امام حسین(ع)؛ نسخه منحصر به فرد عالم هستی/ درسهایی از دانشگاه عاشورا

به گزارش خبرنگار مهر، امام حسین(ع)، امام سوم شیعیان است که در سوم شعبان سال چهارم هجری به دنیا آمد و در روز دهم محرم الحرام 61 هجری قمری مصادف با روز عاشورا در سرزمین کربلا به شهادت رسید.

امام حسین(ع) سرّ عالم خلقت است؛ راز ناشناخته وجود است، معمای حل نشده هستی است و هر کس ادعا کند که من امام حسین(ع) را می شناسم، فقط ادعا کرده است؛ حسین شناس فقط خدای حسین است و جد و پدر، مادر، برادر و فرزندان معصوم امام حسین(ع) هستند.

تو کیستی که گرفتی به هر دلی وطنی/ که نـه در انجمنـی و نـه بـرون ز انجمنـی

جگر خراش عقیقی، خراش بر جگری/ سخن گداز و سخن آفرین و خوش سخنی.

برخی فضایل امام حسین(ع) از بدو تولد تا شهادت

خداوند متعال در میان مخلوقات خود، انسانهای کاملی را به عنوان الگو قرار داده است؛ این الگوها دارای امتیازات و فضیلتهای ویژه ای هستند. امام حسین(ع) نمونه ای برجسته ای از اسوه های پاک و دارای خصایص برتر و بیشمار است.

از ویژگیهای منحصر بفرد امام حسین(ع) می توان به "تکلم" قبل از ولادت و بعد از شهادت، مشتق بودن نام حضرت از نام خداوند، تبرک جستن ملائک به قنداقه حضرت و فصاحت و بلاغت اشاره کرد.

همچنین حضرت اباعبدالله الحسین(ع) دارای معنویت و عرفان والا، سخاوت و بخشندگی، شباهت‏ به عیسی مسیح(ع) از نظر "سیدة النساء" بودن حضرت فاطمه(س) و حضرت مریم(س) و از نظر مدت حمل و از نظر شباهت در انصار و حواریون و ... است.

نبرد آخرین مرد در روز عاشورا

به استناد کتاب "فرهنگ عاشورا" نوشته جواد محدثی، در روز عاشورا کسی از یاران امام حسین(ع) باقی نماند، 70 تن از پیروان مؤمن و صمیمی امام(ع) یکی پس از دیگری با دلاوری بی همتا و ایمان و وفاداری بی نظیری، جان خود را در راه حسین(ع) فدا کردند.

ساعتی به غروب عاشورا بیشتر باقی نمانده بود که حسین(ع) رو به خیمه گاه خود کرد، مردی دیگر در میان آن ندید، یکایک اصحاب خود را که کشته شده بودند به زبان آورد و باز گفت: "شما کجائید؟... آیا صدای مرا می شنوید؟... من و خاندان رسالت را می بینید که به واسطه از دست دادن شما به رنج و غم بیکرانی اندریم... ای ارواح مقدسه!... قیام کنید و از جای برخیزید و ستمگران و ناکسان را ببینید که چگونه در حین غلبه، مغلوب و متلاشی شده اند... حیات دنیا همین است. حیات چیزی جز عقیده و جهاد نیست... آنها که این هدف را نداشته باشند برای همیشه خواهند مرد".

حسین(ع) که به نزدیک سواران ابن سعد ملعون رسید، طبق معمول مبارز تن به تن خواست، تعدادی داوطلب جنگ با امام(ع) شدند که در اولین برخورد به هلاکت رسیدند. دیگر کسی حاضر به جنگ تن به تن با حضرت نشد، به همین خاطر ابن سعد ناراحت شد و بیم کرد. بنابراین به قوم خود گفت: "وای بر شما! آیا می دانید با چه کسی می جنگید؟ این فرزند علی بن ابیطالب(ع) است و این پسر کُشنده عرب است، پس از هر سو به او حمله کنید." در اینجا بود که چهار هزار نفر کمان دار، آن حضرت را هدف آماج تیرهای خود قرار داده و او را تیرباران کردند و در آن موقع بود که حضرت سیدالشهدا(ع) به مقام رفیع شهادت نائل آمد.

عاشورا روز فداکاری و جانبازی در راه دین

از قرنها پیش، "عاشورا" به عنوان تجلی پیروزی حق بر باطل و روز فداکاری و جانبازی در راه دین و عقیده، شناخته شده است.

روز عاشورا در فرهنگ شیعی، به خاطر واقعه شهادت امام حسین(ع)، عظیم ترین روز سوگواری و ماتم به حساب می آید، چراکه بزرگترین فاجعه و ستم در مورد خاندان پیامبر(ص) انجام گرفته است.

دشمنان اسلام و اهل بیت(ع) این روز را خجسته شمرده، به شادی می پرداختند، اما پیروان خاندان رسالت، به سوگ و عزا می نشینند و بر کشتگان این روز می گریند.

امام صادق(ع) فرمود: "عاشورا روزی است که حسین(ع) میان یارانش کشته بر زمین افتاده، یاران او نیز پیرامون او به خاک افتاده و عریان بودند". امام رضا(ع) نیز فرمود: "هر کس را که عاشورا روز مصیبت، اندوه و گریه اش باشد، خداوند قیامت را روز شادی او قرار می دهد".

حسین بن علی(ع) در این روز، با یارانی اندک ولی با ایمان، صلابت و عزتی بزرگ و شکوهمند، با سپاه سنگدل و بی دین حکومت یزیدی به مقابله برخاست و کربلا را به صحنه همیشه زنده عشق خدایی، آزادگی و حُریّت مبدل ساخت.

دامنه تأثیر عاشورا تا ابدیت کشیده شد

عاشورا گرچه یک روز بود، اما دامنه تأثیر آن تا ابدیت کشیده شد و چنان در عمق وجدانها و دلها اثر گذاشته که همه ساله دهه محرم و به ویژه عاشورا، اوج عشق و اخلاص نسبت به معلم حریت و اسوه جهاد و شهادت، حسین بن علی(ع) مشاهده می شود.

به تعبیر امام خمینی(ره)، "عاشورا، قیام عدالتخواهان با عددی قلیل و ایمان و عشقی بزرگ در مقابل ستمگران کاخ نشین و مستکبران غارتگر بود"، "اگر عاشورا نبود، نمی دانستیم بر سر قرآن کریم و اسلام عزیز چه می آمد، " دین رسول خدا با خون سیدالشهدا(ع) آبیاری و احیا شد".

به تعبیر یکی از نویسندگان معاصر: "عاشورا، مائده بزرگ روح انسان است در تداوم اعصار، تجسم اعلای وجدان بزرگ است در دادگاه روزگار، صلابت شجاعت انسان است در تجلی گاه ایمان، طواف خون است در احرام فریاد، تجلی کعبه است در میقات خون، نقش بیدار گذرها و رهگذرهاست در کاروان دراز آهنگ زندگیها و عبورها.

عاشورا، باز خوان تورات و انجیل و زبور است در معبد اقدام، ترتیل آیات قرآن است در الواح ابدیت، خون خداست جاری در رگهای تنزیل، حنجره خونین کوه "حرا"ست در ستیغ ابلاغ، درگیری دوباره محمد(ص) است با جاهلیت بنی امیه و شرک قریش، تجدید مطلع رجزهای "بدر" است و "حنین"، انفجار نماز است در شهادت و انفجار شهادت است در نماز، تبلور شکوهزاد جاودانگی حق است در تباهستان نابود باطل، هشدار خونین حسینیه هاست در معبر اقوام، فریاد گستر انسانهای مظلوم است در همه تاریخ، دست نوازش انسانیت است بر سر بی پناهان، رواق سرخ حماسه است در تاریکستان سیاهی و بیداد،.

عاشورا  قلب تپنده دادخواهان است در محکمه بشریت، طنین بلند پیروزی است در گوش آبادیها، عطشی است دریا آفرین در اقیانوس حیات، "رسالتی" است بزرگ بر دوش "اسارتی" رهایی بخش، عاشورا آبروی نمازگزاران است و عزت مسلمانان و سرانجام، عاشورا رکن کعبه است و پایه قبله،عماد امت، حیات قرآن، روح نماز، بقای حج، صفای صفا، مروه و جان مشعر و منا، و عاشورا، هدیه اسلام است به بشریت و تاریخ..."

درسهایی از دانشگاه عاشورا

مکتب عاشورا، دانشگاه عزت، حماسه و ایمان است و همه شیعیان افتخار می کنند که در این مدرسه عشق و ایثار که هزاران درس نهفته دارد، ثبت نام کرده و درسهای آن را بیاموزند.

عزت و سربلندی مسلمان در سایه جهاد، شهادت و مبارزه در راه حق و عدالت، بزرگترین درسی است که می توان از دانشگاه عاشورا گرفت، چراکه ثابت شد مرگ شرافتمندانه در این راه، "حیات ابدی" است و زندگی با خواری و خفت و تن دادن به زبونی و ذلت، "مرگ تدریجی" است.

تکلیف یک مسلمان متعهد، دفاع از ارزشهای دینی، دعوت به پاکی و نیکی، امر به معروف و نهی از منکر اصلاح جامعه، مبارزه با مفاسد، منکرات و انحرافات است و این موارد نیز از دیگر پیامهای عشورا محسوب می شود.

شکست ناپذیری با استفاده از سلاح شهادت طلبی میسر می شود

شهادت طلبی، سلاحی است که هر امتی به آن مسلح شود، شکست ناپذیر خواهد شد. خون بر شمشیر پیروز است و شهیدان راه خدا زندگان همیشه تاریخ و سرمایه های الهام بخش جوامع هستند.

فلسفه قیام کربلا، احیای دین، ترویج نماز، گسترش معنویات و مبارزه با منکرات است و پیروان اباعبدالله الحسین(ع) با ایمان، عمل، تقوا و جهاد خویش، نشان دادند که این فلسفه را شناخته و آن را پذیرفته اند و در راه آن تلاش می کنند.

قیام برای خدا شکست ندارد و هر که به وظیفه عمل کند، پیروز است، هرچند در ظاهر شکست بخورد.

مدعیان مسلمانی بسیارند، اما در صحنه امتحان است که مؤمنان صادق و مدعیان دروغین و منافق شناخته می شوند. آنان که در جبهه نبرد حق و باطل، به هر بهانه ای امام حق را یاری نکنند، خود را کنار بکشند و به گوشه عافیت و راحت بخزند، مردود شدگان این امتحانند، هر چند سابقه درخشان ایمانی و انقلابی داشته باشند.

شیعیان امام حسین(ع) و پیروان فرهنگ عاشورا، هرگز با دشمنان اسلام و مسلمانان سازنش نمی کنند و عزت و سربلندی خود را به زندگی حقیرانه و بردگی ستمکاران و جباران نمی فروشند.

آنان که به حکومت ظالمان و فاسدان تن بدهند و در برابر فساد، ظلم، بدعت و تحریف؛ سکوت و سازش کنند و جان خود را بیش از دین، عزت و شرف، دوست بدارند؛ خشم خدا و نفرین خلق خدا را برای خود می خرند.

عزاداری برای زنده نگه داشتن عاشورا، رمز بقای این حماسه جاوید است و سلاح اشک، فریاد مظلومیت بر ضد ظالمان خواهد بود.

...............................

مینا شمسی