه شنبه در نشست تخصصی «میراث فرهنگی و مواجهه با بحران سیل» با اشاره به اینکه پراکنش نامناسب زمان و مکان بارش در مناطق خشک و نیم خشک باعث ایجاد سیلاب‌های مخرب می‌شود افزود: در کشور ما سیل بعد از زلزله در زمره مخرب‌ترین بلایای طبیعی است که منجر به تخریب یادگارهای فرهنگی مناطق می‌شود. عدم تکرار پذیری ماهیت میراث فرهنگی لزوم اتخاذ تدبیر بمنظور صیانت از اینگونه آثار را ضروری می‌سازد.
عمرانی با بیان این نکته که مطالعه سوابق سیل در ایران می‌تواند به الگوی مشخص از مناطق پر خطر در ایران اشاره کند افزود: از این رو می‌بایست وضعیت توپوگرافی در مناطق پر خطر بررسی، سابقه سیل خیزی آن مطالعه و تمهیداتی برای کاهش و یا رفع صدمات آن اتخاذ شود.
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت: اکثر شهرها و تمدن‌ها در کنار رودخانه‌ها بنا شده اند به همین خاطر سیل جزو جدایی ناپذیر از تمدن بشری بوده و بشر از همان ابتدا در پی جوابگویی به این عامل بنیان کن بوده و سعی کرده تا با شیوه‌هایی همچون ساخت سکو مصطبه بر زیر بناها در مناطق کم ارتفاع و دشت‌های پر پایش همچون آذربایجان اقدام کند.
وی تصریح کرد: همچنین اقدام در ساخت دیوار و مسیر دهی در مسیر رودخانه‌های سیلابی مانند رودخانه مهران رود تبریز از دیگر روش‌های مهار سیلاب‌ها بشمار می‌رود.
او افزود: در کتاب عالم آرای عباسی نویسنده و منشی شاه عباس توضیح می‌دهد که شاه عباس گفته چون قلعه و ارگ حکومتی تبریز در مسیر رودخانه‌ها ساخته شده است عثمانی‌ها می‌توانند سد و بند در بالا دست شهر بسازند و با جاری کردن آن باروی قلعه را تخریب کنند و بر قلعه مسلط گردند.
عمرانی با بیان اینکه تا کنون ۲۸۰۰ اثر در بخش شمالی تا مرکزی استان خوزستان در نقشه باستان شناسی ایران درج شده است گفت: با برآورد پهنه سیلابی مشخص شد، از این تعداد ۱۹۸ اثر در مسیر مستقیم سیلاب قرار داشته و صدمه دیده اند.
او گفت: این بررسی به صورت سنجش از دور نقشه‌های تهیه شده نشان می‌دهند که در پیشینه تاریخی این سرزمین نیاکان ما از وجود جریانات سیلابی و پهنه گسترش آن اطلاع داشته اند.
عمرانی افزود: به هر تقدیر عدم حفاظت از مراتع و استفاده بیش از حد از ظرفیت آن و اشتغال بستر رودخانه هاو نیز توسعه فیزیکی نامناسب شهرها بر روی مسیل های قدیمی و حرکت روان آب‌ها در بافت کالبدی شهرها و عدم توجه به تجربیات تاریخی سکونتگاه‌ها و الگوهای استقراری نکاتی است که می‌بایست از آن بهره جست.
نظر شما