سیدمهرداد موسویان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه نمیتوان به سادگی در فضای امروز ادبیات داستانی انقلاب اسلامی صحبت از کلیشهزدگی در داستانها کرد، اظهار داشت: اگر نگاهی دقیق و واقعبینانه به آثار داستانی تولید شده با موضوع انقلاب اسلامی بیندازیم به خوبی دیده میشود که بازههای تاریخی زیادی از مبارزات انقلابی مردم ما در داستان انقلاب نمایش داده شده است؛ از ملی شدن صنعت نفت تا کودتا علیه دولت مصدق و فرار شاه از ایران که خب هم از نظر زمانی و هم از نظر نوع بیان متنوع است.
وی ادامه داد: من البته ادعا ندارم که به اندازه کافی برای مقاطع تاریخی انقلاب اسلامی داستان خلق شده است، اما اگر در برخی از روایتهای تاریخی حس میکنیم که به تکرار و یا کلیشه برخوردهایم، ربطی به آن تاریخ و یا مقطع زمانی برای روایت ندارد، یک روایت و رویداد تاریخی را هر کسی میتواند به شکلی خاص ببیند که خب شاید گاهی به تکرار هم در بیان آن برسیم.
نویسنده کتاب «شهید خودم» افزود: در ادبیات داستانی انقلاب بیش از اینکه بر این تمرکز کنیم که چرا در مورد یک واقعه آثار متعددی نوشته شده است، باید به این بیندیشیم که چرا در مورد این واقعه آنچنان که باید اثر نوشته نمیشود.
این نویسنده با اشاره به جشنواره داستان انقلاب افزود: من حس نمیکنم نویسندگانی که در این جشنواره به داوری میپردازند اجازه بدهند آثار سطحی و یا محتوای تکراری به عنوان آثار شاخص تولید شده در زمینه انقلاب اسلامی به عنوان برگزیده و شاخص معرفی شوند و اگر منتقدانی با این موضوع موافق نیستند به نظرم رجوعشان به آثار شکل صحیحی نداشته است.
نویسنده رمان «میوههای رسیده» همچنین گفت: من ادعا نمیکنم که در حد نویسندهای مثل تولستوی در جریان داستان انقلاب شاهد تولید اثر بودهایم، اما آثار ارائه شده در بضاعت خودشان خوب و قابل رقابت با آثاری است که به این موضوع توجهی ندارند. به همین خاطر نباید به ادبیات داستانی انقلاب اسلامی بدبین بود.
وی تاکید کرد: شاید منتقدی بخواهد با ژانر یک اثر مخالفت کند و نحوه نگارش آن را زیر سئوال ببرد اما نمیتوان کلیت آثار تولید شده در این حوزه را به نقد کشید و بیمحتوا دانست.
موسویان ادامه داد: من معتقد نیستم که ادبیات داستانی انقلاب مشکلی دارد، بلکه فکر میکنم بدنه ادبیات ایران است که دچار اشکال و بیماری است. ما هرگز موضوعی به نام نوشتن حرفهای در کشور نداشتهایم و آن را جدی نگرفتهایم. همین الان هم نویسنده پس از اینکه یک سال از انتشار اثرش میگذرد برای دریافت حقالتالیفش باید مدتها بدود و این یعنی حذف عملی نوشتن به صورت حرفهای در ایران.
وی در پایان تاکید کرد: مشکل ادبیات داستانی انقلاب، مشکل کل ادبیات داستانی ماست و آن چیزی نیست؛ جز اینکه زمین این ادبیات دیگر نویسندهخیز نیست.
نظر شما