حسین جعفریان، مدیر بخش مرمت کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه 300 مجلس تعزیه در بخش نسخ خطی کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی نگهداری می شوند از مرمت حدود نیمی از این مجالس خبر داد.
وی افزود: طی دو هفته گذشته از آغاز پروژه مرمت اسناد تعزیه 120 مجلس مرمت شده است و با توجه به اینکه برای مرمت کل 300 مجلس تعزیه ای که در بخش نسخ خطی نگهداری می شود یک ماه در نظر گرفته ایم انتظار می رود کار مرمت تا دو هفته آتی خاتمه یابد.
به گزارش مهر، تعزیه نویسها در آغازِ کار اشعار تعزیه را در "بیاض" (کتابچه‌ای که جهت یادداشت در بغل گذارند) می نوشتند. هر دفتر شامل یک یا چند "مجلس" تعزیه بود، تعزیه مثل نمایشنامه های کلاسیک یونان قدیم در یک پرده نوشته می شد که آن را مجلس می نامیدند. تعزیه خوانان معمولاً به تناسب ایام ، از جمله دهه اول محرم ، برای هر روز موضوع و مجلس ویژه ای داشتند.
مدیر بخش مرمت کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی در رابطه با شیوه و نحوه مرمت این مجالس تعزیه گفت: این اسناد در مرحله اول ضد عفونی می شوند، تاشدگیها، لبه های پریده و نقاط پاره شده و دیگر قسمتهای آسیب دیده را با کاغذ مخصوص مرمت پر کرده ، کاغذ را استحکام بخشی کرده و سپس هر ورق را داخل یک لمینت ویژه قرار می دهیم و کل مجموعه مجلس را داخل یک لمینت واحد قرار می دهیم.
وی همچنین تأکید کرد که اکنون تمام مجالس تعزیه که در بخش نسخ خطی وجود دارند شناسایی شده است.
واژه تعزیه یا تعزیت در اصل به معنای توصیه به صبر کردن ، تسلی دادن و پرسش از بازماندگانِ درگذشتگان و در برخی مناطق ایران مثلاً در خراسان به معنای "مجلسِ ترحیم" است .
در میان شیعیان غیر ایرانی (در عراق و شبه قاره هند) لفظ تعزیه با وجود ارتباط با مصائب شهدای کربلا، به معنای "شبیه خوانی " به کار نمی رود بلکه آنان تعزیه را به مراسمی نمادین اطلاق می کنند که در آن دسته های عزاداری در طول مراسم ، شبیه ضریح یا تابوت امام حسین (ع) را بر دوش می کشند و هم در پایان روز عاشورا هم در روز اربعین آن را به خاک می سپارند.
از سوگواری مسلمانان ، بویژه شیعیان ، بر مصائب اهل بیت پس از واقعه کربلا و شکل گسترده تر و کاملتر و رسمی آن در دوره آل بویه (320ـ 448) گزارشهایی در دست است.
نظر شما