به گزارش خبرنگار مهر، ای ماه خدا هنوز از ما فاصله نگرفته ای، دلمان از رفتنت تنگ و چشمانمان از دوریت اشک بار شده است. مگر می شود عقده گشایی های بنده با خالق در وقت سحرگاهان را فراموش کرد و مگر می توان صفای سفره های افطار و دعای قبل از اذان را از یاد برد.شب های قدر را به یاد می آوریم که گونه هایمان از اشک های ندامت و شرمندگی خیس می شد و شانه هایمان در نجوای دعای جوشن کبیر می لرزید.
چقدر دعای آن شب های عزیز ساده بود و از ته قلب، وقتی مادری دستش را بالا می برد و خوشبختی جوانش را آرزو می کرد و پدر از خدا می خواست هیچ وقت شرمنده زن و فرزندانش نباشد، وقتی جوانی برای رونق کسب و کارش دعا می کرد، آن زمانی که دخترک از خدا شفای پای مریض مادربزرگ و نمره بیست می خواست و پسرک می خواست که زودتر بزرگ شود و عصای دست پدر شود، ... چقدر آن شب ها برایمان روح بخش بود و کارگشا.
چقدر با آقا احساس نزدیکی می کردیم و به تعجیل ظهورش امیدوارتر می شدیم، وقتی همه با هم یک صدا نجوای "العجل مهدی زهرا" را سر می دادیم.
ماه نزول قرآن بود و قرآن رفیق تمام لحظه هایمان شده بود، با چشمان روزه دارمان کلماتش را می خواندیم و به دل می سپردیم، خدایا قرآن را مونس و چراغ هدایت هر روز و لحظه لحظه عمرمان قرار ده.
مسجد شده بود پناهگاهمان و نماز اول وقت وعده دیدار با پروردگار، که حتی از دقیقه ای دیر رسیدن به آن، دلمان می گرفت.
شهرالله برای ما درس های زیادی داشت؛ مهار خشم و شهوت، کنترل چشم و گوش و دست و زبان که هر جا که خواست نرود و نچرخد، این که یتیمان را نوازش کنیم و به حال محرومان برسیم، آن که وعده بازدید از فامیل را تنها به سالی یکی دو بار محدود نکنیم، این که گناه را ترک کنیم و از کرده های ناثواب قبلی خود توبه و استغفار نمائیم و ....
باید که این درس ها را همیشه در نظر داشت و بازخوانی کرد تا فراموشمان نشود، تا برکت ماه خدا در تمام سال همراه ما باشد.
ماه خدا دوریت سخت است و جانکاه، اگر شیرینی فطر سعید نبود ما را از غم رفتنت چه میشد.
چه زیبا امام سجاد (ع) در دعای وداع با ماه صیام می فرماید: "خداحافظ ای ماه خدا، ای فرصت عزیز و دوست داشتنی، ای همدم خوب و یادآور خدا، خداحافظ ای ماهی که وقتی آمدی وسیله انس و قرب ما شدی، حال که می روی بر دلمان اندوه فراق نشسته است."
" چه دل ها که در روزهای تو رقت یافت، چه گناهانی که کم شد، راه های احسان آسان گشت، آزاد شدگان از دوزخ افزون گشتند، چه گناهانی را که محو کردی، چه عیب هایی که پوشاندی، چه برکت هایی که در زندگی ها مان آوردی، چه خیرهایی که همراه داشتنی، ماهی بی بدیل بودی، ماه سلام و سلامتی بودی، خطاهایمان را شستی و آلودگی هایمان را زدودی. اینک می روی ولی قبل از رفتنت، غصه فراق تو در دل های ما جا گرفته است."
امام زین العابدین(ع) در جایی دیگر از دعای وداع با شهرالله از خداوند می خواهند: " حال که رمضان به پایان رسید ما را هم از خطاهایمان بیرون کن، بهره ما را از آن سرشار ساز، فضل آن را بر ما پیوسته و جاری گردان، پاداشمان را بی شمار قرار بده، روز عید فطر ما را روز بازگشت به سوی خودت قرار بده، خوف از عقاب و امید به ثواب در دلمان برقرار ساز و توبه هایمان را توبه نصوح بگردان که دیگر به سوی گناه باز نگردیم."
خدای من کاری کن حال و هوای رمضان با ما بماند و از ما دور نشود و اجازه بده تا سال دیگر تو میزبان ما باشی و ما مهمان خدا.
.................................
الهام رحیمی
نظر شما