رضا اسماعيلي : ادبيات امروز ما به شدت دچار فقر انديشه و تفكر است

دبيرجشنواره " قلم زرين " انجمن قلم ايران در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، با بيان اين مطلب افزود: اگر شاعران جوان بخواهند به صورت منطقي و اصولي اين مسير را طي كنند و در مسير خلاقيت و نوآوري حركت كنند و تلاششان به ثمر برسد ، بايد با قله هاي ادبي مانند مولانا - حافظ - سعدي - عطار - خيام - فردوسي و ... آشنا باشند و آثار آنها را حداقل يك بار مرور كرده باشند، همچنين با چهر هاي شاخص ادبيات معاصر مانند نيما و ... و نظريه هاي ادبي روز نيز آشنا باشند.

وي تصريح كرد :  شاعران جوان بايد با نظريه هاي ادبي به صورت جدي تر و عميق تر آشنايي پيدا كنند و اگر اين دوستان به زبانهاي مختلف نيز تسلط داشته باشند تا اين نظريه ها را خود شخصا مطالعه كنند بي تاثير نيست زيرا هر مترجمي نسبت به ديدگاه خود يك اثر ادبي را ترجمه مي كند و برداشت خود را از آن تحليل بيان مي كند. بنابراين با شناختي كه نسبت به ادبيات روز جهان پيدا مي كنند به يك بصيرت كاملي دست پيدا مي كنند و در عرصه خلاقيت و نوآوري حرفي براي گفتن دارند .

اين شاعر خاطر نشان ساخت : من احساس مي كنم كه مراكزي كه به نقد ادبي به صورت جدي و حرفه اي مي پردازند، همچنين حوزه هاي ادبي كه كارشان سياست گذاري فرهنگي و خدمات فرهنگي است ، كمتر مشاهده مي شود و جاي خالي آنها مشهود است. اگر دانشگاه ها به مسئله نقد ادبي به صورت كاربردي تر بپردازد و نهادهايي مثل حوزه تبليغات هنري ،  وزارت ارشاد اسلامي و ... تلاشي داشته باشند براي دوره هاي آموزشي شاعران جوان مبني بر آموزش اصول نقد نويسي و نقد ادبي باعث مي شود كه اين افراد با شناخت كاملتري در عرصه هنري وارد شده و قلم به دست بگيرند، در اين صورت اين شاعران مي توانند در تكامل زبان ادبي موثر باشند .

رضا اسماعيلي اضافه كرد: متاسفانه مراكز فرهنگي ما به صورت جدي در اين مقوله فعاليت نمي كنند، حتي صدا و سيما كه مي تواند با استفاده از اساتيد و چهره هاي شاخص ادبيات ،  شاعران جوان را به اين اصول نقد نويسي و نقد ادبي آشنايي دهند تا اين جوانان بتوانند با دست پرتر و بصيرت به خلق اثر بپردازند و با وجود اين خلاء ما به مطلوب نزديك نمي شويم و در حال حاضر ادبيات ما دچار يك فقر انديشه و تفكر است . 



 

اين شاعر در خصوص چاپ آثار اوليه شاعران جوان به مهر گفت : با اين نظر كه شاعران پيشكسوت به شاعران جوان پيشنهاد مي كنند كه در چاپ آثار اوليه تعجيل نكنند زياد موافق نيستم ، چون اين نظر افراطي است. چه اشكالي دارد كه يك شاعر آثاري كه در سن بيست سالگي خلق كرده با ذكر همان تاريخ به چاپ برساند؟ در اين صورت كسي كه به نقد اين اثر مي پردازد سن و تجربه شاعر را نيز در نظر مي گيرد و طبيعتا اين شاعران در سنين پختگي با توانمندي بيشتري به خلق آثار و چاپ آن مي پردازند .
 

وي در پايان يادآور شد : حسن چاپ آثار اوليه شاعران جوان اين است كه ما مي توانيم كه از سير تكويني و روند تكاملي شاعر شناخت بيشتري پيدا كنيم، به خصوص ناقدين و محققين ادبي مي توانند اين روند تكاملي را مورد بررسي قرار دهند. به نظر من ما بايد شاعران جوان را تشويق به چاپ آثارشان كنيم تا آنها در موقع پختگي، اثري از گل چين شده كل آثارشان به چاپ برسانند. همان طور كه نيما از ابتدا آثار خود را به چاپ رساند و باعث شد كه امروزه ما شناخت بيشتري نسبت به اين شاعر پيدا كنيم.