به گزارش خبرنگار مهر، قیمتش هم زده رویش، هر عابری رد می شه یک نگاهی به این انارهای خوش رنگ می کند و سفره شب یلدا و کرسی مادر بزرگها در ذهن خیلی ها تداعی می شود.
آکواریوم بزرگ مغازه که ماهی قزل‌آلای بزرگی را زنده در آن قرار داده، نظرم را جلب می‌کند. بر روی تابلوی بزرگ مغازه نوشته شده است "ماهی تازه". به نظر آکواریوم برای تزئین و تماشای خریداران نصب نشده است و فروشنده توضیح می‌دهد: هر کس ماهی تازه بخواهد، همین جا انتخاب می‌کند و ماهی زنده را پس از قطعه قطعه کردن و تمیز کردن به او می‌دهیم.
اما چه تعداد از شهروندان قدرت خرید از این اماکن را دارند و امشب جشنی خانوادگی به پا می کنند تا بلند ترین شب سال را جشن بگیرند و به سوی خورشید و روشنایی حرکت کنند.
امشب انارها، آجیلها، هندوانه های سرخ، ماهی سفید سرخ شده مهمان سفره عده ای می شود و عده ای نیز تنها در غم نداشته ها امشب را صبح می کنند تا شاید باز که خورشید طلوع می کند و دقایق بیشتری را مهمان زمینی ها است بتوانند با کمک هم نوعان خود سیاهی فقر را کنار گذاشته و به دامن سفیدی رفاهی همگانی مهمان شوند.
کافیست تنها به این امر تمامی مردم ایمان پیدا کنند که اگر ثروت در کل جامعه تقسیم شود تنها از ثروت ثروتمندان نمی کاهد بلکه با پویا شدن چرخه اقتصادی بر درآمد تمامی خانوارها افزوده می شود.
کاش امشب که اکثر خانواده ها کنار یکدیگر جمع می شوند گوش به داستانهای مادربزرگها بدهند که سراسر صحبت از آشتی و صلح و کمک به سایرین است.
شب یلدا، روز تولد خورشید
"شب یلدا" یا "شب چله" اولین شب از دی ماه و آخرین شب از فصل برگریزان است. در این شب خورشید به پایین ترین نقطه جنوب شرقی می رسد، که همین امر موجب کوتاه شدن روز و افزایش تاریکی شب می شود. از فردای این روز خورشید باز رو به شمال شرقی می گذارد و روزگار طولانی و تاریکی شب کوتاه و کوتاه تر می شود.
"یلدا" در لغت به این گونه بیان شده که لغت سریانی به معنای «تولد» و «میلاد» است. ابوریحان از این شب با نام شب «عید نود روز» یاد می کند، به معنای اینکه فاصله آن تا عید باستانی نوروز، نود روز است. ابوریحان در جایی دیگر از شب یلدا با عنوان «شب زادن» یاد می کند.
در واقع مشاهده تغییرات مداوم شب و روز مردم را به این باور رسانده بود که شب و روز یا روشنایی و تاریکی در یک جنگ همیشگی به سر می برند. روزهای بلندتر نشانه پیروزی روشنایی بود و روزهای کوتاه تر نیز نشانه ای از غلبه تاریکی. ایرانیان برای در امان بودن از خطر اهریمن، در این شب همه گرد هم جمع می شدند و با برافروختن آتش از آفریدگار طلب برکت می کردند.
"شب چله" شب مبارکی در آئین زرتشت و باور ایرانیان است. دراین شب خانواده ها نزد بزرگان خانواده و فامیل رفته و در آنجا دور هم جمع می شوند و این شب بهانه ای شده برای دلجویی از دیگران و یادی از بزرگان و گرامیداشت لحظات با هم بودن.
خواندن شعر حافظ و نقل داستان های اساطیری ایران همچون شیرین و فرهاد، لیلی و مجنون یا ضحاک مار دوش و ... از دیگر کارهای مرسوم در این شب است. همچنین دراین شب از میوه های که سمبل خورشید است مانند هندوانه، انار سرخ، سیب سرخ و لیمو زرد، و همچنین تنقلات و آجیل برای پذیرایی از کوچکتر ها استفاده می کنند.
بد نیست در اینجا به بهانه شب یلدا یادی کنیم از فرهنگ هایی که اصیل و ایرانی هستند و به تاراج رفته اند. شاید باورکردنش مشکل باشد اما یکی از محققان زرتشتی بر این باور است که درخت کریسمس اروپائیان برگرفته از «درخت یلدا» است.
او برای اثبات این ادعا بیان می دارد که در دوران ایران باستان در شب یلدا درخت سبزی را تزیین می کردند که نشانه سبزی همیشگی باشد. یعنی روز تولد خورشید. دختران جوان با خود آرزو می کردند و لباس های بافته شده از نقره را به دور درخت می بستند تا به خواسته خود برسند.
اما این رسم آرام آرام تغییر کرد. زیرا مسیحیان و پاپ لئو در قرن چهارم برای از بین بردن این سنت تلاش کردند و سرانجام پیروز شدند. همزمانی تولد مسیح با شب یلدا سبب شد که این دو جشن با هم برگزار شود ولی به تدریج با تغییر مداوم تاریخ، زمان آن تغییرکرد.
در قرن هجدهم «لوتران» آلمانی با اقتباس از درخت یلدای پارسیان درخت کریسمس را به جمع تزیینات شب تولد مسیح اضافه کرد و به مرور زمان این «درخت یلدا» را از جمع تزئینات و رسوم شب یلدا برداشتند.
این کار بی گمان نوعی تاراج فرهنگی است و ای کاش ما بیش از پیش مراقب رسومات زیبای ایرانی خویش باشیم و چه نیکوست همیشه در این اندیشه باشیم که چگونه می توانیم فرهنگ غنی ایرانی را برای نسل های بعد نگه داریم.
نظر شما