این اقدام در نگاه اول میتواند نوید بخش احیای دوباره پیکره نحیف سینمایی باشد که در دهه 60 و اوایل دهه 70 در جذب مخاطب موفق بود، حضور جهانی قابل قبولی داشت و نسل تازهای از سینماگران را به سینمای ایران معرفی کرد.
نیکی کریمی و حمید فرخنژاد در نمایی از "همبازی"
اما حمایت بنیاد سینمایی فارابی از تولید فیلم کودک و به دنبال آن رونق دادن به جشنواره بینالمللی فیلم کودک و نوجوان همه آن چیزی نیست که میتواند خون تازه در رگهای این سینما به جریان بیندازد. نمایش فیلمهای کودکان در جشنواره ضامن نمایش آنها در سینماها نیست. در سالهای اخیر فیلمهای برگزیده جشنواره هم این شانس را نداشتهاند که روی پرده بروند و با مخاطب ارتباط برقرار کنند.
زنجیره تولید، عرضه و نمایش فیلم کودک حلقه مفقودهای به نام اکران دارد که هنوز مشکل آن حل نشده است و حتی اگر با حمایت بنیاد فارابی تولید فیلمهای کودک دو رقمی شود تا زمانی که امکان دیده شدن آنها برای مخاطب گسترده فراهم نشود نمیتوان به این حمایت دلخوش کرد.
سینمای کودک نیازمند استقلال است و این استقلال زمانی به دست میآید که تولید در بخش خصوصی توجیه اقتصادی داشته باشد. فیلمها اکران عمومی شوند و خانوادهها برای دیدن این فیلمها به سالنهای سینما بروند. به نظر میرسد برنامههای حمایتی فارابی از تولید فیلم برداشتن اولین قدم است و باید برای قدمهای محکم بعدی برنامهریزی کرد.
حضور فیلمسازانی که سالها از عرصه فیلمسازی دور بودهاند در سینمای کودک، امیدوار کننده است. اما این کارگردانها اگر نتوانند فیلمشان را اکران کنند دوباره رغبت و انگیزهشان را از دست میدهند. این ماجرا میتواند قطع رابطه دوباره سینماگران و مسئولان سینمای کودک را به دنبال داشته باشد.
بیست و سومین جشنواره فیلم کودک همدان میتواند با رسیدن تعدادی فیلم از کارگرانها و تهیهکنندههای حرفهای رونق بگیرد و غیبت چند ساله این سینماگران را پایان بدهد. اما حرکتهای دولتی بدون حمایت بخش خصوصی به نتیجه نمیرسد و فارابی نمیتواند چتر حمایتش از سینماگران کودک را تا مدتی طولانی حفظ کند.
مشخص است که این رونق محصول دغدغههای شخصی و تلاش اکبر نبوی است که در مقام منتقد و قائممقام بنیاد فارابی همواره به دنبال تثبیت جایگاه سینمای کودک بوده است. این باعث میشود با رفتن نبوی از بنیاد فارابی این جریان که با زحمت و صرف هزینه و زمان احیا شده دوباره کمرنگ شود.
حمایت بنیاد فارابی از تولید فیلم کودک بدون توجه و برنامهریزی برای اکران و مشارکت بخش خصوصی در تولید بینتیجه است. مسئولان باید فراتر از برگزاری یک جشنواره بیندیشند و زیرساختهای رسیدن به یک سینمای مستقل و پرمخاطب را تثبیت کنند. بدون توجه به این زیر ساختها این جریان بیحاصل باقی میماند.
نظر شما