به گزارش خبرنگار مهر، شبکه آموزش در مدت یک و سال اندی که از آغاز نمایش برنامه‌هایش سپری می‌شود با فراز و نشیب روبرو بوده است. شبکه‌ای که نام آموزش را یدک می‌کشد باید بتواند با همین رویکرد به فعالیت های خود ادامه دهد.
"هفت و هفت دقیقه" عنوان برنامه‌ای که از آبان‌ماه سال 89 با اجرای امیر قمیشی هر روز به جز جمعه‌ها روی آنتن می‌رود. این برنامه دارای چندین آیتم است که هر روز موضوعی خاص را دنبال می کند و آیتم‌ها بر اساس موضوع همان روز انتخاب می‌شوند.
به عنوان مثال این برنامه روزهای شنبه و دوشنبه به موضوع کتاب و ادبیات اختصاص دارد و در کنار آن به بحث سینمای اقتباسی و نمایش فیلم کوتاه می‌پردازد. روز یکشنبه موضوع اصلی "هفت و هفت دقیقه" میز خبر و فن‌آوری است و در سه‌شنبه‌ها در خصوص سینما و مسایل آموزشی سینما بحث می‌شود. موضوع اصلی برنامه در روز چهارشنبه شعر و روزهای پنجشنبه به موضوع ادبیات عامیانه پرداخته می‌شود.
این‌ها کلیتی است که در شش روز هفته از طریق برنامه "هفت و هفت دقیقه" روی آنتن شبکه آموزش می‌رود که البته در کنار آن بحث های مختلفی نظیر جریان‌های ادبی در قالب‌های کلاسیک، ترانه و...،کارگاه آموزش مهارت‌های نوشتاری و نگارشی،کارگاه آموزش خبر،کارگاه بررسی روانشناختی هنر و ادبیات، کارگاه شعر،خط فاصله – دکه نشر تابستان،جوانه خواهم زد،اردوگاه،پرانتز باز و دو نیمه سیب را با هدف ایجاد فضای آموزشی جدید روی آنتن می برد که ظاهرا قشر جوان و نوجوان بیشترین بینندگان آن را تشکیل می‌دهند.
اما "هفت و هفت دقیقه" با همه جوانب مثبتی که دارد و گاهی برنامه‌ای تماشایی می‌شود، ایرادهایی دارد که شاید فضای تیره و تار دکور برنامه و مسابقه پیام کوتاه آن بیش از همه به نظر بیایند. برنامه "هفت و هفت دقیقه" در کنار بار مثبتی که به جهت انتخاب رویکرد محتوایی برنامه‌های خود در اختیار مخاطبین قرار می‌دهد باید بتواند فضای بصری مناسبی را نیز ایجاد کند و فضایی تیره و تار این برنامه با بک مشکی و استفاده از رنگ‌های تیره خیلی نمی تواند مخاطب را درگیر خود کند.
شاید توجیه سازندگان این برنامه این باشد که هفت و هفت دقیقه برنامه‌ای کاملا جدی است و به همین سعی شده ست از دکور و رنگ بندی جدی در آن استفاده شود اما نباید فراموش کرد که عمده مخاطبین این برنامه نوجوانان و جوانان هستند و طبیعتا سلیقه بصری این قشر از نسل های بعدی کاملا متفاوت است و استفاده از رنگ های گیراتر می تواند به جذاب تر شدن برنامه کمک کند.
در کنار این موضوع یک آفتی که دامن اغلب برنامه‌های سیما را گرفته به نظر می‌رسد به جان "هفت و هفت دقیقه" هم افتاده باشد و آن هم افزایش آمار مخاطب به هر قیمتی است و نمونه این مثال طراحی سوالات بسیار ساده و حتی غیر قابل تصور در بخش مسابقه پیام کوتاه برنامه است که برخی از موارد به نظر می‌رسد سازندگان ان برای اینکه آمار مخاطبان خود و پیامک‌هایشان را بالا ببرند سوالاتی را طراحی می‌کنند که از فرط سادگی تحقیر کننده به نظر می‌رسد. (برای سوالات پیام کوتاه برنامه را چند روز متوالی دنبال کنید).
اما جدای از این دو مورد "هفت و هفت دقیقه" برنامه‌ای است که برای مخاطب دستاورد به همراه دارد و مخاطبی که وقتش را پای تماشای یک قسمت از این برنامه زنده تلویزیونی صرف می‌کند می‌تواند از آنکه چیزی را در پایان به دست آورده راضی باشد و این موضوع اصل مهمی است که در "هفت و هفت دقیقه" رعایت می‌شود و امید آن می‌رود که ایده‌های بسیار خوبی که در مضمون و محتوا سازندگان این برنامه دارند در اجرا تلف نشود.
نظر شما