انگیزه آمریکا از وضع تحریم های شتابزده / ظرفیت دیپلماتیک مجلس فعال شود

به گزارش خبرنگار سیاسی مهر ، دقیقا در آستانه گزارش جدید ( سپتامبر2008 ) محمد البرادعی، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی که با بزرگ نمایی و آگراندیسمان موضوع " مطالعات ادعایی"( تکرار داستان لپ تاپی که ادعا می شود از ایران دزدیده شده است) صورت گرفت، دولت آمریکا نیز با تحریم یکجانبه شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی، در راستای سیاست تحریم زنجیره ای زیرساخت های ارتباطی-تجاری ایران ، عملا وارد فاز جدیدی در مواجهه یکجانبه با ایران شد. این اقدام فاقد هر گونه پشتوانه حقوقی بین المللی است و نشان می دهد دولت بوش از تحمیل آسان تحریم های جدید علیه ایران در قالب قطعنامه های شورای امنیت نا امید شده است.

از نگاهی دیگر به هرمیزان که آژانس بین المللی انرژی اتمی به ادعای ارتباط برنامه هسته ای ایران با موضوعات نظامی "نزدیک" شده است، به همان میزان هم اقدامات خصمانه و یکجانبه آمریکا نیز علیه ایران تشدید شده است که این هم پوشانی استراتژیک کلان بین اقدامات آمریکا وآژانس کاملا به چشم می آید واخیرا با وجود همکاری های بی سابقه ایران در طرح مدالیته این رویکرد منفی در آژانس تقویت شده است.

اما دلایل شتاب گرفتن رویکرد آمریکایی ها در وضع تحریم های جدید علیه ایران چیست؟

محور اصلی سیاست آمریکا در موضوع هسته ای را می توان در آرایش سیاسی ایالات متحده در آخرین ماههای زمامداری جرج بوش نیز تفسیر و تبیین کرد. بر این مبنا دولت آمریکا سعی می کند با استقاده از حداکثر ظرفیت قطعنامه های 1803،1747 در جهت فشار به ایران وهمچنین راهبرد "تحریم های یکجانبه" و محاصره ایران  تا با اشباع این دوراهبرد، رئیس جمهور آتی آمریکا عملا در مسیری" نسبتا مشخص"، ادامه مسیر مقابله با ایران را طی کند و به نوعی سرنوشت بلند مدت پرونده هسته ای ایران را دنبال کند.

این نکته نیز حائر اهمیت است که آمریکایی ها به خوبی می دانند اگر به هرعلت، آنها از پیگیری و شارژ مداوم فشار بر معادله هسته ای ایران، دست بردارند، هیچ کشوری در جهان وجود ندارد که بخواهد مشابه چنین نقشی را ایفا کند، به همین دلیل آمریکایی ها به هرقیمت می خواهند برای اقدامات خود علیه ایران، پایه های حقوقی بتراشند و برای فشارهای سیاسی خود محملی بلندمدت تهیه کنند که انگیزه دیگر وضع شتابزده تحریم های جدید علیه ایران از این زاویه نیز قابل تحلیل است.

البته با وقوع بحران گرجستان و تغییر موازنه های موجود بین غرب و شرق ، آمریکا بیم آن را دارد که ایران از شرایط جدید به نفع خویش سود ببرد و به همین دلیل و از این منظر قابل پیش بینی است که دور جدید تحریم های یکجانبه آمریکامی تواند گامی درجهت خنثی کردن جایگاه نامطمئن و مغشوش روسیه در 1+5 و به اصطلاح "قفل کردن ایران"  در موقعیت فعلی نیز باشد.

اعلام مخالفت روسها با اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران در " شرایط فعلی" می تواند حاوی این پیام هم باشد که با توجه به موقعیت و جایگاه روسیه در نظام بین الملل، حداکثر آوانس روسیه به ایران می تواند به تاخیر افکندن روند اتخاذ "تصمیم جدید" علیه ایران باشد نه" تعیین سرنوشتی جدید" برای موضوع هسته ای ایران.

از طرف دیگر، گفتگوهای 1+5 و ایران همچنان در وضعیت مبهم و فریز شده ای قرار دارد و البته باید توجه کرد که تجربه ثابت کرده است متوقف ماندن بیش از حد این مذاکرات، مجددا شائبه و شایعه رویارویی رادیکال را افزایش می دهد ، ضمن اینکه هزینه های روانی و سیاسی را نیز برای طرفین افزایش می دهد.

به گزارش مهر، البته همزمان تشدید و تکرار معنی دار درخواست آژانس برای پذیرش پروتکل الحاقی ازسوی ایران نیز می تواند محور آتی فشارهای 1+5 علیه ایران باشد. که باید این جبهه جدید را نیز پیش بینی و تحلیل نمود.

از سوی دیگر سیاست ورزی و فعالیت دیپلماسی پارلمانی مجلس هشتم در موضوع هسته ای -با محوریت دکترلاریجانی- نیز برخلاف جوشش اولیه به نوعی خاموشی و سکوت گرایش یافته است که به نظر می رسد باید در شرایط کنونی، همه ظرفیت ها و امکانات دیپلماتیک کشور برای تطبیق با شرایط جدید و موازنه های جدید در پرونده هسته ای،برنامه ریزی و ارائه شود.