خبرگزاری مهر، گروه استان ها: خشکسالی، آشنایی ۲۰ ساله در خراسان جنوبی بوده که با قدم گذاشتن در این دیار کویری، تمام داشته های روستاییان را به یغما برد.
تازیانه های خشک روزگار و خساست آسمان باعث تخلیه هزار و ۷۰۰ روستا و آبادی در خراسان جنوبی شد و بی آبی سیلی از مهاجرت به راه انداخت.
«غلامعلی» هم از جمله آبادی های کوچکی از توابع شهرستان بیرجند است که در ۲۰ سال گذشته روزهای خوشی را سپری می کرد.
اگرچه کمتر از ۱۵ خانوار را در خود جای داده اما گرمای زندگی سقف آسمانش را رنگی بهاری داده بود. هر چند روز یک بار بوی نان گرم فضا را پر می کرد و دود تنور شمیم خوش زندگی را مژده می داد.
صدای خروس لحظه ای پس نمی شد. آفتاب که در تشت غروب می نشست، گله هم از صحرا می رسید و چوپان با لبخندی صمیمی به آغوش خانواده باز می گشت.
مردها دامداری می کردند و زن ها در مزارع کشاورزی به کشت انواع محصولات مانند زعفران، هویج، شلغم، عناب، جالیز، پنبه و چغندر می پرداختند.
روایت سکوت ۲۰ ساله روستا
چندی نگذشت که روزهای خوش مردمان این آبادی کوچک، تیره شد. با جان دادن قنات روستا و از بین رفتن اراضی کشاورزی اهالی هم راه مهاجرت را پیش گرفتند.
با مهاجرت مردم، «غلامعلی» هم در سکوتی سرد فرو رفت. دیگر صدای خروس به گوش نمی رسید و از بوی نان گرم و دود تنور هم اثری باقی نماند.
اگرچه غلامعلی در خوابی ۲۰ ساله فرو رفت اما اهالی روستا به ویژه پدر پیر آبادی بیدار تر از همیشه پای کار آمدند. دو نفر از اهالی هم برای حراست از خانه های خشتی روستا، مشغول به دامداری شده و آب مورد نیاز دام را با تانکر حمل می کردند.
بهار که می شد با غرش هر آسمان، چشم این دو جامانده از کاروان مهاجر، به ابرها بود تا شاید با اشک خود زندگی را برای این روستای خفته هدیه آورد.
روزهای زیادی را کلنگ به دست به چاه خشکیده می رفتند تا شاید تلاش شان برای یافتن آب نتیجه دهد اما نه تنها به نتیجه نمی رسیدند بلکه هراسان از وجود مارهای موجود در چاه، راه فرار را پیش می گرفتند.
پدر پیر آبادی برای یادآوری نشاط و چهره سبز غلامعلی، ۲۰۰ اصله پسته کشت کرد و با تانکر آبرسانی، آنها را با جان و دل بزرگ کرد اما امیدش را از دست نداد.
غلامعلی بیست و یکمین سال سکوتش را پشت سر می گذاشت و امید مردم هم همانند قنات روستا خشکید.
حیات دوباره قنات
در یکی از روزهای تیرماه سال جاری بود. پیرمرد طبق عادت همیشگی به محل دامداری می رفت اما در مقابل چشمان متحریش، استخر «غلامعلی» بعد از ۲۰ سال پر از آب بود و حیات به زندگی روستا برگشته بود.
خبر جان گرفتن قنات در کمتر از دو ساعت گوش به گوش شد و اهالی مهاجرت کرده برای تولد دوباره غلامعلی به روستا آمدند.
در کمتر از دو روز جوانان به روستا برگشته و با دنیایی سراسر از امید به کشاورزی و دامداری مشغول شدند.
اگرچه قنات روستا بعد از ۲۰ سال خوشحالی و نشاط را به روستا کشاند اما مسلماً تخریب مسیر آب و استخر باعث هدررفت بخش زیادی از آب شده که جلوگیری از این امر نیازمند بازسازی و کول گذاری است.
اهالی هم معتقدند به عنوان نیروی کار در میدان هستند اما با توجه به حجم بالای تخریب، مسئولان هم باید پای کار بیایند تا سکوتی دوباره فضای روستا را آغشته نکند.
مسئولان در بازسازی قنات همکاری کنند
یکی از اهالی روستا در گفت و گو با خبرنگار مهر می گوید: روستای غلامعلی در ۲۰ سال گذشته روزهای خوشی داشت.
محمد حسین رحمتی با بیان اینکه ۱۰ خانوار در روستا ساکن بودند، می افزاید: دامداری و کشت انواع محصولات کشاورزی از جمله فعالیت های مردم بود.
وی ادامه داد: با خشک شدن قنات، اهالی هم به شهر مهاجرت کردند و تنها من و پسرم برای زنده نگه داشتن روستای پدری مان به دامداری مشغول شدیم.
با نفسی عمیق، ریه هایش را از هوا پر می کند و می افزاید: از ۲۰ سال گذشته به طور دوره ای در قنات روستا کار می کردیم اما نتیجه ای حاصل نمی شد.
با لبخندی گرم و صمیمی می افزاید: خداوند بعد از ۲۰ سال زندگی را به این روستا برگردانده و جوشش دوباره آب باعث مهاجرت معکوس روستاییان شده است.
این پدر پیر روستا با بیان اینکه متاسفانه استخر روستا تخریب شده و آب هدر رفت زیادی دارد، می افزاید: قنات مخروبه هم نیازمند کارشناسی و بازسازی بوده که در توان مردم نیست.
رحمتی خواستار کمک مسئولان شده و می گوید: اگر قنات روستا کول گذاری شود حیات قنات ادامه خواهد داشت و درختان نیمه خشک زنده می شوند.
مهاجرت معکوس جوانان
محمد، جوان ۲۴ ساله هم در گفت و گو با مهر می گوید: اگر جریان آب در قنات روستا مستمر باشد جوانان زیادی به روستا برگشته و به دامداری و کشاورزی مشغول می شوند.
وی می افزاید: اگرچه طی چند روز گذشته با همکاری دیگر جوانان مسیر آب لایروبی شده اما نیازمند توجه و همکاری مسئولان هستیم.
محسن از دیگر جوانان روستایی بوده که می گوید: در حال حاضر چهار جوان در این روستا به دامداری مشغول بوده و در صورت وجود آب، جوانان بیشتری به روستا مهاجرت می کنند.
وی ادامه می دهد: بدون شک حیات دوباره قنات بعد از ۲۰ سال خشکسالی هدیه ای از طرف خدا به مردم صبور این منطقه بوده که باید در حفظ و حراست از آن تلاش شود.
دامداری رونق می گیرد
مهدی چاحوضی هم در گفت و گو با خبرنگار مهر می گوید: از چند سال گذشته با چند راس گوسفند در این روستا به دامداری مشغول هستم.
وی با بیان اینکه آب مورد نیاز دام را با تانکر حمل می کردیم و یا از قنات دیگر آبادی ها استفاده می کردیم، می افزاید: به لطف خدا قنات دوباره جان گرفته و رونق به روستا باز گشته است.
این جوان روستایی می گوید: با توجه به مشکل اشتغال، در صورت ادامه جریان آب در قنات، جوانان و حتی نوجوانان زیادی به روستا مهاجرت کرده و راه پدرانشان را پیش می گیرند.
آنچه مسلم است در شرایطی که بیشتر روستاهای خراسان جنوبی با بی آبی دست و پنجه نرم می کنند از کنار قطره قطره آب قنات روستای «غلامعلی» نباید گذشت چراکه مردمانش از ۲۰ سال گذشته منتظر رسیدن این چنین روزی بودند.
نظر شما