خبرگزاری مهر-فرهاد رهبری*: میامی شهر کوچکی در مسیر شاهرود به سبزوار است که در آن طبیعت و تاریخ در کنار زندگی مردم جاریست. هنگام ورود به شهر این چنارها هستند که نگاه شما را می ربایند، همچنین جوی آب روانی که آب آن از دل زمین بیرون می ریزد و در پای چنارها و گرداگرد دژ (قلعه) و کاروانسرای شهر روان است.
در شهر مردان پا به سن گذاشته را می بینی و در کوچه‌های کنار قلعه در مسیر چنارها و خانه‌ها زنان، مادر و مادر بزرگ‌ها که در پسین و خنکای روز، دور هم نشسته‌اند و مشغول گپ و گفتگو هستند، با پوشش و چادرهای رنگی گل‌دار زیبای خود و مردمی که در زیر سایه‌سار و از کنار چنارهای این شهر در حال رفت و آمد و گذراندن زندگی هستند.
اما بنظر حال و روز شماری از این درختان خوب نیست. از یکی از پیر مردانی که کنار چنار تنومندی کنار جوی آب روان ایستاده از وضعیت برخی از چنارهای ستبری می پرسم که از نیم تنه به پایین بریده شده و برخی به نظر خشک شده‌اند و برخی هم از درون پوسیده و تهی شده اند.
می گوید دیرینگی و درازای عمر این درختان را به درستی نمی‌دانم اما از زمان کودکی آنها را به یاد دارم و بوده‌اند، پدران و مادران ما هم از بودن آنها گفته‌اند. از ظاهر و وضعیت ناگوار برخی چنارها می‌پرسم می گوید شماری از این چنارهای کهنسال را «کرم» زده و دچار آفت و کرم خوردگی شده و از درون در حال پوسیدن و از میان رفتن هستند.
براستی دیدن ترکیب دیرینگی تاریخ، طبیعت، مردم و بافت سنتی از یکسو لذت بخش و از سویی وضعیت ناخوشایند و نگران کننده این چنارهای تنومند و کهنسالی که بخش مهمی از هویت، تاریخ و طبیعت این دیار را در خود بهمراه دارند و به نمایش می گذارند جای بسی شوربختی دارد.
هر چند وضعیت موجود قلعه تاریخی و کاروانسرا نیز ناخوشایند می‌نماید و رسیدگی درخور و درست تا رسیدن به وضعیت مطلوب این آثار طبیعی و تاریخی ویژه را می طلبد. شهری که تفرج گاهش نیز به سه چنار نام آور و شناخته شده است و هویتش با چنارهای کهنسال گره خورده.
داشته‌های طبیعی خود را حرمت نهیم و فریادرسی باشیم.
*عضو دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران در استان خراسان
نظر شما