به گزارش خبرگزاری مهر، انستیتو سیاست خاور نزدیک واشنگتن نوشت : برای غرب دلایلی برای اعمال فشار بر ایران و انتظار برای روزی بهتر برای حل بحران هسته ای آن وجود دارد.
" پاتریک کلاوسون" (Patrick Clawson) نویسنده این مطلب با عنوان"زمان، زمان اعمال فشار است نه اقدامات پیشگیرانه" خاطر نشان می کند: اظهارات کمی مبنی براین ایده وجود دارد که ایران به قدری در پیشبرد برنامه هسته ای خود مصمم است که هرگز مصالحه نخواهد کرد.علاوه براین برنامه هسته ای آن به بهای استراتژیک نامطمئنی تمام می شود؛ این برنامه خطر به راه انداختن یک مسابقه تسلیحاتی را به راه می اندازد که ایران در آن بازنده خواهد بود و آن را هر چه بیشتر به انزوا می کشاند(!).
نویسنده بدون توجه به ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران و ماهیت نظامی برنامه هسته ای کره شمالی ادعا می کند: با توجه به اینکه پیونگ یانگ ممکن است سلاحهای هسته ای خود را از روی ناامیدی توسعه داده باشد، اما تهران از روی اشتیاق به دنبال آنهاست چرا که می خواهد یه عنوان یک قدرت بزرگ با فناوری مدرن پذیرفته شود.
در ادامه این تحلیل آمده است: اگر چه حرفهایی درباره حملات نظامی آمریکا و یا اسرائیل علیه ایران در آینده نزدیک وجود دارد، اما هیچ کدام از این کشورها از تغییر وضعیت کنونی مقابله بین جامعه بین المللی و ایران به شکل یک درگیری دوجانبه سود نخواهند برد. آنها اقدام نظامی را تنها در صورتی که برنامه هسته ای ایران پیشرفت غیرمنتظره ای را ایجاد کند، مد نظر قرار خواهند داد.
کلاوسون می افزاید: نکته کلیدی در جلوگیری از این سناریو اجرای شدید تحریمها در زمینه فناوری دومنظوره است ، همچون اقداماتی که در قطعنامه 1737 آمده است. بدون دستیابی به این فناوری حرکت برنامه هسته ای ایران به طور برجسته ای کاهش خواهد یافت. اگر اتحادیه اروپا هر چه سریعتر و با شدت بیشتر در این مسیر حرکت کند؛ احتمال اقدام نظامی هم کمتر می شود. این مسئله اشاره ای به چین و روسیه نیز هست؛ اگر آنها به طور برجسته ای محدودیتهای دومنظوره را به اجرا در آورند، تاثیرگذاری آن بر تصمیم سازان ایرانی می تواند به شکل قابل ملاحظه ای باشد.
به گزارش مهر، انستیتو سیاست خاور نزدیک واشنگتن خاطرنشان می کند: یک جنبه متغیر دیگر که بر اقدام بالقوه نظامی تاثیر می گذارد، سطح تردید نسبت به پیشرفت هسته ای ایران است. با توجه به تجربه عراق، آمریکا و اسرائیل به طور قابل توجهی از محدودیتهای اطلاعاتی در این زمینه آگاه شده اند. با این وجود آنها ممکن است تا حدی نگران شده باشند که ایران مخفیانه پیشرفت خطرناکی در برنامه هسته ای خود ایجاد کرده است. پس بهترین راه برای جلوگیری از چین اقدامی همکاری کامل ایران با درخواستهای آژانس است.
در پایان این تحلیل آمده است: به طور خلاصه، تا زمانی که پیشرفت هسته ای ایران آهسته باقی می ماند؛ آمریکا و اسرائیل دلیل خوبی برای حمایت از فشار دیپلماتیک، اقتصادی و دیگر فشارها دارند.
نویسنده ضمن این ادعا که ایران در موضع ضعیفی قرار دارد به زعم خود مدعی است که هر چه زمان بیشتری برای حل برنامه هسته ای ایران طول بکشد، احتمال آشکار شدن این ضعف نیز بیشتر می شود.
نظر شما