غفلت از خداوند مهمترین عامل تاثیرگذار بر سقوط انسان‌ها است

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین ابراهیم کلانتری در دیدار با کارکنان و خدام حرم‌های مطهر احمدی و محمدی (ع) با اشاره به اینکه خداوند در آیاتی از قرآن به غفلت اشاره و مسلمانان را از آن نهی کرده است، آیه ۱۷۹ از سوره مبارکه اعراف را قرائت و اضافه کرد: یکی از مهمترین عوامل شکل‌گیری واقعه کربلا، همین غفلت کسانی بود که علی رغم داشتن دل، درکی از حقیقت نداشتند، با چشمانشان نور الهی را ندیدند و با گوش‌هایشان کلام حق را نشنیدند. و حقیقتاً این به ظاهر آدمیان، از چهارپایان، گمراه‌تر و به معنای واقعی کلمه، غافل از خدا بودند. و آن گونه در برابر ثارالله، صف آرایی کردند و این امام همام و یاران باوفایش را به شهادت رساندند. غفلت از خدا، بزرگترین گمراهی و مهم‌ترین عامل سقوط انسان‌ها است.

او اضافه کرد: همان طور که در ابتدای این آیه شریفه آمده است، یک عده انگار تمام تلاششان این است که به سمت جهنم و برای رسیدن به دوزخ، گام بردارند و در انجام گناه از هم سبقت می‌گیرند و بدتر از آن به اعمال شیطانی خود نیز افتخار و در آن ریا هم می‌کنند. بدا به حال این افراد که حقیقتاً همان غافلان هستند. از بزرگترین گناهان کبیره، افتخار و اصرار به گناه است، بخشی از کتاب "شرح چهل حدیث" امام خمینی (رحمت الله علیه) به احادیثی پیرامون "ریا" که یکی از بدترین رضایل اخلاقی است، اختصاص دارد.

وی ضمن اشاره به دعایی از نبی مکرم اسلام (ص) با این معنی که " خداوندا، هیچ‌گاه مرا به اندازه‌ی یک چشم برهم زدن به خود وامگذار"، خاطرنشان کرد: پیامبر اکرم (ص) تاکید می‌کنند به اندازه حتی یک چشم به هم زدن "طَرْفَةَ عَیْن"، یعنی کوتاه‌ترین زمان ممکن، حالا در نظر بگیرید کسانی را که یک عمر در غفلت هستند، اینگونه می‌شود که عاشورا توسط غافلان بوجود می‌آید و این جریان غفلت کماکان ادامه دارد.

حجت الاسلام کلانتری در ادامه به روایتی از امام محمدباقر (ع) پیرامون گفت و گوی حضرت موسی (ع) با خداوند، گفت: بستگی دارد ما فاصله مان را با خدا چگونه تعریف کنیم، انسان خودش باید ببیند آیا ذاکر است و دائماً به یاد خداست و یا غافل است؟ اگر ذاکری، همنشین خدا هستی و خدا هم با تو همنشین هست"أَنَا جَلِیسُ مَنْ ذَکَرَنِی" و اگر انسان غافل شد یعنی درواقع تصمیم گرفته است که از خالق خودش، دور باشد.

او ادامه داد: یک دوستی و رابطه دوستانه بر اساس معیارها و ملاک‌های مختلفی می‌تواند شکل بگیرد، دوستی‌هایی که بین همکاران در محیط کار هست، دوستی‌های خانوادگی و یا مواردی که بر مبنای وجوه مشترک اخلاقی بین دو یا چند نفر شکل می‌گیرد، اما والاترین و بالاترینِ آن، دوستی است که بر محور خالق و قربة الی الله، شکل می‌گیرد. این استاد حوزه و دانشگاه، افزود: وقتی فردی در جایگاه متعالی مؤمن قرار می‌گیرد، خدا دوستش دارد، چون متخلق به اخلاق الهی است، چون اهل نماز و مناجات باخداست، اهل کار خیر است و نیکی و ایمان، و البته سایر انسان‌های مؤمن نیز این فرد را دوست دارند، و اینگونه، رابطه‌های دوستی بر محور خداوند شکل می‌گیرد و این ارتباط، یک ارتباط خدایی می‌شود، در آیه ۱۵۲ سوره بقره، می‌خوانیم فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ، پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم.