تولید بافت‌های زيستي مصنوعی برای جایگزینی اعضای بیمار بدن

به گزارش خبرگزاری مهر، پائولو ماکیارینی جراح و مجری این طرح اکنون قصد دارد از این شیوه برای بازخلق بافت های پیچیده تری مانند مری و دیافراگم و حتی قلب و ریه استفاده کند.

وی همچنین تلاش های تجربی برای بازآفرینی بافت مغز در موش ها داشته است.

نتایج این تحقیقات در نشست سالانه انجمن پیشرفت های علمی آمریکا در بوستون ارائه شده است.

در ژوئن 2011 رسانه های سراسر جهان از یک پیوند پیشرفته و بسیار مهم خبر دادند که در آن یک بیمار نای مصنوعی را دریافت کرد که با سلول های بنیادی خودش پوشانده شده بود.

نتیجه پیوند یک نای مصنوعی بود که عملکرد زیستی داشت تا به امروز پنج جراحی با استفاده از این شیوه انجام شده است.

ماکیارینی گفت: ما از هر جراحی چیزی آموختیم یعنی می توانیم شیوه خود را توسعه داده و اصلاح کنیم ما همچنین چگونگی انتقال تجربیاتمان را به دیگر زمینه ها از جمله عصب شناسی ارزیابی کردیم.

وی که استاد موسسه کارولینسکا است، گفت: هدف از این پژوهش ها استفاده هر چه بیشتر از سیستم ترمیم دهنده خود بدن است. وی اکنون اعلام کرده است قصد انجام این جراحی را بر روی یک دختر دوساله در آمریکا در ماه مارس دارد. این دختر بدون نای متولد شده است و با مراقبت های شدید زنده است. تنفس این کودک از طریق یک لوله که در نای او کار گذاشته شده و مستقیما به ریه های او متصل است، انجام می شود.

بدون یک نای جدید وی هرگز نمی تواند از بیمارستان مرخص و به خانه برود.

این نخستین بار خواهد بود که این جراحی بر روی یک کودک انجام می شود.

همچنین نخستین بار است که این فرایند قرار است بر روی بیماری انجام شود که اصلا نای ندارد چرا که پیش از این، بیماران تحت جراحی، نای خود را بر اثر بیماری از دست داده و مجبور به تعویض آن شده بودند.

آنها همچنین قصد دارند یک مری را نیز پیوند بزنند. پیچیدگی بافت مری به خاطر داشتن عضلات، بسیار بیشتر از نای است.

در آزمایش های انجام شده بر روی موش ها محققان احتمال جایگزینی ماده مغزی آسیب دیده ناشی از تروماهای شدید از تصادفات رانندگی یا اصابت گلوله یا جراحی را بررسی کردند.

هدف جایگزنی ماده مغزی از دست رفته با ماده ای برپایه سلول های بنیادی کشت شده و درعوض جلوگیری از آسیب عصب شناختی است.

این تلاش های بر روی موش ها صورت گرفته و نتایج مثبتی به دست آمده است.

در دو مورد نیز بیماران مبتلا به نارسایی حاد ریه، درمان برپایه سلول های بنیادی دریافت کردند که بهبود عملکردی بسیار مناسبی از خود نشان دادند.

اگرچه هر دو بیمار به دلیل نارسایی های چند عضوی جان خود را از دست دادند اما نتایج به دست آمده نخستین شواهد از اینکه سلول بنیادی درمانی می تواند جایگزین امیدوار کننده ای برای احیای عملکرد در عضو های آسیب دیده خاصی باشد فراهم آورد.

در این شیوه ها نیازی به برداشتن عضو و جایگزینی آن با یک عضو اهدایی سالم نیست.