بازدارندگی و معامله مستقیم ؛ بهترین گزینه برای موضوع هسته ای ایران

به گزارش خبرگزاری مهر در مقاله ای که در پایگاه اینترنتی شورای روابط خارجی آمریکا منتشر شده، آمده است: در بحث و بررسی در آمریکا درباره چگونگی مدیریت تمایلات منطقه ای و هسته ای ایران، به گزینه های غلطی اشاره شده است. بازهای آمریکایی(جمهوریخواهان) واز جمله اعضای کلیدی دولت بوش به جای دیپلماسی از گزینه " تغییر نظام" سخن می گویند و کبوترهای آمریکایی (دموکراتها) هم درباره استفاده از مشوقها و تعامل سخن می گویند که احتمالا هیچ یک از این دو رویکرد واقع بینانه نیستند.

"کالین دوک" و "ری تاکیه" نویسندگان این تحلیل گزینه های پیش روی آمریکا برای حل موضوع هسته ای ایران را اینگونه بر می شمرند:

بازدارندگی : به معنای ایجاد یک وزنه تعادل سیاسی، نظامی و اقتصادی برای یک کشور دشمن است و یک دیپلماسی توازن قوا به شمار می رود.

سیاست عقب گرد: یک گزینه خشن تر از بازدارندگی است که دولت بوش از زمان حملات 11 سپتامبر به آن اشاره کرده است.  ویژگی اصلی این گزینه استفاده از قدرت نظامی برای برکناری یک نظام دشمن است.

درگیر نشدن: گزینه راهبردی اساسی دیگری است و احتمالا مورد توجه کافی قرار نمی گیرد. مهمترین رکن آن اقدام نکردن در هیچ یک از ابتکارعملها، خواه دادن مشوق و خواه تهدید برای یک کشور دشمن است. در حالی که منافع آمریکا محدود است و در جایی که هزینه های مداخله بالاتر از منافع آن است، این گزینه می تواند یک گزینه خوب و ترجیحی باشد.

تعامل: به نظر می رسد که به عنوان آخرین گزینه، مفاهیم متفاوتی دارد. یکی از معانی آن " عمل گرایی" است که اشاره ای به موضع اساسی فعالیت سیاسی، استراتژیک و تجاری در جهان است. مفهوم دیگر آن هم "تماس" با یک کشور دشمن کنونی از طریق دیپلماتیک و یا اقتصادی است. مفهوم دیگر آن "یکپارچگی" است که در آن تماس دیپلماتیک و یا اقتصادی به عنوان یک راهبرد و با امید به ایجاد الگوهای همکاری، یکپارچگی و وابستگی داخلی در بین کشورهای دشمن استفاده می شود. یکی از مفاهیم آن هم معامله و یا مذاکره است .

به گزارش مهر، به عقیده نویسندگان، به مفهوم تعامل از طریق یکپارچگی درباره ایران توجه خاصی در سیاست خارجی آمریکا شده است. ضعف این راهبرد این است که دشمنی بیشتر احزاب در داخل ایران را نسبت به آمریکا کم برآورد می کند.

دوک و تاکیه تصریح می کنند : آمریکا هرگز در زمینه دیپلماتیک، نقش رهبری را ایفا نکرده و به اتحادیه اروپا هم اجازه نداده تا این کار را انجام دهد. آمریکا به گونه ای اقدام کرده که گویی ایده مذاکرات دوجانبه و مستقیم با ایران، نشانه مشوق بزرگی از  سوی ایالات متحده است.

در پایان این تحلیل آمده است : یک نقطه آغاز خوب برای راهبرد آمریکا در قبال ایران بازدارندگی است که از طریق معامله مستقیم برای برنامه هسته ای ایران تکمیل می شود.یک چنین راهبردی نشانه دهنده تنها شانسی است که آمریکا همچنان دراختیار دارد تا مانع برنامه هسته ای ایران شود.