مصر و تکرار سناریوی سوریه و عراق

به گزارش خبرگزاری مهر، عبدالباری عطوان با اشاره به روند بی ثباتی در مصر نوشته است: هنگامی که انفجارها به قلب قاهره می رسد و هشام برکات را هدف قرار می دهد و هنگام که اف 16 های مصری اهداف گروه های مسلح را هدف قرار می دهند و آنهم پس از حملاتی که به کشته و زخمی شدن قریب به هفتاد نظامی مصری منجر شد مفهوم آن این است که قاهره به طور تدریجی به حلب دیگر و سینا به عین العرب و یا فلوجه یا انبار دیگری تبدیل می شود.

وی می افزاید: جای شگفتی ندارد و بعید نیست که اگر در صبح یک روز نزدیک و چه بسا قبل از عید از خواب بیدار شویم و از حکم اعدام محمد مرسی و محمد بدیع و تعداد دیگری از رهبران اخوان المسلمین آگاه شویم.

مصر به سرعت به همان سرنوشتی که عراق، سوریه و یمن و لیبی گرفتار آن شدند حرکت می کند یعنی کشتار و هرج و مرج و ویرانی و چه بسا تجزیه و فروپاشی.مشابه آنچه معاون نخست وزیر ترکیه دو هفته قبل از سایکس پیکو جدید خبر داد.

وی می نویسد: منابع مصری از تصویب قانون جدید مبارزه با تروریسم از سوی دولت مصر که منتظر تایید عبدالفتاح السیسی طی ساعات آینده است خبر می دهند.اعدام محمد مرسی خشونت و تروریسم را در مصر شعله ور می کند و این کشور را در تونل خونین تاریکی فرو می برد و همه امیدها برای برقراری ثبات به منظور خروج اقتصاد بحران زده مصر را نقش بر آب می کند.

خطر بزرگ برای رژیم مصر، اخوان المسلمین نیست بلکه داعش است که در شبه جزیره سینا حضور پیدا کرده است.داعش از اخوان المسلمین بیزار است و دولت مصر را کافر می شمارد.داعشی ها روز چهارشنبه به شش مرکز ارتش مصر حمله کردند و هفتاد نظامی را که بیشتر آنها سرباز بودند کشتند و بر منطقه ای در نزدیکی مرز با غزه مسلط شدند و این اقدام بی سابقه ای ست که یادآور تسلط آنها بر هشت شهر عراق و سوریه در حدود یکسال قبل است.ترور دادستان کل مصر توسط خودروی بمبگذاری شده جنایتی است که مرتکبین آن سزاوار محاکمه بوده اما اجرای احکام اعدام در واکنش به این ترور اقدامی نسنجیده بوده که چه بسا به فاجعه‌ای خطرناک برای مصر تبدیل می شود که مهمترین آن دست به سلاح بردن اخوان المسلمین بوده که این اقدام به نفع گروه‌های افراطی خواهد بود.

عطوان در ادامه می نویسد: مصر همانند یک گاری بزرگ و سنگین است که با شتاب به سوی پرتگاه خونین حرکت می کند و هدایت کنندگان آن توان کنترل آن را ندارند و جز فریاد چاره ای دیگری ندارد و فریاد رسی هم وجود ندارد.

آنچه مصر به آن نیاز دارد پولهای کشورهای حوزه خلیج فارس و سلاح روسی و آمریکایی و جنگ با اخوان المسلمین و تروریسم نیست بلکه راهکاری است که به وحدت و انسجام منجر شود و آشتی ملی برگزار شود و خونریزی کنونی متوقف شود.طرح ملی باید حاکم شود و روحیه تسامح وجود داشته باشد.این گزینه را فقط ارتش مصر در اختیار دارد که به مثابه ستون فقرات و ضامن امنیت و ثبات و هویت جامعه مصر است و توان تغییر را دارد.