مجید ابهری در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: مهاجرت با هدف تحصیل، بازرگانی و گردش امری رایج در میان ملتها است اما پناهندگی چهره ئ آزاردهنده و نابه هنجار مهاجرت است که برای بعضی از شهروندان یک کشور اتفاق می افتد.
وی با اشاره به اینکه در اوایل پیروزی انقلاب بعضی از هموطنان به دلایل مختلف از کشور خارج شده و در آمریکا و اروپا درخواست پناهندگی سیاسی و اجتماعی کردند اظهار داشت: این هموطنان به دلیل تبلیغات غلط دشمنان و جو ملتهب سالهای اول مایل به بازگشت نبودند و اینک نیز تبلیغات دروغ تعدادی از افراد معترض آنها را در کشور میزبان زمین گیر کرده است.
ابهری تاکید کرد: بر اساس تحقیقاتی که گروه آسیب شناسی مرکز مطالعات استراتژیک آریا در بین کشورهای آمریکا (چهار ایالت)، کانادا، انگلستان، آلمان، سوئد و در بازه زمانی اول اردیبهشت ماه سال 88 تا خرداد ماه سال 89 انجام داد پناهندگان به دو گروه تقسیم شدند.
وی با اشاره به گروه اول گفت: این افراد که در رژیم گذشته مسئولیتهای مختلف داشته اند اکنون با وضعیت مالی مطلوب ناشی از غارتهایشان در کشورهای هدف اقامت دارند. گروه دوم کسانی هستند که بر اساس دلایل بسیار ساده درخواست پناهندگی به کشورهای یاد شده را کرده اند و در حال حاضر به راحتی می توانند به کشور برگردند و در میان هموطنان خود باشند.
استاد دانشگاه شهید بهشتی تصریح کرد: پناهندگان ساکن در اردوگاههای پناهندگی به طور کلی دچار افسردگی هستند و روزی نیست که خودکشی در میان آنها اتفاق نیفتد. اهانت، تحقیر و پذیرفته نشدن پناهندگان در جامعه ایرانیان باعث شده که آنها خود را همیشه مهمان ناخوانده و وصله ناجور قلمداد کنند.
وی، بخش سوم و چهارم پناهندگان را دچار بحران هویت دانست و افزود: این گروه حتی زبان مادری خود را نیز به یاد ندارند و از ایران فقط خاطراتی را به یاد دارند که والدینشان برای آنها می گویند.
ابهری اضافه کرد: پناهندگان نسل سوم و چهارم در مدارس و جوامع مورد اهانت و تحقیر قرار می گیرند و در آلمان به نام کله سیاه ها و در انگلستان مهمان تحمیلی و در امریکا فراری شناخته می شوند در حالی که آغوش باز کشورشان در انتظار آنهاست.
وی با اعلام اینکه در بسیاری از کشورهای اروپایی ایرانیان با تحصیلات عالی و دانشگاهی به مشاغل درجه سه و چهار مشغول هستند و فقط برای جلوگیری از گرسنگی و خوابیدن در خیابان شبانه روز فعالیت می کنند، اضافه کرد: افسردگی و غربت زدگی بسیاری از آنها را به مصرف داروهای اعصاب و روان و بیمارستانهای روانی کشانده است. به عنوان یک هموطن از این ایرانیان می خواهم به جای این همه درد و رنج به کشور خود برگردند و بقیه زندگی را در خانه خود سپری کنند.
نظر شما