به گزارش خبرنگار مهر، پاسی از نیمه شب گذشته بود که احمد ربانی هنگام نظافت کوچه شهید شیخ نژاد در خیابان امیریه شمالی بجنورد با یک کیف اداری مواجه و پس از بررسی داخل آن، متوجه وجود جواهرات، کارت بانکی، چک و تعدادی اسناد و مدارک میشود.
این نارنجی پوش شهرداری منطقه یک بجنورد، پس از یافتن کیف، ضمن تماس با مسئول شیفت، وی را در جریان این موضوع قرار داده و در اولین ساعت بازگشایی ادارات، کیف مورد نظر را به حراست شهرداری بجنورد تحویل میدهد.
پس از بررسی کیف مزبور در حراست شهرداری، مشخص میشود این کیف حاوی جواهرات، چک بانکی امضا شده، کارتهای بانکی، اسناد املاک و نقشههای تفکیکی املاک است.
حراست شهرداری بجنورد پس از تماس با صاحب کیف، ضمن دعوت وی به حراست شهرداری کیف 10 میلیارد ریالی را به وی تحویل میدهد.
صدیق زاده در حالی که از پیدا شدن کیف خود شوکه شده است توضیح میدهد که مجموع جواهرات، چکهای بانکی و اسناد املاک رقمی بالغ بر 10 میلیارد ریال ارزش دارد.
امانتداری ثمره لقمه حلال
این رفتگر بجنوردی در گفتگو با خبرنگار مهر درمورد انگیزه خود از این عمل انسانی اظهار داشت: از کودکی لقمه حرام از گلویم پایین نرفته است و تا زندهام نیز اجازه نخواهم داد که چنین اتفاقی برای خود و یا خانوادهام بیفتد.
احمد ربانی افزود: وقتی کیف را پیدا کردم و متوجه محتویات آن شدم حتی یک لحظه هم برای تحویل آن تردید به دل راه ندادم.
وی گفت: اعتقاد دارم این اقدام که سبب رفع نگرانی از یک خانواده مضطرب شد، بدون شک موجب لطف بیش از پیش خداوند در زندگی خانوادگیام خواهد شد.
ربانی که متاهل و دارای 2 فرزند است در مورد حقوق و شرایط کاری خود اظهار داشت: در حال حاضر نیروی قراردادی 89 روزه شهرداری بجنورد هستم و ماهیانه حدود 5 میلیون ریال حقوق دریافت میکنم.
وی میگوید: با وجود اقساط معوقه بانکی و با توجه به مشکلات مالی فراوانی که دارم، اما هیچ گاه حاضر نیستم از طریق مال حرام اوضاع زندگی خود را بهبود بخشم.
این رفتگر امین در پایان از مسئولین شهرداری بجنورد خواست تا در صورت امکان نسبت به تغییر شرایط کاری و استخدام وی اقدام کنند.
صاحب کیف: هنوز هم باور نمیکنم!
صادق صدیق زاده صاحب کیف، فردی که دارای 3 شرکت بزرگ کشاورزی در حومه بجنورد است در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد پیدا شدن کیف با ارزش خود گفت: هنوز هم باور نمیکنم کیفم پیدا شده است.
وی موضوع مفقود شدن کیفش را توضیح داد و گفت: نیمه شب وقتی از محل کارم در روستای علی آباد بجنورد به منزل برگشتم پس از انتقال برخی وسایل از خودرو به خانه، کیف خود را بر روی کاپوت خودرو جا گذاشتم.
صدیق زاده افزود: صبح همان روز متوجه مفقود شدن کیف خود شده و سراسیمه برای یافتن آن از منزل خارج شدم.
وی در ادامه گفت: در حالی که از ارزش محتویات کیف اطلاع داشتم و در حدود 50 میلیون ریال جواهرات، چندین چک بانکی امضا شده و 8 برگه از اسناد بسیار مهم اراضی تفکیکی همراه این کیف مفقود شده بود مستاصل شده و نمیدانستم چه کاری باید انجام دهم.
صادق صدیق زاده ادامه داد: در همین حال بود که از حراست شهرداری بجنورد با من تماس گرفتند و خبر پیدا شدن کیف را اطلاع دادند.
وی اظهار داشت: پس از حضور در شهرداری و دریافت کیف همراه رفتگر امینی که کیفم را پیدا کرده بود به منزل ایشان رفته اما به رغم اصرار فراوان، این انسان وارسته حاضر به دریافت هیچ نوع مژدگانی و هدیهای از طرف من نشد.
صاحب کیف 10 میلیارد ریالی ادامه داد: به رغم عدم تمایل ایشان، مبلغ 2 میلیون ریال را از طریق مسئولانی که در محل حضور داشتند به خانواده ایشان دادم، گر چه میدانم هیچ هدیهای اقدام ارزشمند و کار انسانی احمد ربانی را جبران نمیکند.
هدیه شهرداری بجنورد، تنها 200 هزار تومان با چاشنی یک هفته مرخصی
مدیر حراست شهرداری بجنورد در گفتگو با خبرنگار مهر بیان کرد: رفتگر امانتدار شهرداری به خاطر بازگرداندن کیف 10 میلیارد ریالی این شهروند بجنوردی، دو میلیون ریال هدیه و یک هفته مرخصی تشویقی میگیرد.
حسین علامت در گفتگو با خبرنگار مهر تصریح کرد: تمامی پرسنل شهرداری در هر جایگاه و مقامی که هستند خود را خدمتگزار و امین اموال شهر و شهروندان میدانند.
وی با اشاره به اینکه پیش از این نیز موارد متعددی از اشیای مفقود شده شهروندان، توسط رفتگران تحویل شهرداری بجنورد شده است گفت: تحویل یک کیف 10 میلیارد ریالی در خراسان شمالی تاکنون بی سابقه بوده است.
به گزارش خبرنگار مهر، بی شک همه ما میپذیریم که انجام این عمل و گذشتن از این همه ثروت باد آورده نیازمند ارادهای قوی و ایمانی و اعتقادی محکم و استوار است.
وقتی یک شهروند و یک خدمتگزار این شهر، ضمن انجام وظیفه محوله، عملی بزرگ و انسانی را به بهترین شکل و در سختترین شرایط ممکن انجام میدهد به نظر میرسد قدردانی شایسته از چنین انسان شریفی کمترین وظیفه مسئولان باشد.
........................
گزارش: علی خادمی
نظر شما