به گزارش خبرگزاري مهر، همچنين بالاتر بودن نرخ بهره وري آمريكا نسبت به ساير كشورهاي عضو (OECD) نشان مي دهد كه چرا اين كشور از اقتصاد پررونق تري نسبت به ساير كشورها برخوردار است.
بر اساس گزارش اكونوميست، متوسط ساعت كار سالانه افراد شاغل در ژاپن از دو هزار و 30 ساعت در سال 1990 به يك هزار و 820 ساعت در سال 2002 ميلادي رسيده است.
اين روند كاهشي در كشورهاي استراليا از يك هزار و 870 ساعت به يك هزار و 825 ساعت، در امريكا از يك هزار 830 ساعت به يك هزار و 815 ساعت، كانادا از يك هزار و 795 ساعت به يك هزار و 785 ساعت، برتانيا از يك هزار و 770 ساعت به يك هزار و 700 ساعت، ايتاليا از يك هزار و 675 ساعت به يك هزار و 625 ساعت، بلژيك از يك هزار و 680 ساعت به يك هزار و 580 ساعت، فرانسه از يك هزار و 660 ساعت به يك هزار و 550 ساعت، آلمان از يك هزار و 540 ساعت به يك هزار و 450 ساعت و در هلند از يك هزار و 440 ساعت به يك هزار و 340 ساعت بوده است.
اين در حالي است كه در كشورهاي اسپانيا، سوئد و دانمارك متوسط ساعت كار سالانه افراد شاغل با افزايش مواجه بود به طوريكه در اسپانيا از ساعت كار سالانه از يك هزار و 805 ساعت به يك هزار و 815 ساعت، در سوئد از يك هزار و 560 ساعت به يك هزار و 580 ساعت و در دانمارك از يك هزار و 490 ساعت به يك هزار و 500 ساعت رسيده است.
ساعت كار در ژاپن و اغلب كشورهاي اروپايي از سال 1990 تا كنون كاهش چشمگيري داشته است اما در آمريكا چندان كاهشي نداشت و شكاف ساعت كار در حال حاضر به تنهايي مهم ترين دليل كمتر بودن توليد ناخالص داخلي سرانه اروپا نسبت به آمريكا است.
کد خبر 35030
نظر شما