تو با غیرت و آب و دست بریده؛ قیامت به پا می‌کنی، یا اباالفضل!

به گزارش خبرنگار مهر، وقتی به شط فرات می‌رسد و از آن دریای باعظمت تنها به مشکی قناعت می‌کند، وقتی دستانش را بر آب می‌زند تا جرعه‌ای بنوشد و عشق بر سکینه و رقیه و سایر کودکان و وفا به مولایش اجازه نوشیدن نمی‌دهد، وقتی چشم در چشم آب می‌شود اما افسون موج‌های فرات دلش را نمی‌برد، تنها واژه غیرت است که معنا می‌یابد.

علمدار است و خوب می‌داند که علم یعنی امید، علم یعنی هنوز می‌توان به نفس‌ها تکیه داشت و هنوز می‌توان فردا‌ها را مرور کرد.

علمدار است و خوب می‌داند که در این ثانیه‌ها هیچ چیز در عالم به اندازه ابزار دستش، به اندازه علمش دل رقیه را شاد نمی‌کند، علمدار است و خوب می‌داند که نگاه‌های خسته کودکان از دور در انتظار علم و علمدارش است...
گام‌هایش را به سمت خیمه‌ها بر می‌دارد و تاریخ ثابت کرد که این گام‌ها نه یک گام جلو‌تر و نه یک گام عقب‌تر از مولایش بود.

این مروت را از مادری به ارث برده است که نخواست نامش، فاطمه را کسی برای تازه کردن داغ علی و فرزندانش بر لب بیاورد، این مروت را از مادری به ارث برد که 20 سال پس از امیرالمومنین(ع) همچنان وفادار به عهدش با مولا ماند و اقتدا بر حسین(ع)، پسر مولا و زهرا(س) بود.

عباس نه فقط دل اهل حرم، نه تنها خیال 72 تن و نه فقط یار ویاور حسین، که دلهایی از سراسر جهان و در سراسر تاریخ را برده است، همه جوانمردان عالم برایش غلامی می‌کنند و او علمدار و یاور همه دوستداران حسین است.

تیری که بر دل مشک رفت تا دنیا دنیاست شرمنده عباس است و مشکی که از دستش افتاد تا تاریخ باشد رویش سیاه است و آبی که بر زمین ریخت، برای همیشه و به اندازه تمام دریا‌ها در مقابل مقامش بی‌عرض و آبرو است.

ابوالفضل العباس چهره یک انسان کامل را در کربلا نشان داد

معاون فرهنگی جامعه المصطفی العالمیه در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان ایکه حادثه کربلا یک واقعه مهم با ابعاد مختلف است، گفت: هرچند در ظاهر مسائل سیاسی و نظامی کربلا بیش از سایر مسائل نمایان است اما آنچه در عاشورا رخ داد صحنه نمایش زیبایی‌ها است.

حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا صالح ادامه داد: در کربلا انسانیت کامل شد و حضرت زینب (س) نیز در سخنان مشهور خود فرمودند که در کربلا به غیر از زیبایی چیزی ندیدند، زیبایی رفتاری و اخلاقی امام حسین (ع) و ابوالفضل العباس و 72 یار باوفایشان اوج انسانیت تعریف شده در مکتب اسلام در مقابل اوج رذالت و پستی نمایش دشمن بود.

وی افزود: یکی از کسانی که در آسمان کربلا همچون ستاره‌ای در کنار خورشید وجود اباعبدالله (ع) می‌درخشید، ابوالفضل العباس بود، عباس از چنان آگاهی و درک سیاسی بالایی برخوردار بود که ما در تاریخ می‌خوانیم برخی از اطرافیان امام و حتی عده‌ای از برادرانیشان با ایشان همکاری نمی‌کردند اما عباس همواره در کنار مولای خود بود.

معاون فرهنگی جامعه المصطفی العالمیه با بیان اینکه حضرت عباس(ع) در تمام مراحل زندگی و حتی زمان شهادت همگام امام بود، گفت: همگامی به این معنا است که نه یک گام جلو‌تر و نه یک گام عقب‌تر از مولایش قدم بر می‌داشت، این ولایت مداری یعنی انسان در هر حرکتی با ولی و رهنمای خود همراه باشد.

وی تصریح کرد: فصل بعدی شخصیت ابوالفضل العباس شامل وفاداری و تعهد او می‌شود، آن بزرگوار از سوی سایر ائمه اطهار (ع) نیز به این ویژگی و خصیصه مشهور است، زمانیکه شمر از سوی ابن زیاد امان نامه‌ای برای علمدار کربلا آورد و به او وعده داد که اگر از حسین جدا شود در امان خواهد بود، عباس با پاسخی کوبنده نشان داد که در آن شرایط تنها به مصالح خود فکر نمی‌کند و حقیقتا چهره یک انسان کامل را به نمایش گذاشت.

حجت الاسلام صالح اظهار داشت: عباس در پاسخ شمر گفت که چگونه اما و برادر خود را در این شرایط تنها بگذارم، این حرکت در اوج مشقت و سختی، در اوج دشمنی دشمنان دین و در اوج تحریم اقتصادی و محاصره نظامی نشان دهنده وفاداری عباس به ولایت است.

وی با بیان اینکه ایثارگری و شهادت طلبی فصل سوم شخصیت ابوفاضل را تشکیل می‌دهد، گفت: برخی افراد زمانی که با یک جریان همراه می‌شوند و به گروهی گرایشی پیدا می‌کنند تنها به دلیل منافع شخصی دست آوردهای دنیوی است، اما حضرت ابوالفضل العباس با این رویه در کربلا رفتار نکرد و با وجود اینکه می‌دانست به شهادت می‌رسد اما جان را در پای برادر و ولی خود فدا کرد.

.........................................
محدثه نجف زاده