بیست و پنجمین سالگرد بزرگترین نسل کشی اروپا

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، امروز بیست و پنجمین سالگرد نسل کشی مسلمانان بوسنی در سربرنیتسا است که از آن به عنوان بزرگترین نسل کشتی اروپا بعد از جنگ جهانی دوم یاد می‌شود.

در این مراسم بقایای اجساد هشت مرد و پسر نوجوان نیز به خاک سپرده می‌شود.

در مراسم بزرگداشت قربانیان قتل عام سربرنیستا هرساله هزاران نفر گرد هم می آیند، اما امسال به دلیل همه گیری کرونا تنها به تعداد کمی از گروه بازماندگان اجازه داده شده است تا بر سر مزار عزیزانشان حاضر شوند.

یورو نیوز نیز با مخابره این خبر درباره تاریخچه این نسل کشی می‌نویسد: در یازدهم ژوئیه سال ۱۹۹۵ و در اوج جنگ بوسنی، ارتش جمهوری صرب بوسنی به فرماندهی «راتکو ملادیچ» پس از هفته‌ها محاصره شهر سربرنیتسا، وارد منطقه امن سازمان ملل متحد شد. این نیروها در برابر چشمان صلح بانان بین‌المللی- که اکثر آن‌ها هلندی بودند- بیش از هشت هزار مرد و پسر نوجوان مسلمان را با اتوبوس از محدوده تحت حفاظت سازمان ملل متحد خارج کرده و در طی ۱۰ روز همگی آنان را در اطراف شهر به قتل رساندند.

سربازان صرب بوسنی بعد از قتل عام، اجساد را در گورهای دسته جمعی در چندین منطقه ریختند و محل‌ها را با بولدوزر صاف کردند تا رد جنایت را از میان ببرند.

با این حال دانشمندان بین المللی و بوسنیایی در عملیاتی که در ابتدا غیرممکن فرض می‌شد، استخوان‌های قربانیان را یافته و توانستند با آزمایش دی‌ان‌ای آن‌ها را با اسامی مفقودان مطابقت دهند.

در این پروژه که زمانی «بزرگترین پازل پزشکی قانونی در جهان» خوانده می‌شد، اجساد بیش از شش هزار نفر شناسایی شد و با مشخصات در قبرستان یادبود پوتوگاری به خاک سپرده شد.

پس از مداخله ناتو و پایان جنگ بوسنی با قرارداد صلح دایتون، دیوان بین‌المللی ویژه رسیدگی به جرایم ارتکابی در یوگسلاوی سابق تشکیل شد و شماری از رهبران صرب از جمله «اسلوبودان میلوشویچ»، «رادوان کاراجیچ» و «راتکو ملادیچ» را به دلیل مشارکت در نسل‌کشی مسلمانان به حبس ابد محکوم کرد.

دادگاه عالی هلند نیز، با تأیید ماهوی رأی دادگاه بدوی و تجدید نظر، مسئولیت مستقیم این کشور در قبال جان باختن ۳۵۰ مرد و پسر بوسنیایی در جریان کشتار سربرنیتسا را پذیرفت. یا این حال همین مرجع قضائی، این مسئولیت را به ۱۰ درصد کاهش داد. در این حکم آمده است که اگر قربانیان در منطقه تحت حفاظت سازمان ملل می‌ماندند، تنها ۳۰ درصد شانس زنده ماندن داشتند و تنها ۱۰ درصد مسئولیت خروج قربانیان از منطقه و کشته شدن آن‌ها به عهده صلح بانان هلندی بوده است.