به گزارش خبرنگار مهر، وقتی وارد قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) می‌شویم با قطعه‌ای کوچک اما بزرگ رو به روییم. شاید این قطعه به لحاظ فضا کوچک باشد، اما میزبان زنان و مردانی بزرگ است که با آثاری که خلق کردند همیشه در بین علاقمندان هنر زنده می‌مانند.
وقتی قدم روی سطح سفت خاک این قطعه می‌نهیم سر به زیر داریم و وقتی پیش می‌رویم نعمت‌الله گرجی، محمد شیرخدایی، جمیله شیخی، محمدعلی فردین و رسول احدی با نام خود ما را هدایت می‌کنند. بعد از این گذر به نام حمید عاملی می‌رسیم که کنار اسمش نوشته شده "یکی بود یکی نبود" و در این لحظه تمام دوران کودکی و زندگی با صدای این قصه‌گوی پیر برایمان زنده می‌شود.
با یاد و خاطره کودکی وقتی سر برمی‌گردانیم سیاوش کسرایی را می‌بینیم که در خاک خفته، ولی آرش کمانگیر وی هنوز بر لب مردمان ایران زمین زمزمه می‌شود. به فریدون مشیری می‌رسیم و با قلبی متأثر می‌گوییم "بی تو مهتاب‌شبی باز از آن کوچه گذشتم". نمی‌توانیم بایستیم و قدم برمی‌داریم به همراه کسانی که با این یادها و خاطره‌ها زندگی می‌کنند و اشک می‌ریزند.
کمی جلوتر علی حاتمی خفته است. صدایی می‌شنویم: "علی حاتمی مرد از بس که جان ندارد". پیشتر می‌رویم و با سنگی سیاه رو به رو می‌شویم که رویش جملاتی کوتاه و پرمعنا نوشته شده: "اکبر رادی، بزرگمرد تئاتر ایران". فراموشمان نشده که در سرمای زمستان رادی را پس از 40 سال با "شب روی سنگفرش خیس"، "مرگ در پائیز" و "لبخند باشکوه آقای گیل" به خاک سپردیم.
صدای تلاوت آیات قرآن ما را به سویی دیگر می‌برد. آنجا می‌نشینیم و خود را به دست تقدیر و سرنوشت می‌سپریم و اندوهگین می‌شویم از اینکه بزرگانی از کنار ما می‌روند و ما فقط نظاره‌گر رفتن‌ها هستیم. خیل ها امروز آمده‌اند تا با یاد و خاطره عزیزانی که روزی در میانمان بودند سال 86 را پشت سر بگذارند.
محمدحسین ایمانی خوشخو معاون هنری وزیر ارشاد، حبیب‌الله صادقی مدیر کل هنرهای تجسمی، عطاءالله خان بلوکی، میلاد کیایی، هادی منتظری، ملکی پور و شاهرخ نادری از جمله کسانی هستند که به همراه برخی هنرمندان دیگر در مراسم یادبود رفتگان هنر حاضر شده‌اند.
معاون هنری وزیر ارشاد با اشاره به اینکه امسال 52 نفر از هنرمندان عرصه‌های مختلف هنری را از دست داده‌ایم، می‌گوید: "امروز جمع شدیم تا غم غربت این مسافران خاک را نگیرد و هنرمندان حاضر نیز سال جدید خود را با یاد این عزیزان آغاز کنند. تجلیل هنرمندان قبل و بعد از رفتن‌شان باید انجام شود."
ایمانی خوشخو ادامه می‌دهد: "با ایجاد صنوف هنری مختلف این کارها انجام می‌شود و اکثر هنرمندان نیز بیمه شده‌اند و به شکل موردی به مباحث بیمارستان و بیماری عزیزان نیز رسیدگی می‌شود. سال آینده مؤسسه هنرمندان پیشکسوت را راه‌اندازی خواهیم کرد تا هنرمندان بزرگ ما با حضور در حجره‌های خود بحث استاد و شاگری را ادامه دهند و این محل مکانی برای گنجینه‌های هنر شود."
وی در پایان خاطرنشان می‌سازد: "با هماهنگی‌هایی که با مدیر کل هنرهای تجسمی و مدیر عامل سازمان بهشت زهرا (س) شده از سال آینده برخی از آثار هنرمندانی که در میان ما نیستند در این مکان نصب می‌شود تا قطعه هنرمندان به یک فضای فرهنگی هنری تبدیل شود."
ملکی‌پور مدیر اجرایی انجمن خوشنویسان در بین حاضرین می‌گوید: "تجمع هنرمندان پیش از سال نو در پیشگاه هنرمندان سفر کرده موهبت وافر و فرصتی گرانبهاست که نصیب ما شده تا ضمن ازرشگذاری برای اساتید معاصر بتوانیم خاطره‌ای ماندگار در میان خود بجای بگذاریم، زیرا انسان در طول حیات جمعی خود به جاودانگی می‌اندیشد."
وی می‌افزاید: "هنر یکی از راههایی است که انسان را به جاودانگی و حوزه ماندگاری بهتر و شفافتر فرامی‌خواند. هنر حوزه وجدان و فطرت انسان را به عمل وامی‌دارد. هنرمندان از آن دسته انسان‌هایی هستند که بهترین و شفافترین راه را برای بقای خود انتخاب کرده‌اند."
هادی منتظری نوازنده کمانچه می‌گوید: "اینجا استاد یاحقی، سیاوش زندگانی، منوچهر نوذری و ... خفته‌اند. مسافران این قطعه با سوختن خود به زندگی دیگران روشنی دادند، ولی متأسفانه همیشه تا وقتی این عزیزان زنده بودند چندان به آنها توجه نمی‌شد. اما حالا با تأسیس انجمن موسیقی به هنرمندان و مشکلاتشان بیشتر رسیدگی می‌شود و باید بکوشیم این حمایت بیشتر شود."
شاهرخ نادری نماینده جامعه هنرمندان در بخش دیگر مراسم با ذکر "یا علی" به تاریخچه‌ای از چگونگی تخصیص این قطعه به هنرمندان می‌پردازد و می‌گوید: "من هر وقت می‌خواهم صحبت کنم "یا علی" می‌گویم. زمانی هنرمندان در قبرستان ظهیرالدوله دفن می‌شدند، ولی وقتی سال 57 آنجا متروکه شد با همت خانواده بنان قبرستان امامزاده طاهر به این امر اختصاص یافت."
وی ادامه می دهد: "سال 72 با حمایت وزیر وقت ارشاد وقت و شهردار وقت تهران در جلسه‌ای که برگزار شد این قطعه بهشت زهرا (س) به هنرمندان اختصاص پیدا کرد. البته آقای رضایی مدیر عامل بهشت زهرا (س) نیز در این امر به ما کمک‌های فراوانی کردند."
حمیده عنقا بر سر مزار مرحوم رادی
در قسمت پایانی این مراسم ایمانی خوشخو به همراه جمعی دیگر از شرکت‌کنندگان در مراسم بر سر مزار استاد اکبر رادی حاضر می‌شود و خطاب به حمیده عنقا می‌گوید: "درگذشت اکبر رادی به عنوان یکی از نمایشنامه‌نویسان بزرگ ایران برای ما بسیار سخت و دشوار است، زیرا دیگر به راحتی جایگزینی برای ایشان در هنر یافت نمی‌شود."
مراسم به پایان می‌رسد و نکته قابل توجه حضور پری صابری و بابک والی به عنوان تنها نمایندگان هنرهای نمایشی است. نه مدیر کل هنرهای نمایشی آمده نه اهالی خانه تئاتر که حتی به نحوه تخصیص بلیت جشنواره تئاتر فجر هم اعتراض دارند تا حداقل کنار همسر مرحوم رادی سال 86 را به پایان برسانند.
جمعیت آرام آرام از قطعه هنرمندان می‌روند، ولی دل کندن از اینجا سخت است. تصور اینکه وقتی از اینجا خارج می‌شویم دیگر این بزرگان و عزیزان کنار ما نیستند سخت است. ما می‌رویم و بدرود می‌گوییم به مسافران خاکی که از ما آسمانی‌ترند. ما می‌رویم ولی حمیده عنقا کماکان بر مزار یگانه رادی خود اشک می‌ریزد.
نظر شما