به گزارش خبرنگارمهر، در سالهای دور تنیس یکی از موفقترین رشتههای ورزشی ایران بود. موضوع مربوط به دهه پنجاه میشود که تنیس ایران در آسیا امپراطوری میکرد و قهرمانیهای متوالی را با تیم دونفره کامبیز درفشی جوان و منصور بهرامی یا کامبیز درفشی جوان با علی مدنی به نام خود ثبت کرد. ضمن اینکه درخشش تقی اکبری دربخش انفرادی هم کمک کرد تا تنیس ایران جایگاه بالایی را در آسیا از آن خود کند.
البته حال و روز تنیس در ایران همواره به این شکل باقی نماند و در بستر زمان دستخوش تغییرات، اتفاقات و البته بی توجهی‌هایی شد که سقوط تدریجی این رشته را به دنبال داشت تا آنجا که امروز تیم تنیس ایران یکی از تیمهای دسته سوم دیویس کاپ آسیا - اقیانوسیه است در حالیکه ایران سال 1959حضور در این رقابتها را از همین دسته آغاز کرد و حتی طی چند دوره به دسته دوم هم صعود کرد. با همه اینها امروز تنیس ایران نه قهرمان آسیاست و نه جایگاه قابل توجهی در ورزش کشور دارد.
همه اینها در حالی است که تنیس در ایران قدمتی تاریخی دارد. این رشته المپیکی که طی قرنهای دوازده و سیزده میلادی در کشور فرانسه ابداع شد و سال 1872 به صورت جدی و رسمی در شهر لمینگتن انگلستان به مردم معرفی شد، پس از جنگ جهانی دوم در ورزش ایران ظهور یافت و خیلی زود جایگاه خود را در میان ورزش دوستان پیدا کرد. حتی این رشته به خاطر حضور اتباع انگلیسی در آبادان هم رونق خاصی داشت.
در کل اینکه تاریخچه شکل گیری تنیس مربوط به هزاران سال پیش است. این رشته بیش از چند قرن در سطح جهان عمر کرده است و همواره یکی از کانونهای توجه و از محبوبترین رشته های ورزشی است. حتی هستند تنیسورهایی که از جزو مطرح‌ترین ورزشکاران جهان هستند و با قهرمانی های خود در صدر بهترین ورزشکاران جهان هم قرار گرفته‌اند.
با همه اینها و با وجودیکه تنیس زمانی هم در ایران حال وهوای خوب خیلی از کشورهای دیگر را داشت، امروز در کشورمان از رونق افتاده و فاصلهای زیاد با افتخارات چند دهه پیش خود پیدا کرده است. حتی سال گذشته تیم تنیس ایران که در گروه دوم مسابقات دیویس کاپ آسیا - اقیانوسیه قرار داشت، در مجموع دیدارهای برگزار شده برابر جزایر پاسیفیک شکست خورد و بقا در این گروه را از دست داد.
ایران میزبان مسابقات تنیس دیویس کاپ در گروه سوم آسیا - اقیانوسیه بود اما از این گروه صعود نکرد
البته سقوط از گروه دوم در کنار اتفاقاتی مانند مصدومیت انوشا شاهقلی رقم خورد اما به هر حال اتفاقی بود که امسال با وجود میزبانی ایران در مسابقات دیویس کاپ گروه سوم آسیا - اقیانوسیه جبران نشد تا تنیس ایران یک سال دیگر را هم در این گروه و دور از بهترین‌های آسیا سپری کند.
مسابقات تنیس دیویس کاپ در گروه سوم آسیا - اقیانوسیه طی روزهای 6 تا 10 اردیبهشت ماه با حضور هفت تیم خارجی در تهران برگزار شد. ایران میتوانست به عنوان یکی از دو تیم برتر این رقابتها به گروه دوم صعود کند اما شکست برابر سوریه در مرحله نیمه نهایی این فرصت را از ایران گرفت.
البته اقدام یا شاید هم ابتکار فدراسیون در دگرگون کردن ترکیب تیم ملی مهمترین عاملی بود که ایران را از صعود بازداشت. مسابقات دیویس کاپ مهمترین رویداد سالیانه برای تنیس ایران است با این حال در فاصله چهارماه مانده به آغاز این رقابتها در تهران تغییر اساسی در تیم ملی ایجاد شد که ترکیب این تیم را از پایه دگرگون کرد. با این اقدام بازیکنان جوان که رده سنی آنها زیر 23 سال بود در ترکیب قرار گرفتند.
همین جوانگرایی ایجاد شده که بنا به اعتقاد خیلی از کارشناسان تنیس یک ریسک بزرگ بود و میتوانست تنیس ایران را در معرض سقوط از دسته سوم هم قرار دهد، بهانهای بود برای اینکه اعلام شود تیم ایران هیچ نگاهی به صعود نداشت و فقط با هدف کسب تجربه و رسیدن به آیندهای با ثبات در مسابقات شرکت کرد.
مجید شایسته، رئیس فدراسیون تنیس در این رابطه به خبرنگار مهر گفت: "اگر جوانگرایی در تیم ملی ایجاد نمیشد، صعود به گروه دوم آسیا - اقیانوسیه از توان تنیس ایران خارج نبود اما در این صورت حرکت آسانسوری ما ادامه داشت و دوباره از گروه دوم سقوط میکردیم ومن نمی‌خواستم به تنیس ایران خیانت کنم. حضور در این دسته یک شعور و بلوغ خاص میخواهد. باید زمانی وارد دسته دوم شویم که بتوانیم ماندگار شویم و خود را برای صعود به دسته اول آماده کنیم نه اینکه پسرفت داشته باشیم. اگر امسال از گروه سوم صعود میکردیم، اسیر این نزول میشدیم. امروز زمان صعودمان نبود".
در هر صورت فدراسیون تنیس با ایجاد جوانگرایی در ترکیب تیم ملی اولین گام را برای قرار گرفتن در مسیری که به موفقیت‌ها و روشنایی گذشته ختم شود برداشته است تا بتواند غبار فراموشی و خاک مرده را از تنیس بزداید و با زنده کردن دوباره این رشته آن را نجات دهد اما به طور حتم جوانگرایی به تنهایی نمی‌تواند مرهمی اثربخش بر درد تنیس باشد و تنها تیری است در تاریکی.
برای رویش دوباره تنیس در ایران باید نگاهی متفاوت به این رشته داشت و برای تمام معضلات این رشته، از کمبود زمین، و قیمت بالای وسایل گرفته تا بی توجهی مسئولان، نداشتن بودجه کافی، حضور بیشتر در میادین بین المللی و ... تصمیم اساسی گرفت تا بتوان در کنار آنها از جوانگرایی ایجاد شده نتیجه گرفت و در نهایت بتوان آینده تنیس را مانند گذشته این رشته روشن کرد.
نظر شما