پيش از برگزاري جشنواره بايد به ريشه هاي تاريخي صنعت و فرهنگ بپردازيم

داريوش ياري فيلمساز ضمن طرح اين مطلب به خبرنگار سينمايي مهر گفت: نگاه صنعتي به يك مقوله داشتن ، به مناسبات اجتماعي و روابط اجتماعي اي بر مي گردد كه انسان در اجتماع خودش دارد.ابتدا بايد به سئوال پاسخ بدهيم كه هدف از صنعت چيست و قرار است ما را به كجا برساند ؟  بعد بپرسيم در فرهنگ و صنعت چه اتفاقي قرار است بيفتد .

وي در ادامه افزود : پس از پارينه سنگي  و  عصر كشاورزي ، مي بينيم كه عصر صنعت شروع مي شود. عصرصنعتي از نياز انسان بيرون مي آيد. اين دنياي صنعتي و حتي ديگرعصرهايي كه از سرگذرانده ايم ، در انتها قرار است ما را به تمدن برساند. همين سئوالات در مورد فرهنگ مطرح است . اين كه فرهنگ چيست كه قرار است با صنعت ، به  تعامل برسد. تعريف جامعه شناسان امروزي  اين است كه تمدن تاريخي شده را فرهنگ گويند.

ياري تاكيد كرد : بنده و شما اگرامروز مدعي دنياي فرهنگي در گذشته خودمان هستيم ، به اين جهت است كه پدر ومادرمان دردوره اي كه يك شي سفالي مي ساختند به فكر كار فرهنگي نبودند، به فكر كارمدرن صنعتي بودند. به علت، همان نيازي كه گفته شد. حالا به ادعاي اين جامعه شناسان ، غبار زمان از روي  آنها گذشته  و آن را تبديل به فرهنگ كرده است وما امروزه ،كار سفالگري رايك كار فرهنگي مي دانيم و بقايايش  را در موزه ها گرد مي آوريم.

كارگدان فيلم "دخيل" همچنين تصريح كرد : صنعت قرار است ما را به تمدن برساند وتمدن به فرهنگ و اين نيز درگذر زمان ما را به فرهنگ مي رساند. با اين تعاريف ، ما چه كرده ايم ، بنيان چه تمدني را امروز گذراده ايم كه در صد سال آينده فرزندان ما مدعي دنياي صنعتي در سرزمين خودشان شوند؟ حالا بايد ديد كه اين نگرشها را چگونه در فيلمها جاري كنيم؟

اين فيلمساز جوان با اشاهر به اين كه ما هيچ صنعتي را در ايران نداريم كه از ابتدا، در ايران بنياد گذاشته شده باشد گفت : اين اتفاق  نتيجه آن است كه ما فلسفه صنعتي نداشتيم ، ديگران اگر به دنياي صنعتي مي رسند و از آن خسته شده و به دنياي آگزيستانسياليسم مي رسند ، هزار و يك شك و شبهه در پشتشان هست. اين صنعت ، صرفا حاصل كار صنعتگر نيست. همزمان ، مخالف و موافق با آن همراه بوده اند. در چنين ساختاري سينماي فهنگ و صنعت را مي توان تعريف كرد . همانطور كه چاپلين به عنوان  تئوريسين مخالف صنعت  درفيلم  " عصرجديد" مخالفت خود را اعلام مي كند .ولي او هم به انسان صنعتي كمك مي كند كه بار ديگر خودش را در عصر خويش پيدا كند.

وي در پايان متذكر شد :  حالا ما اگر بخواهيم صنعتي شويم، چه تفكر و فلسفه اي وجود دارد كه انسان خودمان را خلاص كند و اصلا چه تفكري قرار است ما را به صنعت برساند ما چه نيازي به صنعت داريم . به عنوان مثال به اين تئوري توجه كنيد : " امروز ، ما نبايد در خيابان ولي عصر (عج) ماشين سوار شويم، بايد درشكه سوار شويم  . چرا درشكه سوار نشديم و به ماشين رو آوريم ، چون سفر با درشكه طول مي كشيد . آيا امروزه و در شلوغي خيابانها ، با ماشين ، سريعتر از درشكه به مقصد مي رسيم؟ نه . بنابراين ضرورتي وجود ندارد كه از ماشين استفاده كنيم .اين نكته اي است كه برپايي اين جشنواره به ذهن ما مي آورد.