به گزارش خبرگزاری مهر ،براساس ماده 33 قانون تأمين‌اجتماعي و بندهاي الف و ب ماده 112 قانون كار، كساني كه فقط براي فراگرفتن حرفه خاص، كارآموزي يا ارتقاء مهارت براي مدت معين در مراكز كارآموزي و يا آموزشگاه‌هاي آزاد آموزش مي‌بينند و افرادي كه به موجب قرارداد كارآموزي به منظور فراگرفتن حرفه‌اي خاص براي مدت معين كه بيشتر از 3 سال نباشد، در كارگاهي معين، كارآموزي توأم با كار اشتغال دارند، مشروط بر آنكه سن آنها از 15 سال كمتر نبوده و از 18 سال تمام بيشتر نباشد، كارآموز اطلاق مي‌شود.
لازم به ذكر است، مشمولين ماده 33، كارگران شاغلي كه با توافق كتبي كارفرما به مراكز كارآموزي مراجعه مي‌كنند، نيستند، زيرا مطابق بند (ب) ماده 13 قانون كار، مزد اين كارگران در مدت كارآموزي از مزد ثابت و مزد مبنا كمتر نخواهد بود و باتوجه به اينكه حق‌بيمه براساس مزد تعيين مي‌شود و مزد اين قبيل كارآموزان كمتر از مزد مبنا نيست، لذا حق‌بيمه سهم آنان نيز كمتر از آنچه به حداقل حقوق مشمولين قانون كار تعلق مي‌گيرد، نخواهد بود.
بر اين اساس، درصورتي كه درآمد مزد كارآموز كمتر از حداقل حقوق مقرر در قانون كار باشد و باتوجه به اينكه حق‌بيمه سهم كارآموز و كارفرما نيز از آنچه به حداقل حقوق قانون كار تعلق مي‌گيرد، كمتر است، لذا پرداخت مابه‌التفاوت حق‌بيمه سهم كارآموز به عهده كارفرما است.
نظر شما