سومين همايش در ساحل مثنوي در وين برگزار شد

به گزارش گروه فرهنگ و ادب خبرگزاري مهر ، سخنران اين همايش ، حجت الاسلام و المسلمين ابراهيميان موضوع بحث جلسه هاي گذشته با عنوان "عشق و معرفت از ديدگاه مولانا " را پي گرفت و با اشاره به تعابير حاكي از دو بعدي بودن حقايق عالم همچون ظاهر و باطن، ملك و ملكوت، صورت و معني؛ اظهار داشت كه اگر انسان را مجموعه اي از حس و خيال و عقل بدانيم، براي هر يك از اين نشئه ها عشق و لذتي متصور است. هر يك از قواي حسي و عقل و خيال انسان از چيزي لذت مي برد و به چيزي عشق مي ورزد. نكته ي حائز اهميت اين است كه عشق بر صورت و برظاهر نيزبدان جهت است كه آن معشوق پرتوي از عشق الهي است. و عشقي، عشق حقيقي است كه انسان را از صورت به معني بالا ببرد.

سخنران اين همايش خاطرنشان ساخت :  عشقي كه انسان را در عالم حس نگه دارد، آن عشق، انساني نيست. اگر خوب بنگريم درمي يابيم كه همة عشقها به دنبال حقيقت زيبايي و لذت حقيقي هستند. در حقيقت همان خداجويي است كه آنان را بدان جهت مي برد.

رئيس مركز اسلامي امام علي(ع) در تعريف "عشق" از زبان مجنون، تصريح كرد : مجنون به كساني كه به او يادآورمي شدند كه دلرباتر از ليلي هم وجود دارد و دلبستگي تو به ليلي براي چيست ؟ پاسخ مي داد كه "عشق" همچون باده اي مستي بخش است و "حُسن"، حكم كوزه را دارد كه باده را بايد از آن نوشيد. خداوند اين باده را از كوزه ي صورت ليلي به من بخشيده است. 

وي افزود: وقتي كسي از عشق به صورت و ظاهر فراتر مي رود و عشق به معني پيدا مي كند، عالم و آدم را دوست مي دارد و همه را زيبا مي بيند. " به جهان خرّم از آنم كه جهان خرم از اوست ، عاشقم بر همه عالم كه همه عالم از اوست " ، عارفان در بند ظاهر نيستند، بلكه در پي باطن هستند. از اين رو فرزند امام عارفان، زينب كبري(س) به هنگام اسارت و در پاسخ عبيدالله كه از ايشان مي پرسد عاشورا را چگونه ديدي؟ بيان مي فرمايد كه به خدا جز زيبايي و لطف و محبت خدا نديدم. يعني اگر شهادت بود، لطف بود و اگر اسارت بود، لطف بود، همه و همه لطف بود. عاشقم بر لطف و بر قهرش به جداي عجب من عاشق اين هر دو ضد .

حجت الاسلام ابراهيميان در پايان سخنانش تأكيد كرد : آنچه در دنياست، صورت و مجاز است و آنچه در آخرت است، اصل و حقيقت است و مجاز، كسي را سيراب نمي كند. لذا عشق مجازي هم، انسان را آرام نمي كند. دل، تنها با ياد خدا آرامش مي يابد. فقط يك عشق، انسان را آرام مي كند و آن، همانا عشق به خدا، كمال مطلق و حقيقت زيبايي است. « الذين آمنوا و تطمئن قلوبهم بذكرالله الابذكر الله تطمئن القلوب »