پیام‌نما

وَأَنْكِحُوا الْأَيَامَى مِنْكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَ إِمَائِكُمْ إِنْ يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ‌اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ * * * [مردان و زنان] بی‌همسرتان و غلامان و کنیزان شایسته خود را همسر دهید؛ اگر تهیدست‌اند، خدا آنان را از فضل خود بی‌نیاز می‌کند؛ و خدا بسیار عطا کننده و داناست. * * اللّه از فضلش بسازدشان توانمند / دانا و بگشاينده مى‌باشد خداوند

۲ آذر ۱۳۹۴، ۹:۳۵

مهر گزارش می‌دهد؛

استعدادهایی که کور می‌شود/ کسی به زندگی روشندلان روشنایی نمی‌بخشد

استعدادهایی که کور می‌شود/ کسی به زندگی روشندلان روشنایی نمی‌بخشد

تبریز- شناسایی و توجه به استعداد کودکان نابینا علاوه بر شادابی آنها می‌تواند زمینه‌ساز اشتغال آنها نیز شود، موضوعی که باید موردتوجه نهادهای مرتبط با این قشر در آذربایجان شرقی قرار گیرد.

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها: موسسه نابینایان شمال غرب بصیر یکی از موسسه‌های غیردولتی برای شکوفایی استعدادهای روشندلان است، وقتی‌که برای نخستین بار وارد این موسسه شدم شور و حال روشندلان کوچکی را دیدم که باوجود داشتن سن کم استعداد خیلی بالایی دارند، کودکانی از جنس عشق را دیدم که تمام هم‌وغم و آرزوی آن‌ها آباد کردن کشور عزیزشان ایران بود، موضوعی که شاید برای ما انسان‌های عادی غیرقابل‌باور باشد اما با مشاهده استعدادهای ذاتی آن‌ها جایی برای شک باقی نماند.

کودکان بصیری همانند دیگر افراد بینا بهترین چیزها را می‌توانند با دست‌های توانمند خود خلق کنند و شاید در این میان موسیقی تنها یار و همدم آن‌ها باشد، آن‌ها بدون حضور در هیچ کلاس آموزشی، ریتم آهنگ‌ها را از حفظ و به بهترین نحو ممکن می‌دانند و مادران حاضر در این موسسه باور دارند که موسیقی تنهاترین شغل ممکن برای این کودکان است.

تنها نگرانی و دغدغه‌ مادران بچه های روشندل موسسه بصیر، مربوط به شغل آینده فرزندان است و معتقدند که کودکان آن‌ها به‌غیراز موسیقی شاید نتوانند در دیگر شغل‌ها فعالیت کنند چراکه شاید حتی بعد از اتمام تحصیلات عالیه نیز هیچ‌کسی به آن‌ها اعتماد نکند و تلاش آن‌ها هدر برود.

دوست دارم در آینده خواننده بشوم

رضا قلی زاده هفت‌ساله یکی از اعضای باهوش موسسه بصیر است که در گفتگو با خبرنگار مهر از بزرگ‌ترین آرزوهای خود می‌گوید: تنها آرزوی بزرگ من در دنیا خوانندگی و نواختن آلات موسیقی برای شاد کردن دل تمام مردم دنیاست.

او از جای خود بلند می‌شود و به‌طرف میزی که در اتاق است، می‌رود و با نواختن آهنگی، ادامه می‌دهد: من بدون اینکه در کلاس آموزشی شرکت کنم می‌توانم آهنگ‌های زیادی را بزنم.

ما رضا را به آرزوهایش می‌رسانیم

طیبه رحیمی مادر رضا نیز در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: ما به علت کمبود امکانات آموزشی موجود برای شکوفایی استعدادهای رضا از شهرستان اهر به تبریز مهاجرت کرده‌ایم.

وی ادامه می‌دهد: پسرم رضا به نوازندگی و خوانندگی بیشتر از دیگر شغل‌ها علاقه‌مند‌ است اما به علت بالا بودن هزینه‌های ثبت‌نام کلاس‌های آموزشی نمی‌توانیم کاری برای شکوفایی استعدادهای ذاتی او انجام دهیم.

رحیمی می‌گوید: وقتی‌که در خصوص این موارد به بهزیستی مراجعه کردیم آن‌ها به ما گفتند که حمایت ما از رضا بعد از سن ۱۸ سالگی خواهد بود درحالی‌که تا آن زمان ممکن است استعدادهای پسرم پرپر شود.

معلمی شغل موردعلاقه‌ام برای آینده است

آیناز و بهناز دو خواهر دوقلوی هفت‌ساله نیز که به گفته مسئولان موسسه بصیر در رشته شطرنج مهارت خیلی زیادی دارند، در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گویند: ما دوست داریم همانند معلمان خود به کودکان کمک کنیم تا آن‌ها بتوانند تحصیلات عالی داشته باشند.

رقیه جعفری مادر امیرعلی زاهدی ۹ ساله نیز که در گفتگو با خبرنگار مهر با شور و شوق از آرزویش برای خیر شدن به خاطر کمک به دیگران و محبوبیت بین همه مردم سخن می‌گوید، در تکمیل حرف‌های پسرش می‌گوید: از مسئولان خواستار حمایت از کودکان نابینا هستم چراکه اگر آن‌ها برای کودکان نابینا امکاناتی فراهم نکنند استعدادهای آن‌ها هم کور می‌شود.    

وی با ابراز نگرانی نسبت به آینده کودک روشندل خود اضافه می‌کند: تنها دغدغه ما این است که اگر امیرعلی دارای تحصیلات عالیه نیز باشد بدون پذیرش جامعه و مردم ممکن است در آینده صاحب شغلی نشوند.   

جعفری بابیان اینکه امیرعلی علاوه بر مشکل نابینایی مشکل پوکی استخوان شدید نیز دارد، ادامه می‌دهد: حدود دو سال است که از هر سه ماه یک آمپول پوکی استخوان به امیرعلی تزریق می‌شود و بعد از هزینه‌های میلیونی برای درمان وی مدارک را به بهزیستی دادیم که آن‌ها بعد از مدت‌ها تنها یک‌میلیون ریال پرداخت کردند و در پاسخ این موضوع که حمایت شما در مقابل هزینه‌های ما خیلی ناچیز است، به من گفتند که شما مادر هستید و وظیفه‌دارید که برای درمان کودکتان هزینه کنید!

علی‌اصغر میر بخت یکی دیگر از اعضای موسسه بصیر در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به علاقه‌مندی‌های خود می‌گوید: من دوست دارم در آینده مهندس عمران بشوم تا برای مردم خانه‌های زیبایی بسازم.

راه‌های ارتباط و تعامل با روشندلان باید آموزش داده شود

افسانه پور منصوری مادر علی‌اصغر نیز در ادامه در گفتگو با خبرنگار مهر می‌افزاید: کودکان ما به علت برخی از محدودیت‌ها نمی‌توانند با کودکان معمولی ارتباط برقرار کنند و این امر موجب افسردگی آن‌ها می‌شود.

وی اضافه می‌کند: زمانی که برای اولین بار با مشکل نابینایی او روبه‌رو شدیم، اکثر مردم از ما فقط سؤال می‌کردند که چرا بچه شما نابینا شده و شما چرا در زمان بارداری به سونوگرافی مراجعه نکرده‌اید درحالی‌که شغل اصلی خودم مامایی است و در زمان بارداری مرتب به سونوگرافی مراجعه می‌کردم.  

پور منصوری بابیان اینکه حمایت بهزیستی از کودکان نابینا مبلغ بسیار ناچیزی است که به‌صورت ماهانه است، ادامه می‌دهد: به نظرم حتی صحبت کردن از میزان این حمایت نیز باعث خجالت است و ارزش انسانی را پایین می‌آورد.

وی می‌گوید: کودکان نابینا نیاز به فعالیت و حرکت‌دارند و در غیر این صورت علاوه بر نابینایی به مشکلاتی همچون بیماری‌های عضلانی، مفصلی و عصبی گرفتار می‌شوند.

وی ادامه می‌دهد: من بیشتر از هرکسی از رسانه‌ها گلایه‌مند هستم که در زنجیره‌ها و در کارتون‌ها شخصیت‌های نابینا را انتخاب نمی‌کنند و در خصوص آن‌ها برنامه‌سازی و اطلاع‌رسانی نمی‌کنند تا کودکان راه‌های ارتباط و تعامل با این افراد را بیاموزند.

احسان عباسی یکی دیگر از اعضای موسسه بصیر در گفتگو با خبرنگار مهر از علاقه‌مندی زیاد خود به خوانندگی می‌گوید و ادامه می‌دهد: من دوست دارم در آینده خواننده بشوم و اکنون نیز می‌توانم تمام ترانه‌ها را بخوانم و علاوه بر موسیقی به سفالگری نیز علاقه زیادی دارم و تاکنون توانسته‌ام فیل، خانه و دریل سفالی بسازم.

عالیه عباسی مادر احسان می‌گوید: پسرم به موسیقی و نوازندگی علاقه زیادی دارند اما هزینه ثبت‌نام کلاس‌های موسیقی در مقابل درآمد همسرم خیلی بالاست و این در حالی است که مسئولان بهزیستی گفته‌اند بعد از هفت‌سالگی او ماهانه ۳۰ هزار ریال پرداخت خواهند کرد و من فکر نمی‌کنم این مبلغ گرهی از مشکلات احسان باز کند.

به علت شکوفایی استعداد امین پسر بزرگ‌ترم را از تحصیلات عالی منع کردیم

مادر امین پور غفار نیز که یکی از اعضای موسسه بصیر علاقه‌مند به ساخت کاردستی است، در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: ما به علت مشکلات مالی در شهرک اندیشه تبریز زندگی می‌کنیم و هزینه ایاب و ذهاب مدرسه و پس‌ازآن آوردن او به موسسه بصیر خیلی بالاست و این در حالی است که علاوه بر امیرعلی یک پسر دیگر ۱۹ ساله نیز داریم که به علت عدم توان مالی از ادامه تحصیل دانشگاهی بازمانده و هرچقدر که در توانمان داریم صرف هزینه‌های آموزشی امیرعلی می‌کنیم.

وقتی اسماء رنجبری هفت‌ساله را می‌بینم که بااستعداد فوق‌العاده‌ای در سخنرانی از علاقه شدید خود به روانشناسی و گره‌گشایی از مشکلات مردم می‌گوید و تمام کودکان و مسئولان حاضر در موسسه را مجذوب خود می‌کند، بیش‌ از پیش در این عقیده مصمم می‌شوم که تمام آفریده‌های خداوند متعال حق زندگی دارند و نابینایان نیز از این قاعده مستثنا نیستند و متولیان و مسئولان امر نباید از این امر غفلت کنند و ارزش انسانی آن‌ها را زیر سؤال ببرند و حتی اگر این‌چنین نشد، حداقل اساتید رشته‌های مختلف می‌توانند، کودکان بصیری را به آرزوهای خود برسانند و استعدادهایشان را شکوفا کنند.

خبرنگار: زهرا ناصران

کد خبر 2974304

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha