استضعاف واقعي، فقر فرهنگي است نه فقر مادي

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر "مهر"، رختشورها نمايش شستن آلودگي ها از زندگي است و موقعيت آن در رختشورخانه بيمارستان، محلي است كه رخت هاي به دنيا آمدگان (نوزدان- بزرگسالان) ثبت مي شود. رختشوران درام برهم خوردن توازن زندگي است كه با خريداري شدن ماشين هاي خودكار رختشوري روي مي دهد. يك فعاليت در يك اثر دراماتيك در نتيجه كنار هم قرار گرفتن مجموعه اي از كنش ها شكل مي گيرد، اما اين كنش ها را مي توان به دو دسته اصلي تقسيم كرد. يكي كنش هاي كه  شكل قرار گرفتن آنها، سبب شكل گيري و پيدايش خط اصلي داستان مي شود و زنجيروار به هم تنيده شده اند كه با يكديگر رابطه علت و معلولي دارند. دوم  كنش هايي به شكل غيرمستقيم با كنش هاي دسته اول ارتباط پيدا مي كنند و از آنها مي توانيم با عنوان كنش هاي فضاساز ياد كنيم.
هردو اين ركن هاي اصلي در نمايش رختشورها به نويسندگي نورالدين آزاد و كارگرداني سعيد دولتي به روشني ترسيم شده اند و بازيگران مهتاب لطف الهي، شراره عباسپور، زهرا ياوري، الهام چرخنده روي، درهمراه كردن تماشاگر موفق و توانا نشان داده اند.
كارگردان نمايش رختشورها سعيد دولتي، فارغ التحصيل و كارشناس رشته نمايش است كه  از وي نمايش هايي چون سالو، شمس، سرود بال سروش، مجلس سياوش خواني، صبح طلوع مي كند، آسيدكاظم، بوقلمومن صفتان و ... در مقام بازيگر شاهد بوده ايم، همچنين تجربيات بازيگري وي را در مجموعه هاي تلويزيوني جدال با سرنوشت، شن هاي كف رودخانه، ردپاي دوست، يونس، شيرخدا و ... به نمايش در آمده است و علاوه بر دستياري كارگردان،  كارگرداني هنري مجموعه اي به نام سكانداران 1400 پخش شده از شبكه پنج سيما را در شناسنامه هنري اش دارد.

وي در مورد اين نمايش مي گويد: اين نمايش يك طرح داستاني ساده دارد كه در يك فضا و جو پيچيده رخ مي دهد. نورالدين آزاد در اين نمايشنامه به سراغ موضوعي اجتماعي با دغدغه هاي كاملا اجتماعي رفته و در نظر داشته كه طرح و درستان در محيط خارج از متني امكان وقوع داشته باشند. 
 اين كارگردان مي گويد: در نمايش "رختشورها" شخصيت ها كاملا باور پذيرند طوري كه مخاطب به اين باور مي رسد كه اين شخصيت ها در كوچه و خيابان هاي هر شهري وجود دارند و ما آنها را بارها ديده ايم. نمايش رختشورها  داستان سه زن مي باشد كه هر كدام حاصل و زاييده آسيب هاي طبيعي و جامعه دروني ناآگاه و بدون ايدئولوژي خود هستند. طوري كه در طول نمايش چند مفهوم در قصه برجسته تر مي شود مثل عشق، نفرت، ايثار، جهل، ترس، شجاعت و از همه مهم تر حقيقت محوري ترين مفهوم اين نمايش است.
وي مي افزايد: در واقع مي توان گفت: قصه رختشورها يك زيربناي اصلي دارد كه از همه قصه، ساختار و گفتگو برپايه آن بنا شده و آن مفهوم حقيقت است. بنده به عنوان كارگردان اين اثر و بازيگران و عوامل ديگر كار سعي كرده ايم تماشاگر را به آن جذب  وجلب كنيم. تماشاگر نقش و هنرپيشه را با مثال هاي خارج از نمايش هم سو ببنيد و باور پذيري اش بيشتر شود. اين نمايش از نمايش هاي برگزيده چهارمين جشنواره تئاتر بانوان (كوثر) بوده و با توجه به اينكه متوليان امور تئاتر سازمان فرهنگي هنري شهرداري به گروههاي برگزيده قول همكاري جهت اجراي عموم داده بودند، اما متاسفانه بعد از جشنواره گروهها را به حال خود رها كردند تا هر گروهي پوست كلفت تري داشت بتواند چند روزي اجراي عمومي بگيرد. آن هم در فرهنگ سرايي كه علي رغم همكاري خوب مسوولين فرهنگ سرا، از امكانات اوليه نورپردازي تئاتر محروم مي باشد. همين كمبود لطمه بزرگي به كار زده است. موسسه فرهنگي هنري شهرداري تهران با وجود اين همه سالن تحت پوشش به چرا همت به خرج نمي دهد و از گروههاي حرفه اي حمايت نمي كند كه بتوانند كاري در خور فرهنگ مردم (نه يك قشر خاص) ارائه بدهند.

نورالدين آزاد، نمايشنامه نويس كه نويسنوده  رمان "همزاد" نيز مي باشد، مي گويد: نمايشنامه رختشورها درصدد است اين حقيقت را اززندگي ارائه بدهد كه ريشه هاي ستم و نابرابري نه در فقر طبيعي و علل ناشي از آن، بلكه در ناداني مردمان است. پيامبران الهي و نزديكان شان بركت به زندگي مردمان مي بخشيدند و فقر و ثروت تقسيم عادلانه مي شد و عضويت جاي بالندگي مي يافت. اما مردم هر چه از همدلي و عدالت دور مي شوند، براي خود و ديگران شرر بي رحمي فراهم مي كنند.

وي مي افزايد: بنابر اين رختشورها به ناداني ها و حسدها مي پردازد و ما مي بينيم از بين سه زن نمايش، كسي كه در نهادش بوي معنويت و روح عدالت و ايثار كور شده است بحران به وجود آمدن راحل مي كند. ماشين، ثروت و هر ابزار و تكنولوژي اگر جايگاهش براي كاربران مشخص و تعريف نشده باشد. نه تنها رفاه و آسايش به همراه نمي آورد بلكه باعث تنش هاي رواني و فيزيكي و اجتماعي مي شود و توازن را بر هم مي زند.

نمايشنامه نويس رختشورها مي گويد:  من نمايشنامه را براساس سه شخصيت نوشته ام. اولي "عصمت" كه چهار بچه زاييده و بدون توجه به آموزش و پرورش آنها به نوعي اين مشكل را تشديد مي كند. دومي كه به دليلي بچه دار نمي شود، نقطه مقابل اوست. و در اين ميان اين "هما" است كه با ايثار و آگاهي هم براي خود و خانواده و هم بر ديگران قهرمان واقع مي شود.