بشر به دنبال حل معمای تکامل منظومه شمسی در دل دنباله دارها

به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان و مهندسان اسا در قالب یکی از مهمترین پرو‍ژه های تاریخ این آژانس فضانوردی هم اکنون در حال کار بر روی مأموریت جدیدی هستند تا بتوانند نمونه هایی از مواد موجود در دنباله دارها را به زمین منتقل کنند.

این مأموریت تاریخی "مارکوپولو" نام دارد و بر اساس برنامه ریزیهای صورت گرفته در دهه آینده آغاز خواهد شد و هدف نهایی از پرتاب آن نیز افزایش آگاهی دانشمندان علوم فضانوردی از چگونگی تکامل منظومه شمسی عنوان شده است.

در این مأموریت نمونه بسیار محدودی از دنباله دار مورد نظر که تنها کمتر از یک کیلوگرم وزن خواهد داشت جمع آوری و به زمین منتقل می شود. بر اساس آنچه که دانشمندان اسا گفته اند، پس از انجام حفاریهای لازم بر روی این دنباله دار، نمونه های یاد شده راهی زمین می شود.

به گزارش مهر، طراحی و برنامه ریزیهای این مأموریت از سوی دانشمندان UK Astrium و OHB در انگلیس و آلمان صورت می گیرد. از هر دوی این مراکز تحقیقاتی و متخصص در زمینه طراحی و ساخت ماهواره خواسته شده است تا مطالعات گسترده و دقیقی درخصوص ساختار کلی فضاپیمای مورد نظر انجام دهند تا با استفاده از آن بتوان به انتقال کامل نمونه های مورد نظر به زمین امیدوار بود.

این مطالعات در حالی آغاز می شوند که تصمیم نهایی برای پرتاب این فضاپیما از سوی آژانس فضانوردی اروپا و در آینده ای نه چندان دور اتخاذ خواهد شد.

بر اساس برنامه ریزیهای صورت گرفته این مأموریت در زمانی در حدود سال 2017 میلادی آغاز خواهد شد.

چرا دنباله دارها؟

دنباله دارها بقایای برجای مانده از فرآیند شکل گیری منظومه شمسی در6/4 میلیارد سال پیش هستند. مطالعه این مواد ارزشمند می تواند به بازشدن دریچه هایی نوین درخصوص چگونگی پیدایش و تکامل منظومه شمسی و اجزاء سازنده آن یعنی زمین و تکامل آن منجر شود.

دکتر رالف کوردی از UK Astrium و یکی از دانشمندان این پروژه می گوید: در این مأموریت به دنبال آن هستیم تا در قالب بهترین فرمول ممکن راهی دنباله دار مورد نظر در نزدیک زمین شده و پس از جمع آوری نمونه های لازم آنها را به زمین منتقل کنیم.

طرح کلی مأموریت پس از پرتاب فضاپیما

پس از پرتاب یک فروند راکت سایوز از مرکز پرتاب "کورورو" اروپا، واحد پیش رانش مورد استفاده فضاپیما را به دنبال دار مورد نظر می رساند. در ادامه واحد اصلی فضاپیما با استفاده از فناوریهای کنترل از راه دور به بررسی دقیق شکل، اندازه، جرم و سایر مشخصات دنباله دار می پردازد. پس از این مرحله تلاشها برای فرود آمدن مارکو پولو بر روی دنباله دار آغاز می شود.

پس از آن نیز حفاری در عمق چند سانتیمتری دنباله دار انجام شده و بالغ بر 300 گرم از ذرات گرد و غبار آن در کپسولهای ویژه ذخیره می شود.

به گزارش مهر، پس از ترک دنباله دار، فضاپیمای مارکو پولو خود را در مسیر منحنی شکل رو به زمین قرار داده و در نزدیکی زمین کپسول مملو از مواد حفاری شده را برای ورود به جو پرتاب می کند. این کپسول بدون چتر بر روی زمین می افتد و پس از انتقال به تأسیسات کاملا پاک و عاری از هرگونه آلودگیهای زمینی مورد بررسی دقیق قرار خواهد گرفت.