وی ادامه داد: آنچه بازیگر در درجه اول با آن مواجه میشود، بازی یک موقعیت است که باید در آن عناصر مختلفی را در نظر بگیرد. این امر به درک و شناخت رابطه بازیگر با مخاطب بازمیگردد. در آن زمان است که بازیگر از کلام استفاده میکند و تماشاگر به این طریق به این درک میرسد که این کلام برای لحظه اجراست و آن را به خوبی میفهمد.
صفری رابطه بین بازیگر و تماشاگر را به بازی با توپ تشبیه کرد و گفت: این بازی با توپ از طرف بازیگر به تماشاگر شروع میشود و از طرف تماشاگر به بازیگر مقابل یا بازیگران دیگر بازمیگردد. در این صورت است که در صحنه اتفاق روی میدهد و تئاتر شکل میگیرد. تماشاگر نیز در این شرایط درکی درست از صحنه و بازیگران به دست میآورد.
بازیگر "هتل پلازا" درباره بازی و کلمات و شکستهایی که حین بازی در کلمات ایجاد میکند، اظهار داشت: فکر میکنم در تئاتر ما فرهنگ تئاتر برای دیدن کمتر وجود دارد و در اکثر موارد دیالوگ و شنیدن بیشتر مورد توجه قرار میگیرد. معتقدم گاهی حذف کردن ادبیات به نفع تئاتر است، زیرا وقتی کلام حذف و بازی جایگزین شود، کلمات در ذهن تماشاگر شکل میگیرند.
وی ادامه داد: وجود کلمات در برخی مواقع به عنوان مانعی در مقابل بازیگر است که دست و پاگیر بوده و اجازه بازی درست به بازیگر را در صحنههای مختلف و موقعیتهای سکوت نمیدهد. در زندگی به قدری با کلمات دروغ گفته شده که تماشاگر به کلمات اعتقاد ندارد و وقتی شکستهشدن آنها را روی صحنه میبیند، لذت میبرد.
صفری در پاسخ به نقدی مبنی بر تشابه نقشهای وی در نمایشهای مختلف خاطرنشان ساخت: به نظر من بازیهای شبیه برای یک بازیگر امتیاز است. برای تماشاگر نیز زیاد جذاب نیست که روی صحنه به جای دیدن من با شخصی دیگر مواجه شود که اصلا او را نمیشناسد. معتقدم اگر بازیگر برای حذف خود روی صحنه تلاش کند، درگیر کاری احمقانه شده است.
وی افزود: من نقش روی هابلی را در نمایش "هتل پلازا" بازی میکنم که هیچ پیشینهای از این فرد ندارم. به همین خاطر آن را با توانایی و داشتههای خود به همراه موقعیت حاضر در صحنه نشان میدهم و این کاری است که برای بازی در تمام نقشها انجام میدهم. به نظر من این امر نشاندهنده تشابه نقشها نیست.
صفری اظهار داشت: بازیگر را باید در موقعیتهای بازی دید و ارزیابی کرد. نقشهایی که من ایفا کردهام دارای موقعیتهای متفاوت بودهاند. به نظر من بازیگر باید در کمترین زمان ممکن روی صحنه تشخیص داده شود. هر بازیگری نقشهای مختلف را با حس و روش خود بازی میکند. من علاقمندم بازیگر مدام روی صحنه و حین بازی دیده شود.
فریده سپاهمنصور دیگر بازیگر نمایش "هتل پلازا" نیز در این نشست درباره تفاوتهای بازی در نمایش با آخرین تجربه تئاتری خود در "همسایه آقا" حسین کیانی گفت: نمایشنامه "همسایه آقا" به نوعی سوار بر اجرا بود و هر کسی میتوانست آن نقش را بازی کند؛ زیرا متن کیانی آهنگین بود و با ریتمی خاص به صحنه و بازیگر تسلط کامل داشت.
وی ادامه داد: اما "هتل پلازا" متنی یکنواخت با رگههایی از طنز آمریکایی بود که برای ما و تماشاگر ایرانی خندهدار نیست. معتقدم اگر نریمانی تجربه نمایشنامهنویسی طنز را نداشت از عهده پرداخت این متن برنمیآمد. نریمانی هر چه به متن اضافه کرد از جنس خود کار بود که در عین حال قابل تشخیص نیز نبود. این حرکت برای من جذاب بود.
بازیگر نمایش "هتل پلازا" در ادامه تأکید کرد: یکی از نقاط قوت بازی در دو نمایش "همسایه آقا" و "هتل پلازا" همبازی بودن با سیامک صفری است. به نظر من صفری دریایی از تجربه است و من در بازی با او به جنبههایی از بازیگری پی میبرم که برایم ناشناخته است.
سپاهمنصور با اشاره به اینکه همواره شخصیتهای مختلف را روی صحنه بازی و از بازی نقشهای تیپ پرهیز کرده، درباره بازی در نقشهای کمدی و طنز گفت: من مشخصههای بازی نقشهای طنز و کمدی را در خود نمیبینم، ولی در سالهای اخیر تمام نقشهای پیشنهاد شده به من برای بازی در فیلم و تئاتر، کمدی و طنز بوده است.
وی در بخش دیگر سخنان خود خاطرنشان ساخت: بازی کردن در نقشهای تراژیک راحتتر از نقشهای کمدی است، زیرا به گریه انداختن تماشاگر آسان است، در حالی که به سختی میتوان او را خنداند. همیشه قابلیت و تواناییهای بازی در نقشهای کمدی و خنداندن مخاطب را دوست داشتم و فکر میکنم اینگونه بازی کردن خود یک هنر است.
فریده سپاهمنصور
سپاهمنصور درباره باورپذیری نقش و موقعیت و ایفای آن روی صحنه نمایش گفت: بازیگر باید نقش خود را باور داشته باشد. البته متن نمایشی نیز در ایجاد موقعیت و ایفای مناسب آن تأثیری بسزا دارد. اگر موقعیتی به درستی در متن ایجاد شده باشد هر بازیگری میتواند به خوبی آن را روی صحنه بازی کند.
وی در پاسخ به نقد بازیهای مشابه صفری در نقشهای متفاوت اظهار داشت: ما همواره از بازیگران داخلی ایراد میگیریم و شیفته خارجیها هستیم. در حالی که آنها نیز به شدت خود را تکرار میکنند. به نظر من کمتر بازیگرانی تحلیل عمیق از نقش خود دارند و تکنیکهای نقش خود را یافتهاند که صفری از این دسته است.
این بازیگر سینما و تئاتر در پایان تأکید کرد: سالها تمرین کردم که تماشاگر نتواند من را روی صحنه به خنده بیندازد و با اعتماد و اطمینان روی صحنه بازی کردهام. در تمرینهای نمایش "هتل پلازا" تلاش کردم مقابل صفری مقاومت کنم و نخندم که موفق نبودم و چند بار در اجراهای مختلف به خنده افتادهام.
نمایش "هتل پلازا" به کارگردانی کورش نریمانی و بازی سیامک صفری، فریده سپاهمنصور، نریمانی و پانتهآ حمیدخانی هر روز غیر از شنبهها ساعت 20:15 در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر به صحنه میرود.
نظر شما