صادق کرمیار در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به انتشار تازه‌ترین اثر داستانی خود با نام «دشت‌های سوزان» بیان کرد: من اهل نوشتن کتاب و انتشارش برای مشهور شدن نیستم. نویسندگان زیادی را این روزها می‌بینم که اشتیاق فراوانی به انتشار اثر به نام خودشان دارند، ولی من اگر چنین اشتیاقی داشتم به جای نوشتن به سراغ هنرپیشگی می‌رفتم.
وی ادامه داد: اینکه می‌گویم اهل کتاب چاپ کردن نیستم، به دلیل ترجیحی است که در نوشتن به آن اعتقاد دارم و این یعنی دانستن چه موقع نوشتن و چه موقع انتخاب کردن. یادم هست اولین اثر داستانی‌ام را که در سال 69 و با عنوان «فریاد در خاکستر» منتشر کردم. این شیوه ترجیحی به سراغم آمد. حس کردم که باید از فضای ادبیات دور شد. آن سال‌ها به واسطه فعالیتم در روزنامه اطلاعات و همکاری با علی‌اصغر شیرزادی در حوزه نقد و بررسی در محافل ادبی روزگار خودم حضور داشتم و فراوان هم به نقد آثار نویسندگان پرداختم، اما همین حضور بود که رفته رفته مرا به این نتیجه رساند که کنار بایستم وهرچه می‌نویسم را به چاپ نسپارم.
نویسنده رمان «نامیرا» همچنین گفت: نوشتن برای من تا سال 88 تنها یک امر شخصی بود. آثار زیادی می نوشتم، اما برای خودم نگه می‌داشتم. سال 88 بود که سیدمهدی شجاعی از من خواست برخی از این آثار را منتشر کنم و ترجیح من در این باره انتشار کارهایی بود که در نهایت خودم نسبت به آنها حس خوشایندی داشتم.
کرمیار ادامه داد: برای من، مخاطب و وقت او مهم است. اینکه از اثر من لذت ببرد و حس کند وقتی که برای خواندن این کتاب گذاشته است، بیهوده نیست. این فاکتور بسیار مهمی برای من است. اگر این حس به من منتقل نشود، احساس می‌کنم که او با خواندن این اثر آزار دیده است و خب این مطلوبم نیست.
وی با اشاره به انتشار رمان «دشت‌های سوزان» نیز گفت: این رمان در سال 79 نوشته شد و ریشه آن نیز به سال‌های حضور من در خوزستان و دیدن بقایای برجا مانده از حکومت شیخ خزئل و نیز شنیدن نظرات اهالی این منطقه راجع به او برمی‌گردد، اما این رمان نیز همانند بسیاری از رمان‌های دیگرم در هنگام نوشتن منتشر نشد. شاید حسی بود که می‌گفت باید زمان بگذرد تا این رمان اثر خود را بگذارد.
نظر شما