به گزارش خبرنگار مهر، از سال 74 که نظام جدید آموزش و پرورش تصویب و پس از آن سالی واحدی به میدان آمد، طرحهای گوناگون کوتاه و بلند مدت در بخشهای مختلف آن متولد شد.
طرحهای مروج سلامت، همیار مشاور، سنجش تقویت بنیه علمی، نمره دهی توصیفی و خانواده پایدار از این دست هستند.
شواهد حاکی است در بخش تربیت بدنی نیز علیرغم کاهش ساعات این درس که البته مسئولان وزارتی مدعی اند کاهش نیافته است، طرحهای جدیدی رخ نشان داده است.
از جمله این طرحها می توان به طرح سباح، طناورز، ژیمناست و دو میدانی که قرار است از سال آینده صورت پذیرد، اشاره کرد.
کارشناسان البته با نگاه خوش بینانه ای به موضوع نگاه می کنند اما خانواده ها از این نگرانی رنج می برند که شاید اجرای یک ساله و پرداختن به رشته ای جدید در پایه بعدی، فراموشی رشته کار شده را در پی داشته باشد.
معاون تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش، ورزش را جزئی از تعلیم و تربیت عمومی می داند و معتقد است: چنانچه زمینه انجام فعالیتهای ورزشی ملهم از یک تربیت بدنی صحیح،اصولی و منطقی باشد می تواند موجب موفقیت در زندگی اجتماعی فرد شود.
کیومرث هاشمی می افزاید: این معاونت تلاش می کند تمام امکانات و منابع قابل دسترس را در اختیار ورزش آموزشگاهی قرار دهد تا جوانان، نوجوانان و نونهالان بتوانند با انجام فعالیتهای ورزشی، خود را در برابر آسیبهای اجتماعی،تربیتی، فرهنگی، جسمانی و روانی حفظ کرده، سلامت و سعادت خود را تامین کنند.
معاون تربیت بدنی و سلامت اداره کل آموزش و پرورش خراسان رضوی هم در این خصوص می گوید: ما در طرح سباح "شنای پایه سوم" پیشتاز کشوریم و در حال حاضر 70 هزار دانش آموز،آموزش دیدند.
عباسعلی میرسیستانی درباره طرح طناورز ویژه پایه چهارم ابتدایی می افزاید: این طرح ارزشمند به صورت صد در صد در استان اجرا شده است.
وی در مورد طرح ژیمناست اظهار می کند:20 درصد سهمیه اختصاص یافته به این استان محقق شده و به صورت صد در صد در برنامه سال آینده قرار دارد.
از زبان کارشناس
یک دبیر تربیت بدنی با 22 سال سابقه کار در باره طرحهای ورزشی مدارس می گوید: طرحهای وزارتی با کار کارشناسی شده به میدان مدارس می آیند.
مهدی عامل خبازان می افزاید: هزینه های مصرفی در هر طرح، آن را به جامعه به صورتی قوی یا ضعیف می قبولاند.
وی که هم اکنون دانشجوی دکترای بیو مکانیک ورزش است؛ تصریح می کند: بازخوردطرحهای یک ساله اماکشوری در کارگروههای کارشناسی مخصوص مورد ارزیابی قرار می گیرد.
وی اذعان می دارد: چه بسا در برخی مناطق ضعیف عمل شود که البته هیچ اجرایی خالی از ضعف نیست.
خبازان با بیان اینکه اگر در مقطع ابتدایی برنامه مدون ورزشی نداشته باشیم در راهنمایی و دبیرستان نمی توانیم کار مثبتی انجام دهیم، تاکید می کند: در مقاطع بالاتر خمیر مایه دانش آموزان شکل گرفته و نوجوان به مرحله ای می رسد که دیگر هیچ رشته ورزشی را دوست ندارد.
این دبیر تربیت بدنی ادامه می دهد: کار به جایی می رسد که از دانش آموز رشته والیبال می شنویم، آقا ما گل زدیم.
وی با اشاره به تاکید دین مبین اسلام مبنی بر یادگیری ورزش شنا در سنین اولیه زندگی، اظهار می دارد:علت غرق شدن بزرگسالان، عدم آشنایی با حداقل مهارتهای اولیه شناست.
وی می افزاید: در طرح سباح، دانش آموزان 12 جلسه با آب آشنا می شوند، ضمن آن که این ورزش مفرح خانواده ها را متقاعد می کند که برای سرگرمی هم که شده تمرینات را ادامه و چه بسا پرداختن به امور ورزشی از آسیبهای اجتماعی جلوگیری کند.
خبازان در مورد طرح طناورز یادآور می شود: بعضی از دبیران تربیت بدنی با مهارت طناب زنی بیگانه اند، در حالی که این ورزش ساده، کم هزینه و موثر سیستم فسفاوژن "سیستم سرعتی غیر هوازی" و سیستم اسید لاتیک و هوازی را درگیر می کند.
وی می گوید: این ورزش در منزل یا پارکینگ هم قابل انجام و با تمرینات کوچک، مهارت آموزی می شود.
وی با اشاره به این که در طرح ژیمناست، مدارسی که به سالنهای ورزشی نزدیکند می توانند با مشارکت خانواده ها به این رشته بپردازند، می افزاید: حتی ممکن است در برخی شهرستهانه ا دانش آموزان نخبه ای شناسایی و به کشور معرفی شوند.
این کارشناس بیومکانیک بیان می کند: در این رشته اندازه های آندروپومتریکی "ابعاد بدنی" که لازمه رشته های مختلف ورزشی به ویژه ژیمناستیک هست مورد ارزیابی اولیه قرار گرفته و استعدادها شناسایی می شود.
وی می افزاید: با این وجود دانش آموزی که وارد دوره راهنمایی می شود4 تا 5 مهارت اولیه و مهم را به همراه خود دارد.
ورزش ابتدایی
خبازان می گوید: رشد بدنی از یک طرف و داشتن سابقه شروع ورزش در دوره ابتدایی دانش آموزرا علاقه مند می کند که در بهترین حالت، رشته ورزشی خود را انتخاب، مهارت آموزی و در دبیرستان با حمایت خانواده قدم در مسابقات حرفه ای گذاشته و خود را به جامعه ورزش معرفی کند.
این کارشناس معتقد است: داشتن طرحهای خوب در دوره ابتدایی می تواند آینده ورزشی کشور را تامین کند و هرگز از یاد دانش آموز محو نمی شود.
وی افق زیبایی را برای این طرحها ترسیم می کند اما تاکید دارد، کارشناسان استانها، شهرستانها و مناطق بایستی با تمام قوا و در نهایت معلمین تربیت بدنی بایستی طرحها را به ثمر رسانده و ایران را در زمینه های ورزشی از مدعیان کنند.
خانواده – اعتماد به نفس
وی پرداختن به ورزش را از مهمترین عوامل ایجاد اعتماد به نفس در دانش آموزان می داند و می گوید: آدمهای کم توان نمی توانند کارهای بزرگ انجام دهند، آنهایی موفقند که از فرصتهای زندگی به نحو احسن استفاده کنند، شاید دانش آموز اکنون ما ملی پوش 8 سال بعد باشد که دولت دارد رویش سرمایه گذاری می کند.
وی نقش خانواده ها را روی پذیرش و اجرایی شدن روشهای نوین تدریس، بسیار مهم توصیف و اذعان می دارد: باید از رقابت فرصتی برای رفاقت ساخت، چرا که دیده شده دانش آموزی که ورزش نمی کند در خانه نیز مشکلات انضباطی دارد.
خبازان در مورد معافیت ورزشی و دانش آموزانی که قادر به انجام حرکات تربیت بدنی نیستند می گوید: دانش آموز با مشکل قلبی هم می تواند یک پرتاب کننده دارت در سطح ملی شود، رشته هایی نظیر تیرو کمان و تیر اندازی نیز می تواند برای کسانی که قادر به تحرک نیستند شرایط اعتماد به نفس و رشد شخصیتی فراهم آورد.
وی می افزاید:متاسفانه دیده شده برخی خانواده های نمره مدار تنها به دلیل این که فرزندشان در این درس هم نمره بالا داشته یا کسر نمره نگیرد بی دلیل دنبال معافیت پزشکی هستند.
یک مقایسه
خبازان در مقایسه ورزش آموزشگاهی هند با ایران می گوید: مدارس هند به صورت خصوصی و دولتی اداره می شوند اما همان مدارس اینترنشنالی که فعالیت ورزشی شان بهتر از دولتی هاست،از ایران عقب ترند.
وی با بیان این که مدارس دولتی در ساعات ورزش بیرون از فضای مدرسه وقتشان را با چوب کریکت گذرانده و فقط تفریح می کنند، ادامه می دهد: معلم فقط طرز صحیح راه رفتن را می آموزد و این تمام تربیت بدنی این کشور است.
وی با اشاره به این که هندی ها تنها در چند رشته ورزشی نظیرکبدی در جهان صاحب عنوانند که ایران بازهم گوی رقابت آن را از آن خود ساخته است،می گوید: دانش آموزان ایرانی با داشتن زمینهای مختلف ورزشی در مدارس و حرکات گرم کردن،از هندیها جلوترند.
جای خالی تخصص
وی اشاره ای هم به مدارس ایرانیان خارج از کشور دارد که از کمبود فضا و نداشتن معلم تخصصی ورزش رنج می برند و می گوید: مدیر سابق مدرسه ایرانیان حیدر آباد مایل به همکاری با مربی تخصصی تربیت بدنی نبود.چرا که در دوره 4 ساله مدیریتش، باهیچ کدام از معلمان همکاری نکرده بود.
وی تصریح می کند: پس از آمدن من و اصرار سرکنسول ایران یک ترم مشغول به فعالیت شدم و در زمینی کوچکتر از زمین والیبال تیمی بسیار خوب از بچه های راهنمایی ساختم که حتی مدیر هم متعجب شد اما باز هم نخواست برای ترم دوم از من دعوت به همکاری کند.
...............................
گزارش : عزت خیابانی
نظر شما