به گزارش خبرنگار مهر کیومرث پوراحمد، در مراسم گرامیداشت هوشنگ مرادی کرمانی که شب گذشته، دوشنبه 9 بهمن در خانه هنرمندان برگزار شد، با اشاره به برگزاری بزرگداشت‌های مختلف در کشور برای هنرمندان گفت: این طور مراسم در کشور ما زیاد اتفاق می‌افتد و هر سال می‌بینیم عده‌ای برای عده دیگری مراسم می‌گیرند، اما من حرفی دارم که در گلویم مانده و باید جایی آن را می‌گفتم و آن این است که گویا برخی از ما در نگاه مسئولان مطلوب حضور در این شکل مراسم نیستیم.
وی ادامه داد: برخی از ما ممنوع‌التصویر هستیم و برخی ممنوع‌الکار و البته از آثار برخی از ما هم خوششان نمی‌آیند و در نتیجه، می‌گردند و برخی کوتوله‌های بی‌ربط و ابله را در کشور پیدا می‌کنند و برایشان بزرگداشت می‌گیرند.
پوراحمد ادامه داد: بعضی‌ها واقعا بزرگ هستند و از خود ردپایی به جا می‌گذارند. مرادی کرمانی هم از آن دست نویسندگان است که در ادبیات برای خودش رد پای منحصر به فرد دارد و باید خیلی زودتر از این‌ها برای او چنین مراسمی می‌گرفتیم.
این کارگردان سینما در ادامه به ماجرای ساخت فیلم قصه‌های مجید اشاره کرد و گفت: تلویزیون از سال 59 قصد داشت برمبنای این کتاب سریالی بسازد و شاید قسمت من بود که پس از چند کارگردان دیگر، برای این کار با من مشورت شود و من هم دیدم که این قصه‌ها راست کار من است؛ چون قصه همه ماست و ساخت آن را پذیرفتم.
وی ادامه داد: مجموعه قصه‌های مجید، یعنی 9 فیلم تلویزیونی و 2 اثر سینمایی را تنها با مبلغ 16 میلیون تومان ساختیم و باید بگویم که اگر مادر من و خانواده‌ام در این کار دخالت نداشتند، این اتفاق نمی‌افتاد. من اگرچه مدیر تولید داشتم اما مادرم به خاطر آشنایی با محل و امکان در اختیار گرفتن رایگان لوکیشن‌ها، باعث شد که این سریال با این هزینه ساخته شود.
پوراحمد افزود: مرادی کرمانی آن زمان به من می‌گفت که مجید از من که خالق او هستم، جلو زده است و مُهر او همیشه بر من خورده است. این برای من هم رخ داده است و با وجود اینکه آثار زیاد دیگری پس از قصه‌های مجید ساخته‌ام، همیشه مرا با این اثر می‌شناسند و من این نقطه عطف در کارنامه کاری خودم را مدیون هوشنگ می‌دانم.
وی افزود: در دنیا اگر قصه فردی را با کمی دخل و تصرف تبدیل به اثری سینمایی کنند، اعتراضات زیادی به آن می‌شود، اما مرادی کرمانی هیچ گاه از تغییراتی که برای ساخت اثر سینمایی به داستان‌هایش وارد شد، اعتراضی نکرد و باور داشت که قصه‌های او همیشه سر جای خود می‌ماند. تنها یادم هست 20 سال پس از ساخت اثر سینمایی «شرم» به من گفت: این کار را دوست ندارد؛ چون سادگی سایر آثار را ندارد.
پوراحمد همچنین گفت: آروز دارم روزی بتوانم کتاب «شما که غریبه نیستید» را هم به اثر سینمایی تبدیل کنم. هوشنگ برای من هم دوست نازنینی است و هم انسان نازنینی. آثار او هم تنها برای کودکان نیست و به همه مردم تعلق دارد. من هم در مقابل او سر تعظیم فرو می‌آورم و می‌گویم که در تقویم روزانه‌اش برای ارادت من به خودش هر روز یک تیک بزند.
نظر شما