تویسرکانی در گفتگو با خبرنگار مهر، انتشار این قبیل نشریات را موجب در سایه قرار گرفتن نشریات فرهنگی جدی معرفی کرد و افزود: نشریات ادبی مشکلات عدیده ای دارند. مسئله ما کاغذ نیست بلکه فضای فرهنگی موجود به نحوی است که کسی به سراغ نشریات وزین نمی رود. ارشاد اگر می خواهد کار اساسی برای نشریات ادبی بکند جلوی انتشار نشریات بی محتوا را بگیرد.
وی با ابراز گلایه از ارائه مجوز به نشریات بی محتوا ادامه داد: نشریات زرد به بنگاه های اقتصادی تبدیل شده اند. آنها با اجاره دادن امتیازشان علاوه بر کسب اجاره های هنگفت، اجاره دار فرهنگ این مملکت شده اند و محتوای نشریاتشان را به دست کسانی سپرده اند که تنها به سود اقتصادی فکر می کنند و دغدغه فرهنگی ندارند.
سردبیر فردوسی انتشار نشریات زرد را مصداق عینی و عملی تهاجم فرهنگی خواند و اظهار داشت: در همه جای دنیا نشریات وزین به صورت مستقیم یا غیر مستقیم از سوی دولت حمایت می شوند. اگر دولت مدعی است که ما کشور با فرهنگ و تمدنی هستیم باید برای اصالت های فرهنگی ارزش قائل شود و برای آن هزینه کند.
وی تصریح کرد: متاسفانه وزارت ارشاد برای سمینارها و برنامه های تشریفاتی که در درازمدت نه تنها اثری ندارند بلکه فراموش هم می شوند، هزینه های گزافی می پردازد اما نسبت به کارهای زیربنایی و اساسی فرهنگی که باید به جوانان خوراک فرهنگی بدهد کم توجه هستند.
تویسرکانی بی توجهی مسئولان را به ارائه داده های فرهنگی بومی به نسل جوان، موجب روی آوردن آنان به فرهنگ های دیگر و تغذیه از آنان دانست و گفت: ارشاد باید با حمایت از نشریات ادبی از تعطیلی آنها جلوگیری کند.
وی با اشاره به انتشار 56 شماره از نشریه فردوسی، نسبت به عدم خرید آن برای کتابخانه های عمومی کشور گلایه کرد و گفت: وزارت ارشاد باید برای خرید نشریه برای کتابخانه ها آنها را ارزش گذاری فرهنگی و محتوایی کند. خرید 700 تا 1000 نسخه از هر نشریه اگرچه کم بود اما به لحاظ مادی برای نشریات قابل توجه بود.
سردبیر مجله فردوسی در پایان خاطرنشان کرد: با این روند نشریات به دورافتاده ترین نقاط کشور فرستاده می شوند و جوانان به خواندن آنها عادت می کنند ولی متاسفانه در ایران حتی کتابخانه ملی و کتابخانه دانشگاه تهران هم فاقد یکسری نشریات با ارزش هستند.
نظر شما