به گزارش خبرنگار اعزامی مهر، کشور هند به صورت شبه جزیره ای مثلثی شکل است که قاعده آن به شمال کوه های هیمالیا، ضلع شرقی آن به خلیج بنگال و ضلع غربی آن به دریای عمان و رأس آن در جنوب، به اقیانوس هند منتهی می گردد.
این کشور از شمال غربی به پاکستان، از شمال به چین، بوتان، نپال و تبت، از شرق به میانمار (برمه سابق) و از جنوب و جنوب غربی به اقیانوس هند منتهی می گردد.
کشور بنگلادش، که در منتهی الیه جنوب شرقی هند واقع گردیده از کلیه جوانب توسط کشور هند احاطه شده و تنها در شرق، مرز بسیار کوچکی با میانمار دارد.
کشور هند در جنوب، از طریق تنگه پاکبا با کشور سریلانکا(سیلان سابق) همسایه است. وسعت این کشور (به استثنای مناطقی از کشمیر که در اختیار پاکستان و چین است) بر 5،961،653 کیلومترمربع بالغ می گردد. مطابق سرشماری سال 2001 جمعیت کشور یک میلیارد و بیست و هفت میلیون نفر بالغ می گردد.
زبان رسمی کشور هند "هندی" با خط دیوانگیری است که 30% جمعیت هند با آن تکلم می کنند. با این حال مطابق قانون اساسی کشور، 16 زبان دیگر از قبیل آسامی، بنگالی، گجراتی، کانارایی، کشمیری، کوکانی، مالایالم، مانی پوری، نپالی، اوریا، پنجابی، سانسکریت، سندی، تامیل، تیلگو و اردو نیز به رسمیت شناخته است. زبان انگلیسی از سال ها پیش از استقلال کشور زبان اداری و رسمی بوده و طبق توافقات به عمل آمده پس از استقلال (1947) نیز به عنوان زبان اداری باقی ماند. در حال حاضر، کل آموزش عالی و قسمت اعظم مکاتبات اداری این کشور به زبان انگلیسی صورت می گیرد.
کشور هندوستان، طی سال 1947 میلادی استقلال خود را به دست آورده و از آن زمان تاکنون، عضو کشورهای مشترک المنافع و سازمان ملل متحد می باشد. حکومت هند جمهوری پارلمانی است و به صورت فدرال اداره می گردد.
کشور هند، از 28 ایالت (states) و 7 منطقه متحد (فرمانداری کل) تشکیل می گردد. بالاترین مقام رسمی کشور، رئیس جمهوری و بالاترین مقام ایالتی استانداران (governors) هستند که توسط رئیس جمهور تعیین و با فرمان وی به محل مأموریت اعزام می گردند.
هر ایالت، از شورای ایالتی و کابینه ایالتی مستقل برخوردار بوده و ریاست کابینه ایالتی با سر وزیر ایالتی (Chief Minister) است. ریاست دولت مرکزی هند، متشکل از کابینه وزیران، با نخست وزیر هند می باشد که از طریق رأی مستقیم مردم انتخاب می گردد. وزیران دولت مرکزی، لزوما باید نمایندگان مجلس هند بوده و یا ظرف شش ماه از انتصاب به سمت وزارت از یکی از حوزه های انتخابیه به نمایندگی مجلس برگزیده شوند.
قوه مقننه هند، متشکل از دو مجلس قانون گذاری تحت عناوین "لوک سابا" (Lok Sabha) و "راجیا سابا" (Rajya Sabha) تشکیل شده است. نمایندگان مجلس اول (پارلمان هند) با رأی مستقیم مردم و نمایندگان مجلس اعلی (راجیا سابا) به طور غیرمستقیم توسط نمایندگان مجالس ایالتی برای مدت شش سال انتخاب می گردند.
مطابق قانون اساسی کشور، که در سال 1949 میلادی تصویب و از سال 1950 به اجرا درآمده است، کشور هند کشوری سکولار (secular) بوده و هیچ مذهبی به عنوان مذهب رسمی در قانون اساسی این کشور به رسمیت شناخته نشده است. بدین ترتیب این کشور از تنوع مذهبی چشمگیری برخوردار می باشد. قریب به 80% مردم هند، پیرو آیین هندو و 12% تا 15% تابع دین اسلام می باشند. از این حیث مسلمانان بزرگترین اقلیت مذهبی هند را تشکیل می دهند. از جمله ادیان و مذاهب عمده دیگر کشور می توان به مسیحیت، بودایی، سیک، جین و زرتشتی اشاره نمود.
کشور هند، از آب و هوای متنوع و متغییری برخوردار است. شمال این کشور به علت مجاورت با سلسله جبال هیمالیا دارای آب و هوای سرد و کوهستانی است. آب و هوای مرکز هند و حوزه سند و گنگ معتدل بوده و فلات جنوب هند نیز از آب و هوای گرم و حاره ای برخوردار می باشد.
در مجموع، این کشور از لحاظ آب و هوایی از چهار فصل (فصل سرد از اوایل دسامبر تا اواخر مارس، فصل گرم از آوریل تا مه، فصل معتدل همراه با ریزش باران های موسمی از ژوئن تا سپتامبر و فصل معتدل و خشک از سپتامبر تا آخر نوامبر) برخوردار است. پول رایج کشور روپیه (Rupee) است. هر روپیه معادل 100 پیسه و هر 47 روپیه معادل یک دلار آمریکا است.
برخی از معروفترین فرهنگ های مردم هند
سرزمینهای واقع در مشرق زمین مهد آداب و رسوم و سنتهای کهن هستند. یکی از کشورهایی که فرهنگ و سنتهای قدیمیدارد هندوستان است. در این مطلب سعی میشود به اختصار شما را با برخی از آداب و رسوم مردم کشور هندوستان آشنا کنیم. در واقع این مقاله یک پیش زمینه است برای شما تا بیشتر در مورد کشورهای دیگر به خصوص سرزمینهای مشرق زمین اطلاعات داشته باشید.
Namaskar
این کلمه یادآور متداول ترین و مشهورترین نوع سلام و علیک در هند است که در هنگام خوش آمد گویی و یا خداحافظی به کار می رود. دراین شیوه سلام کردن، کف دو دست را به هم میچسبانند و در زیر صورت به سمت بالا نگه می دارند و کمی خم می شوند و سپس به شخصی که دیدهاند به این روش سلام می کنند.
مردم هندوستان معتقدند که چسباندن دو دست به یکدیگر نشانه همفکری و همرنگی با شخص مقابل است و از طرفی دست راست را مظهر روح و طبیعت معنوی انسانی و دست چپ را نشانگر جهان مادی و جسم انسانی میدانند و با این حرکت میخواهند یکی بودن جسم و جان خود را به شخص مقابل بدهند.
Tilak
تیلاک نشان مذهبی ای است که هندی ها بر روی پیشانی خود می گذارند و معتقدند برای آنها سعادت، خیر و برکت به ارمغان می آورد. این نشان معمولاً از خمیر قرمز رنگی که ترکیبی از زردچوبه، زاج سفید، ید و کافور است تهیه میشود و سپس به صورت لکهای کوچک در بین ابروها گذاشته میشود. به عقیده مردم هند، این نقطه از پیشانی محل خرد نهفته، تمرکز و عقل انسانی است. در ضمن از نظر مسائل عبادی هم کانون مهمی به حساب میآید و از طرفی آن را چشم سوم وجود خود میدانند و تمام مراسم مذهبی آنها با گذاشتن تیلاک و چند دانه برنج با انگشت نشانه شست روی این نقطه انجام میشود. در ضمن این رسم در بعضی مواقع برای خوشآمد گویی یا وداع با میهمان هم دیده میشود.
Arati
انجام این سنت نشانی از عشق و تکریم است و در شرایط و موقعیتهای متفاوت چون ستایش و درخواست برکت از خدا، تولد کودکان، خوشآمد گویی به مهمان، شرکت در محافل شعری و سرود و خوشآمد گویی به عروس به کار می رود.
نظر شما