به گزارش خبرنگار مهر، علی اصغر جویباری در برنامه تلویزیونی پرسشگر که با موضوع « چالش‌های تلفیق دانش‌آموزان با نیازهای ویژه» به روی آنتن شبکه آموزش رفت با بیان اینکه هر انسانی منحصر بفرد است اظهار کرد: شما نمی‌توانید دو فرد کاملا یکسان را در نیازهای فردی و قابلیت‌های رشد و تکامل پیدا کنید.
وی افزود: وقتی ما از اهداف غایی سخن می‌گوییم به نگاه کلانی اشاره می کنیم، اما وقتی از هدف‌های فردی سخن می‌گوییم باید مدرسه و خانواده خودش را با هر فرد مواجه کند. در دنیای امروز موضوع آموزش فراگیر مطرح است، در این طرح انحصارا کودکان تیزهوش و کودکان استثنایی مورد هدف نیستند بلکه بحث این است که معلم و مدرسه و نظام تعلیم و تربیت هر کودک را یک موجود انحصاری ببیند و معتقد باشد هر کودک در مسیر انحصاری خودش می‌تواند رشد کند.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه در این نگاه نباید افراد را جدای از همدیگر آموزش بدهیم، عنوان کرد: به هیچ دلیل نباید هیچ دانش آموزی را از دانش آموز دیگر جدا کنیم. مجاز نیستیم یک کودک را به دلیل هوش بالاتر، یا هوش پایینتر یا خوب نشنیدن و خوب ندیدن، یا یک کودک را به دلیل ثروت پدر و دیگری را به دلیل ایثارگر بودن پدر و دیگری را به دلیل اینکه والدینش ذی نفوذ اجتماعی هستند از همدیگر جدا کنیم و به مدارس خاص ببریم.
جویباری با تاکید بر اینکه در این نگاه قرار نیست کودکی را از حق همزیستی با کودک همسایه اش محروم و به مدرسه دورتری اعزام کنیم، گفت: هر نوع جداسازی مستلزم محرومیت است، این جداسازی می‌تواند برای مدارس تیزهوشان و یا مدارس غیردولتی باشد. این محرومیت هم برای کودکی است که نمی‌تواند با یک کودک تیزهوش دیگر ارتباط برقرار کند و هم برای کودک باهوشی است که از همزیستی و دوست شدن با همسال عادی خودش دور است.
وی با تاکید بر اینکه این امر قطعا در نگرش های دو کودک تاثیر منفی در پی خواهد داشت، افزود: علاوه بر اینکه سازگاری این دو گروه را در زنگ تفریح به مخاطره خواهد انداخت و در آینده در عرصه اجتماع زمانی که بزرگسال شدند، زندگی اجتماعی این افراد را به مخاطره خواهد انداخت.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: زمانی که با توجه به هر تفاوتی افراد را از یکدیگر جدا می‌کنیم، غیر مستقیم این را به یک نسل طی ۱۲ سال آموزش می‌دهیم که افرادی که به تو نزدیک تر هستند را تحمل کنید و غیر مستقیم قدرت تحمل انسان را در برابر تفاوت ها تغییر می‌دهیم و نگرش ها را تبعیض آلود می‌کنیم و مهارت ها را برای همبازی و هم گروه و... شدن کاهش می‌دهیم.
جویباری با طرح این سوال که زمانی که این مهارت ها و نگرش ها با فاصله ایجاد شود، چه واقعیتی رخ خواهد داد، گفت: در این حالت باید منتظر خشونت های اجتماعی و افزایش طلاق و... در جامعه باشیم.
وی معتقد است: حرکتی که در وزرات آموزش و پرورش در مورد تیزهوشان آغاز شده انتخاب مناسبی است اما باید با ادبیات متعالی تری وارد می‌شد و به صراحت اعلام می‌کرد که قصدشان جلوگیری از جدا سازی ها بود و باید آموزش معلم نیز متناسب با جداسازی ها صورت می‌گرفت.
این مدرس دانشگاه تاکید کرد: دانشگاه فرهنگیان و شهید رجایی باید این فهم را متفاوت کنند یعنی زمانی که معلم تربیت می‌شود فکر نکند که او می خواهد یاد دهد بلکه این فکر را باید کند که او زمینه سازی می‌کند و این کودک است که باید یاد بگیرد.
وی درباره آسیب‌های جداسازی دانش آموزان گفت: آنچه در جامعه در میان والدین و مسئولان کشور دیده می شود این است که در فصل ثبت نام خانواده‌ها مشوش هستند و نمی دانند فرزندشان باید به کدام مدرسه برود که موفق شود. خانواده ها یا به دنبال آن هستند که فرزندشان به مدارس برتر تیزهوشان راه یابد و یا به مدارس خاصی چون شاهد برود و یا با ثروت و حتی استقراض فرزندشان را در مدرسه غیردولتی ثبت نام کنند.
این مدرس دانشگاه افزود: اتفاقی که میافتد بسیار خوفناک است و خانواده ها تمایل ندارند فرزندشان را در نزدیک ترین مدرسه دولتی نزدیک به محل سکونتشان ثبت نام کنند مگر انها که از ثروت و نفوذ بی بهره اند و در آزمون ها موفق نمی شوند و ناامید می شوند. فضای روانی به وجود آمده است که می خواهند اثبات کنند فرزندشان تیزهوش است.
جویباری با بیان اینکه در کشورهای دیگر تیزهوشی را معلم و کارشناسان و روانشناسان تشخیص می دهند اما در ایران جوی بوجود آمده که والدین می خواهند به زور اثبات کنند فرزندشان تیزهوش است گفت: معتقدم در موج افزایش جمعیت دانش آموزی در کشور ما از سالهای ۶۵ تا ۸۳ یک خطایی رخ داده و برای آنکه همه را تحت پوشش دهیم انواع مدارس را اعم از غیردولتی و شاهد ایجاد کردیم، در حالی که می شد طور دیگری هم عمل کرد.
وی افزود: رهبری دو سال گذشته دستور دادند به دانش آموزان افاغنه رسیدگی شود، از استان ها اطلاعات دریافت کردم مبنی بر اینکه مدرسه اتباع دایر شده است. هر اتفاقی می افتد یک مدرسه راه می اندازیم. اکنون وزارت آموزش و پرورش تصمیم گرفته یکی دو نوع از این مدارس را کاهش دهد پیشنهاد بنده این است که آموزش و پرورش از منظر کاهش عطش به انواع مدارس و جلوگیریی از جداسازی ها برای اقناع مخاطبان عمومی وارد شود.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه اکنون جدیت برای جلوگیری از این جداسازی ها وجود ندارد گفت: روسای شورای آموزش و پرورش استان ها رغبتی برای این کار ندارند زیرا اغلب فرزندان خودشان با نفوذی که دارند مشمول مدارس خاص میشوند. بررسی شود فرزندان مقامات به کدام مدرسه می‌روند؟ تا زمانی که فرزندان مقامات در این مدارس درس می خوانند رغبتی برای اینکار وجود ندارد و حالا که آموزش و پرورش می خواهد مدارس نمونه و سمپاد را تعطیل کند همین ها از مخالفان اند زیرا کیفیت برتر آموزش فرزند خودشان آسیب می بیند.
جویباری ادامه داد: جداسازی آموزشی برای کودک تیزهوش، کودک یک خانواده ثروتمند و حتی کودک عادی محرومیت است. این جداسازی به قدری خوفناک است که باید با صراحت پرسید چرا مقامات امنیتی وارد این موضوع نمی شوند؟ چرا مقامات انتظامی برای پیشگیری از وقوع جرم در آینده به این موضوع متعرض نمی شوند؟ چون آینده نظم جامعه، مهار طلاق، خشونت های خیابانی، تصادفات جاده ای به این امر باز می گردد. تربیت نسل آینده یعنی تربیت مدارایی. این نوع تربیت در مدرسه اتفاق نمی افتد و دانش آموزان آموزش نمی بینند چه طور با همسالانشان دوست شده و ارتباط برقرار کنند. در یک مدرسه که چهار کلاس دارند بعضا دانش آموزان را به لحاظ هوشی جدا می کنند زیرا منطق مسلط ما جداسازی است. باید این منطق تغییر کند.
نظر شما