مجتبی گِهستونی در گفتگو با خبرنگار مهر در اهواز اظهار داشت: خوزستان محل تلاقی فرهنگهای مختلفی است که در عین تاثیرپذیری متقابل ، هریک نمود خاص خود را حفظ کرده اند. موسیقی یکی از شاخصهای معرفی قومیتهاست که در هر منطقه از استان، صورت ویژه ای دارد.
سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا خوزستان با اشاره به کم کاری اداره کل ارشاد و سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان به عنوان نهادهای متولی حفظ آلات، دستگاهها و نواهای موسیقی بیان کرد: اکنون که به دلیل از بین رفتن بسیاری از گوشه های رایج در موسیقی و درگذشت بسیاری از هنرمندان اصیل موسیقی مقرر شده تا ابزار، نواها و دستگاه های موسیقی اصیل ایرانی در فهرست آثار ناملموس و معنوی ثبت شود، اداره کل ارشاد و سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان وظیفه دارند که با برنامه ریزی صحیح و اصولی به بررسی این مهم بپردازند و با شناسایی افراد موثری که در استان فراوان هستند موسیقی خوزستان را با کمک آنان و به صورت میدانی شناسایی کنند. زیرادر صورت به ثمر نشستن تلاش متولیان ثبت موسیقی به عنوان میراث ناملموس و معنوی این تلاشها ارزش راه اندازی یک موزه اختصاصی را دارد.
وی با اشاره به نادیده انگاشتن ارزش موسیقی مقامی در خوزستان که به تنهایی در دو نقطه از مناطق بختیاری نشین و عرب نشین خوزستان بیش از 50 گوشه آوازی وجود دارد، اظهار داشت: در مناطق عرب نشین و در میان قوم عرب، موسیقی ای که متاثر از مقامهای عربی است، در میان قوم بختیاری موسیقی جایگاه خاصی دارد و در آیینهای شادی و ماتم، نوازندگان سازهای محلی حضوری مشهود دارند.
سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانای خوزستان با اشاره به موسیقی دیگر مناطق خوزستان گفت: موسیقی شوشتری و دزفولی در شمال استان مانند موسیقی های محلی ایران برپایه موسیقی آوازی شکل گرفته است و نمود عینی آن را می توان در مراسم تعزیه، عروسی و کار دید. در موسیقی این دو منطقه بیش از 50 گوشه آوازی بوده است که اکنون کمتر کسی تمام این گوشه ها را به خاطر دارد.
گهستونی اظهار داشت: در دوران قاجار با باز شدن پای برخی نوازندگان دزفولی و شوشتری به تهران و فراگیری ردیف موسیقی ایران، ساز و موسیقی سازی وارد این دو شهر شد. با ورود موسیقی سازی به ویژه تار، نقش موسیقی و استفاده از ساز تار رنگ و رونق خاصی به موسیقی آوازی این منطقه داد و رفت و آمد نوازندگان بزرگی از این شهر به محافل موسیقی تهران باعث به وجودآمدن یک رپرتوار موسیقی سازی برای این منطقه شد که شامل قطعات چهارمضراب، رنگ، پیش درآمد و تصنیف می باشند. سازهای رایج موسیقی این منطقه در وهله اول تار و سپس سرنا، دهل ، نی جفته و دایره است و با توجه به همسایگی این منطقه با فرهنگهای مجاور، بعضی از گوشه ها و قطعات در بین دو فرهنگ مجاور مانند شوشتری دزفولی و بختیاری اشتراک دارند.
نظر شما