عطر بهار نارنج در کوچه قهر و آشتی

 اگر اهل شیراز باشی و یا شیراز را دوست داشته باشی حتما اسم کوچه قهر و آتشی را شنیده ای کوچه ای که آنقدر باریک است که اگر دو نفر بخواهند از آن گذر کنند آنچنان به هم نزدیک می شوند که اگر با هم قهر باشند به اجبار آشتی می کنند.

اگر چه امروز کوچه قهر و آشتی قدیم آن طور که باید، دیگر وجود ندارد اما این روزها عطر بهار نارنج در کوچه پس کوچه های این شهر به گونه ای در اعماق وجودت رخنه می کند که بدون اینکه به قول قدیمیها بهانه ای مثل کوچه قهر و آشتی وجود داشته باشد، نمی توان با کسی قهر بود.

بوی بهار، نرگس، نارنج، گل سرخ، بنفشه، شب بو، رازقی و محمدی این ایام آنچنان در کوچه های شهر غوغا می کنند که گویا کمر به تسخیر روح هر رهگذری بسته اند تا روان خود را در میان تلفیقی از رنگها و عطرها رها کرده و خود را در بهشتی هر چند کوچک ببیند.

شهر شعر، شور و شیرینی، شهر سرو و گل و بلبل این روزها آنچنان در گلهای بهاری غوطه ور شده که هر کسی ناخودآگاه زمزمه می کند:

شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم                             عیبش مکن که خال رخ هفت کشور است

فرق است از آب خضر که ظلمات جای اوست                         تا آب ما که منبعش الله اکبر است

نمی توان از راز بهار گفت و از آب رکن آباد سخن به میان نیاورد که "ز رکن آباد ما صد لوحش الله/ که عمر خضر می بخشد زلالش". رکن آباد از سال 338هجری قمری تاکنون روح هر رهگذری را مصفا کرده و هرچند که امروز از آن آب زلال که در تنگ الله اکبر (دروازه قرآن) جریان داشته کمتر باقی مانده اما همین بس که باید در کنارش نشست و روح را با منبع الله اکبرش جلا داد.

راز بهار را در شهر همیشه راز می توان جست و در باغ ارمی که بسان تابلویی رنگارنگ، قصه شیرین رنگها شورها را به تصویر کشیده است، باید در کوچه باغهای قصردشت شیراز چشم ها را بست و با عطر بهارنارنج به روح جانی دوباره بخشید.

بوی کاه گل در کوچه های قدیمی شهر این روزها آنچنان به بوی بهار خانه ها آغشته شده که هر رهگذری بدون اراده خود را در کوچه های تاریخ یافته و با تمام عجله ای که دارد لحظه ای درنگ کرده تا دمی از این طراوت و شادابی در خود فرو برد.

تلاقی رنگها و عطرها آنچنان بهار شیراز را محصور خود کرده که هر مسافری به محض ورود به این شهر زمزمه می کند خوشا شیراز و وضع بی مثالش....