به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از گاردین، کارن آرمسترانگ کارشناس ادیان و نویسنده کتابهای متعدد درباره ادیان جهان در این مقاله نوشته است: محبت محور هریک از ادیان بزرگ دنیا است اما گاهی هیچ اثری از آن نمیبینیم و به جای آن دین را با خشونت و عدم تساهل پیوند زده به طوری که به نظر میرسد تمام محتوای دین درگیری افکار متعصبانه هستند.
وی افزوده است: حتی به نظر نمیرسد که مردم بدانند محبت چیست؛ آنها تصور میکنند که محبت به معنای احساس ترحم نسبت به فردی است، درحالی که ریشه معنای کلمه محبت در زبان انگلیسی که از یونانی - لاتین مشتق شده به معنای " احساس کردن همراه با " دیگری و تشخیص این مطلب است که همه ما در یک مخمصه بشری سهیم هستیم. در حالی که ما بیش از گذشته از نظر سیاسی، اقتصادی و الکترونیکی با یکدیگر ارتباط داشته اما شکافی که میان ما به وجود آمده از خطرات زیادی رنج میبرد.
قاعده طلایی از ما میخواهد به قلبهای خود نگاه کنیم و به کشف مواردی برسیم که باعث میشود درد خود را تحت هرشرایطی به فرد دیگری منتقل کنیم. هر کدام از ما از ادیان بزرگ نسخه خود را از قاعده طلایی شکل داده و مصرانه یادآور شده که این قاعده یک وظیفه دینی است.
ادیان همچنین تأکید دارند که نباید محبت را به گروه خود محدود کرد. باید همانطور که عقلای چینی میگویند نگران همه باشید، به غریبه احترام بگذارید و دشمنان خود را دوست بدارید.
با تمام این اوصاف چرا درباره محبت ادیان مطالب کمی به گوش میرسد، چرا مردم چه دینی باشند چه سکولار اغلب ترجیح میدهند درست رفتار کنند تا مهربان باشند. ما میتوانیم بر این عدم تساهل چون افراطگرایان تأکید کنیم یا تلاش خود را برای انعکاس صدای مهربان ادیان در دنیایی که با مشکل مواجه شده صورت دهیم.


نظر شما