تماشاگر فيلم خوابگاه دختران خود را گم مي كند

گروه فرهنگ و هنرخبرگزاري "مهر":  براي ارايه نقد و نگاه به اين فيلم ابتدا بايد صاحب اثر يا به عبارتي كارگردان آن را شناخت. اين فيلم پس از " دختر ايروني " به وسيله محمد حسين لطيفي ساخته شده است و نشان از هوشمندي كارگرداني دارد كه هم گيشه و هم مسايل و موضوع هاي اجتماعي را به خوبي مش شناسد و در استفاده از قصه هاي ساده با مضاميني نو تبحر كافي دارد. همچنين اين فيلمساز نگاهي مثبت و در عين حال تحسين برانگيز به دختران نسل نو جامعه دارد كه با جسارت و جرات بسياري از قراردادهاي اجتماعي را ناديده مي گيرند و براي به دست آوردن چيزي كه به آن اعتقاد دارند، به سختي تلاش مي كنند.

اين گروه از جامعه كه در شخصيت هاي اصلي فيلم هاي اين كارگردان به خوبي انعكاس مي يابد، نسلي متهور را نشان مي دهد كه در پي تغيير شرايط جاري و روزمره براي به دست آوردن شرايط مناسب تر و مساوي فعاليت هاي اجتماعي است. اشاره صريح كارگردان به دختر و دختران در عنوان فيلم هاي لطيفي به خوبي نشان مي دهد كه او به شدت تساوي حقوق مرد و زن تاكيد دارد و در اين زمينه دختران را افرادي ضعيف يا بي خرد يا گرفتار آشپزخانه و بچه داري قلمداد ني كند. بلكه بر عكس او اعتقاد دارد كه بانوان نيروي بالقوه جامعه ما هستند كه به دلايل مختلف ( از جمله عوامل تاريخي و فرهنگي ) جايگاه واقعي خود را در اجتماع به دست نياورده اند و در اين راه بايد اقدامي جسورانه از خود نشان بدهند تا به آنچه استحقاقش را دارند، دست يابند. البته در اين ميان از دختران و زناني كه وابستگي غير منطقي به مردان دارند و در برابر مشكلات از خود ناشكيبايي و ضعف نشان مي دهند هم به شدت انتقاد مي كنند. اين مساله به خوبي در بروز شخصيت رويا نمود عيني دارد كه دختري شجاع و محكم است. اما در عوض شيرين كه دوست صميمي او به شمار مي رود و 3 دختر ديگر دانشجو با سستي و ترس بيش از اندازه خود، چهره اينه چندان مناسب از دختر و زن ايراني بروز مي دهند.
داستان فيلم سينمايي " خوابگاه دختران " درباره دختري به نام رويا است كه با دوست بسيار نزديكش شيرين در دانشگاهي قبول مي شوند كه خارج از تهران قرار دارد. عدم ارايه خوابگاه از طرف دانشگاه باعث مي شود اين دختران در ساختمان كناري منزل كنند. در آنجا آنها از وجود ساختماني بزرگ و مخروبه، نزديك به ساختمان محل اقامت شان با خبر مي شوند كه به گفته اهالي جن دارد. رويا 2 بار براي يافتن راز اين ساختمان به آنجا سرك مي كشد و اين خود آغاز ماجرا است ...
اين فيلم با آنكه قصه اي خطي دارد كه بسيار آرام در بستر اجتماعي آن گام بر مي دارد. اما در طول فيلم به چنان پيچيدگي هايي دست پيدا مي كند كه بيننده خود را در هزار توي اتفاقات فرعي داستان گم مي كند و در پي راهي براي اطلاع يافتن از سرنوشت نهايي شخصيت هاي داستان است. در اين بين ترسي كه فيلم به ذهن بيننده اش انتقال مي دهد چنان در تن او رخنه مي كند كه در صحنه هاي مختلف اثر باعث بروز احساسات تماشاگران حاضر در سالن و بروز واكنش هاي آني و احساسي مي شود.
شايد اگر بخواهيم صحنه هاي مختلف اين فيلم و حتي خود داستان را بررسي كنيم، بتوان به تفكيك مشخص كرد كه تعداد زيادي از اتفاقات و صحنه هاي اين فيلم بيننده را ياد برخي از قسمت هاي فيلم هاي مشهور ژانر ترس و وحشت سينماي جهان مي اندازد. اما مهمترين عنصري  كه در فيلم وجود دارد، ايراني بودن اثر است. به عبارت بهتر، ترسي كه به داستان و فيلم دميده مي شود به هيچ وجه حال و هواي غربي ندارد. بلكه كاملا" ار شرايط و جلوه اي ايراني برخوردار است. نوع رفتار رويا به عنوان يك دختر ايراني، مساله كمبودهاي شديد دانشگاه هاي كشور، اشاره به مساله وجود جن و ترس روستاييان از آن كه باعث عدم كاوش اهالي ده در ساختمان مخروبه مي شود و سرنوشت عروس هاي دزديده شده را در پرده اي از ابهام قرار مي دهد، عشق ورزي بسيار ايراين فرهاد نسبت به رويا و خواستگاري از او و ... از جنس شناخت و نگاه مخاطب است كه همين مساله در به دل نشستن فيلم تاثير قابل توجهي دارد.
اصولا" نگاه انتقاد آميز فيلمساز در اين فيلم به مساله توجه به خرافات كه جن يك ياز مظاهر اصلي و رايج آن به شمار مي رود، بسيار مشهود است. كارگردان در زير ساخت اثر آميخته با ترس و خنده، مساله جهل و بي سوادي را به عنوان عامل اصلي بسياري از مشكلات و بزه هاي اجتماعي - مانند قتل - معرفي مي كند. مطالبي كه روستاييان نسبت به ديوانه متهم به قتل مطرح مي كنند و تلميح وجود دانشگاه در منطقه اي كه بيشتر اهالي آن بي سواد هستند، از جمله مواردي است كه به شدت بر اين مساله تاكيد مي كند. چون اعتقاد به جن عامل بسيار مهمي است كه باعث افزايش تعداد قتل هاي عروس هاي روستايي مي شود. جالب اينكه، دانشگاه هم درست وقتي تعطيل مي شود كه قاتل شناسايي و دستگير مي گردد. جالب تر اينكه، مسوولان دانشگاه با آنكه از مدتها قبل اطلاع داشتند كه يك قاتل در منطقه وجود دارد كه دختران جوان را به قتل مي رساند، دانشگاه بدون هيچ تدبير محافظتي به كار خود ادامه داده است.
اين مساله هر چند كه بخشي از روند منطقي داستان به شمار مي رود، اما انگار فيلم اشاره اي كنايه آميز به اين مطلب دارد كه در هنگام خطر راه تفكر و انديشه بسته مي شود. جاي آنكه به دنبال استفاده صحيح از آن باشيم. در اين ميان به نظر مي رسد از دانشگاه به عنوان نماد اصلي گسترش دانش و آموزش عالي استفاده شده است.
البته اين فيلم از نظر داستان يك ايراد بسيار بزرگ دارد كه شايد به خاطر فضاي ترسناك آن از نگاه مخاطب دور بماند. در اين فيلم متهم به قتل با آمبولانس معمولي و بدون دست بند به بيمارستان انتقال پيدا مي كند. در حالي كه حتي مجرماني كه مرتكب جرم هاي بسياري كمتر از اين هم شده اند، با ماشين مخصوص زندان و دستبند و چند محافظ به بيمارستان يا ساير محل هاي خارج از زندان انتقال مي يابند. اين مساله شايد در نگاه اول ايراد بزرگي به حساب نيايد. ولي صحنه فرار قاتل سرمنشا اتفاقات پاياني است و ايراد در اين فرار بدون پشتوانه واقع گرايانه، منطق كلي داستان را دچار مشكل مي كند.
در مجموع بايد گفت كه فيلم سينمايي " خوابگاه دختران " اثري گيشه پسند و پر مخاطب است كه تجربه اي خوب و قابل اعتنا در ژانر سينماي ترسناك به شمار مي رود. در اين بين بازي هاي خوب و روان  و طراحي صحنه بسيار مناسب و منطبق با فضاي فيلم از عوامل موثر در ايجاد فضاي زيبايي شناسانه و برخوردار از جذابيت اين فيلم محسوب مي شود.
لازم به ذكر است در فيلم " خوابگاه دختران " كه متن آن به وسيله ايرج طهماسب نوشته شده واز مايه هاي طنز برخوردار است، باران كوثري مجيد صالحي، صادق صفايي، نگار جواهريان و خسرو احمدي به عنوان بازيگران اصلي ايفاگر نقش ها هستند.