به گزارش خبرنگار مهر در تبریز، امروزه با توجه به گسترش تکنولوژی و همچنین تشویق شهروندان برای استفاده از وسائط نقلیه عمومی مانند اتوبوس در مسافرتهای درون شهری، شرکت واحد اتوبوسرانی را به عنوان یکی از شرکت های تابعه شهرداری موظف به ایجاد بستر های مختلف برای آسایش مسافران کرده است.
شرکت های واحد اتوبوسرانی در شهر ها وظیفه حمل و نقل مسافران در درون شهر را بر عهده دارند و بالطبع باید آرامش و راحتی مسافران را نیز در پایانه ها و در مواقع انتظار فراهم آورند.
این موضوع اما درحالی مطرح می شود که شرکتهای اتوبوسرانی با مشکلات متعددی همچون کمبود منابع مالی مواجه بوده و مجبورند، بخشی از هزینه های خود را از راه‌هایی مانند تبلیغات در ایستگاه ها و بدنه اتوبوسها تامین کنند.
شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز نیز از سال 88 شروع به نصب ساز هایی به عنوان ایستگاه اتوبوس کرده است که این سازه ها در عین شکیل بودن که تلفیقی از طراحی های خارجی و داخلی است معایب زیادی نیز دارند.
به گفته مسئولان شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز و حومه، تا پایان شهریور ماه امسال 220 دستگاه سایبان در ایستگاه هایی که پیک مسافر بالا دارند و نیز بعضی از مناطق پر تردد نصب شده اند و قرار است تا پایان سال تعداد این ایستگاه ها به 300 دستگاه افزایش یابد.
وضعیت یکی از ایستگاه های اتوبوس در کلانشهر تبریز
ایستگاه نمود مبلمان شهری است
گرچه بر اساس اعلام مسئولان شرکت اتوبوسرانی، دستور نصب این ایستگاه ها و همچنین عقد قرار داد از سوی امور مشارکت و سرمایه گذاری شهرداری تبریز صادر شده و شرکت واحد نقشی در این قرار داد ها ندارد، ولی این ایستگاه ها می تواند به نوبه خود بعنوان نمودی از مبلمان شهری تلقی گردند که باعث ایجاد جلوه مناسب در چهره شهری می شود.
این در حالی است که ایستگاه های موجود از لحاظ فنی و ایمنی دارای ایراد هایی هستند به نحوی که شهروندان به تصور اینکه نیمکت ها میله یا تکیه گاهی بعنوان پشتی دارند دچار مشکل شده و گاها بر اثر سقوط آسیب می بینند.
تبلیغات موجود با بخش خصوصی است
نکته جالب توجه در مورد نحوه تبلیغات و واگذاری تابلو های موجود در بام و کنار این ایستگاه ها اینکه این ایستگاه ها با مشارکت بخش خصوصی نصب شده اند و فضاهای تبلیغاتی موجود در ایستگاه ها تا 5 سال به شرکت نصب کننده واگذار شده است تا هم هزینه ایستگاه ها تامین شود و هم سودی منطقی برای سرمایه گذار در نظر گرفته شود.
از سوی دیگر، مسئولان سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز در این خصوص می گویند: نصب ایستگاه ها بدون کار کارشناسی و تایید کمیته تبلیغات شهری این سازمان که از سوی شهرداری تبریز متولی تبلیغات شهری است، صورت گرفته و ورود شرکت واحد اتوبوسرانی به حوزه فعالیت این سازمان عملا، موجب اختلال در وضعیت تبلیغات محیطی شده است.
بر این اساس، به نظر می رسد ایستگاه ها تنها به منظور سایبان بودن برای مسافر طراحی و نصب نشده است، چرا که مساحت نا متعارف تبلیغات تاج ایستگاه ها بیانگر آن است که منظور از گسترش این ایستگاه ها سود آوری و کسب درآمد بوده و این سازمان معترض این نا بسامانی است.
کسب درآمد به بهای نقض حقوق شهروندی
مسئولان شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز در خصوص نحوه و قیمت واگذاری محل های تبلیغاتی موجود در ایستگاه های اتوبوس می گویند: با توجه به اینکه این فضا ها فعلا در اختیار بخش خصوصی است، شرکت واحد هیچ دخالتی در نحوه واگذاری ندارد، اما طبق اطلاعات موجود این فضا ها به صورت ماهانه و با مبلغ بسیار بالا واگذار می شوند.
در این خصوص اما مسئولان سازمان فرهنگی هنری شهرداری تبریز نیز اعتقاد دارند: با توجه به اینکه این بخش عمده هزینه های اجرایی برنامه های متنوع فرهنگی برای شهرندان از طریق عوارض تبلیغات محیطی است، نا بسامانی ایجاد شده از سوی شرکت واحد اتوبوسرانی، در آینده مشکلاتی را برای شهر و این سازمان به بار خواهد آورد.
از سوی دیگر، بر اساس اعلام کارشناسان و فعالان گرافیک، هیچیک از مسئولان شهری به ویژه بخش خصوصی حاضر نیستند برای زیباسازی چهره شهری هزینه کرده و از کارشناسان حوزه تصویری و گرافیکی استفاده کنند. از این رو نیز فضای مبلمان شهری اغلب اسیر سلایق و اظهار نظرهای شخصی افراد دست اندرکار می شود.
***
گرچه هیچیک از مسئولان مربوطه، مسئولیت طراحی و اجرای تبلیغات ایستگاهی را بر عهده نمی گیرد اما این سئوال مطرح است که اگر مسئولیت تبلیغات شهری و سازه های مربوط به آن ها بر عهده سازمان فرهنگی هنری شهرداری است، چرا شرکت واحد اتوبوسرانی چرا در این خصوص اقدام می کند؟
وقتی که دو سازمان وابسته به شهرداری در خصوص رعایت حقوق شهروندی، با یکدیگر تعامل ندارند، از دیگر سازمان ها چه انتظاری می توان داشت؟
--------------------------
یادداشت: پری اشتری
نظر شما