مدیران به گذشته کاری ندارند و ابتدا به ساکن عمل می‌کنند

به گزارش خبرنگار مهر آیین افتتاح سومین همایش ملی آرشیوی ایران با محوریت «مدیریت اسناد الکترونیکی» صبح امروز شنبه 21 خرداد با حضور مدیران و مسئولان سازمان ملی اسناد و کتابخانه ملی در ساختمان گنجینه اسناد ملی برگزار شد.

مهدی حجت، رئیس شورای اسناد ملی در این برنامه گفت: در فرهنگ ایرانی، آن تلقی که از گذشته در دوران مدرن وجود داشت، وجود ندارد. نگاه ما به گذشته با نگاه مدرنیسم متفاوت است. نگرش مدرنیسم به گذشته ابزاری است؛ یعنی مدرنیسم خود را دعوت به ابن‌الوقتی می‌کند و از ارزش‌های گذشته بهره‌ای نمی‌برد. البته در غرب اسناد بهتر و حرفه‌ای‌تر از ما نگهداری می‌شوند. ولی توجه کنیم که در فرهنگ ما، گذشته چراغ آینده نیست، بلکه پایه و ریشه آن است و آینده از گذشته متولد می‌شود.

وی افزود: عبرت گرفتن برای ما معنی ساده و یکنواختی چون انجام ندادن یک کار، گرفته است. بیشترین ضربه و خسارتی که متوجه ماست، به دلیل کم‌توجهی و غفلت نسبت به آثارمان است. به علاوه ما به آثار و گنجینه‌های ملی‌مان نگاه ابزاری داریم و در برخورد با آنها به توریسم و منافع اقتصادی فکر می‌کنیم.

رئیس شورای اسناد ملی ادامه داد: مشکل دیگری که وجود دارد، دید مدیران ماست. منِ مدیر وقتی در اداره‌ای مشغول به کار می‌شوم، بدون این که فکر کنم این اداره چه بود و چه شده، قواعد جدید وضع می‌کنم و فکر می‌کنم خیلی پست مدرن هستم. مدیری که امروز وارد دستگاه می‌شود، اصلا احساس نیاز نمی‌کند که باید تاریخچه آن دستگاه را بداند. با این شرایط است که سازمان ملی اسناد کنار کتابخانه ملی قرار می‌گیرد و به تازگی هم شنیده‌ام قرار است کنار کتابخانه عمومی قرار بگیرد.

حجت گفت: 30 سال است در خدمت این سازمان هستم و می‌گویم برخی از مشکلات به انتشارات سازمان برمی‌گردد که به چنین فضایی دامن زده است. به نظرم به کل درباره جایگاه اسناد ملی اشتباه می‌کنیم. امروز نباید ابتدا به ساکن فکر کرد و نتایج حاصله از گذشته را نادیده گرفت. ولی مشکل بزرگی که با آن روبرو هستیم، تغییر روش در تولید، نگهداری، امحا و مبادله اسناد در شرایطی است که اسناد در حال الکتریکی شدن هستند.

وی افزود: در یکی از اعیاد یا وفیات بود که اعلام شد چند ده میلیون پیامک در یک جامعه آماری منتقل شده است. اگر این پیامک‌ها در اختیار ما قرار می‌گرفت می‌توانستیم آنها را طبقه‌بندی کنیم. این پیامک‌ها به واقع نبض جامعه هستند که می‌شد بررسی‌شان کرد، اما همه این پیغام‌ها نابود شدند. نمونه دیگر ایمیل‌هایی است که امحا می‌شود و از بین می‌رود. به نظرم در حال حاضر در زمینه مسائلی که به آنها اشاره کردم، غفلت می‌شود که می‌شود با توجه به آنها شاهد پیشرفت و بهبود شرایط بود.