آمریکا پیشنهاد معامله بزرگ را به ایران ارائه کند / هرگونه اقدام تحریم آمیز بر ضد ایران عواقب ناگوار به دنبال خواهد داشت

به گزارش خبرگزاری مهر انستیتو " کاتو" (Cato Institute) در تحلیلی نوشت : اگر چه این امکان وجود دارد که مذاکرات بین گروه 5+1 ( آمریکا، آلمان، انگلیس، فرانسه، روسیه و چین) با ایران بر سر برنامه هسته ای آن به توافقی منجر شود، اما به احتمال زیاد این گفتگوها با شکست روبرو خواهد شد. در این صورت سیاستگذاران آمریکایی با گزینه های ناقصی روبرو می شوند.

" تد گالن کارپنتر" (Ted Galen Carpenter) نویسنده این تحلیل خاطر نشان می کند : "یک گزینه و محتمل ترین پاسخ اولیه ، جستجو برای قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد است که تحریمهای اقتصادی را علیه تهران تحمیل می کند. با این وجود تحریمها سابقه ضعیفی در وادار کردن کشورها برای توقف سیاستهایی دارد که برای آنها دربالاترین اولویت قرار دارد.حتی اگر بتوان روسیه و چین را تحریک کرد تا بی میلی خود را برای حمایت از تحریمها کنار بگذارند؛ بعید است که چنین اقدامهایی درخواست ایران را برای برنامه هسته ای آن متوقف کند.

گزینه دوم شدت دادن به تلاشها برای تغییر نظام است. واشنگتن هم اکنون برنامه ای برای انجام این کار تحت قانون حمایت از آزادی ایران دارد. چنین استراتژی ممکن است که با واکنش روبرو شود. از سوی دیگر،هیچ اطمینانی وجود ندارد که در این صورت ایران بخواهد راه غیر هسته ای شدن را انتخاب کند.

اقدام نظامی علیه برنامه هسته ای ایران، نامعقولانه ترین گزینه است. حمله به ایران همچنین مسلمانان جهان را عصبانی می کند و جنگ تمدنها را به راه می اندازد.

گزینه سوم به راه انداختن حملات نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران است. این نامعقولانه ترین گزینه است. یک چنین اقدامی برنامه هسته ای ایران را تا حد زیادی حذف نمی کند. همچنین یک خطر بزرگ وجود دارد که ایران با گزینه های کامل خود دردفع آن تلافی کند که شامل حمله به نظامیان آمریکایی در عراق است. حمله به ایران همچنین جمعیت مسلمانان را در جهان ناخشنود می کند و جنگ تمدنها را به راه می اندازد.

گزینه چهارم پذیرفتن ایران به عنوان یکی از اعضای باشگاه هسته ای از روی بی میلی و تکیه بر قدرت بازدارندگی تسلیحات هسته ای آمریکاست.

گزینه پنجم و بهترین گزینه یک معامله بزرگ با ایران است. واشنگتن باید پیشنهاد عادی سازی روابط دیپلماتیک و اقتصادی را به ایران در ازای توافق تهران برای باز کردن برنامه هسته ای خود به روی بازرسان بین المللی پیشنهاد دهد."

گزینه اول: اعمال تحریم های اقتصادی چند جانبه: واشنگتن هم اکنون در جستجوی قطعنامه ای از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد خواهد بود که یک سری تحریم ها را علیه ایران تحمیل می کند. بیشتر این تحریم ها بر سه قسمت متمرکز است : قطع انتقال فناوری هسته ای ، جلوگیری از جریانهای مالی از ایران و به ایران( شامل مسدود کردن سرمایه های ایرانی در جهان) و محدود کردن توانایی مقامهای ایرانی برای سفرهای خارجی . اینکه این تحریم ها تا چه حدی محدود کننده خواهد بود، همچنان یک سوال باقی می ماند. حتی اگر آمریکا بتواند قدرتهای مهم اتحادیه اروپا، چین وروسیه ، ژاپن و هند را برای اعمال تحریم علیه ایران تحریک کند، اما نپذیرفتن یکی ازآنها بسیارمحتمل است. همه این کشورها دارای سرمایه گذاری مهمی در ایران هستند.

البته این حقیقت که ایران یکی از تولید کنندگان مهم نفت است از تاثیرهرگونه قطعنامه تحریم های سازمان ملل می کاهد. بدون تحریم نفتی ایران، تقریبا هیچ شانسی وجود ندارد که تحریم های اقتصادی تهران را وادار کند تا برنامه هسته ای خود را کنار بگذارد. اگر آمریکا و دیگر قدرتهای جهان مصمم هستند تا ایران غیر هسته ای باشد ، باید به راهکارهای دیگر نگاهی داشته باشند.

گزینه دوم: تغییر نظام: این گزینه مطلوب بسیاری از نومحافظه کاران است و آنها اغلب می گویند که امکان اجرای چنین اقدامی وجود دارد. مرحله اولیه طرح تغییر نظام هم اکنون در دست اقدام است و"کاندولیزا رایس" وزیر امور خارجه آمریکا که آن را طراحی کرده، این برنامه ها در بخش رادیو و دیگر فعالیتهای تبلیغاتی سرمایه گذاری شده و حمایتی را برای واحدهای تجاری و دیگر گروهها فراهم می کند، اما این اقدام می تواند با واکنش گروههای ایرانی روبرو شود.

گزینه سوم: حملات هوایی پیشگیرانه: استدلال کنندگان این اقدام به موفقیت حمله رژیم صهیونیستی علیه راکتور" اسیراک" عراق در سال 1981 به عنوان مدلی برای متوقف کردن برنامه هسته ای ایران اشاره می کنند.این اقدام قریب به یقین برای هدف تغییر نظام زیانبخش خواهد بود. انتظار می رود که با چنین اقدامی مردم ایران متحد شوند. از سوی دیگر،جهان اسلام با چنین اقدامی فکر می کند که واشنگتن تلاش می کند تا فرهنگ و مذهب آنها را تخریب کند. اقدام نظامی اقدامی است که هیچ سیاستگزار آمریکایی منطقی نباید آن را بپذیرد.

اقدام نظامی اقدامی است که هیچ سیاستگزار آمریکایی منطقی نباید آن را بپذیرد.

گزینه چهارم: پذیرش و بازدارندگی: در این گزینه ایران به عنوان یکی از اعضای باشگاه هسته ای مورد پذیرش واقع می شود و در این صورت آمریکا بر انبار هسته ای گسترده خود برای جلوگیری از ایران در جهت به راه انداختن حمله ای علیه آمریکا و یا تهدید آن استفاده می کند، اما در این صورت یک ایران مسلح به سلاح هسته ای در جستجوی هژمونی در منطقه خلیج فارس و تضعیف منافع آمریکا در آنجا و دیگر مناطق جهان خواهند بود. این گزینه یک راه آسان نیست ، اما واقع بینانه تر و با خطرات کمتری نسبت به گزینه های مقابله است. ما باید هر گونه تلاش منطقی را در این راه انجام دهیم. بهترین گزینه پیشنهاد یک " معامله بزرگ" به دولت ایران است.

گزینه پنجم: تلاش برای یک معامله بزرگ:  آمریکا باید یک تلاش دیپلماتیک جدی را برای وادار کردن ایران در جهت توقف برنامه هسته ای خود ترتیب دهد و این به معنای اقدامی فراتر از حوزه مذاکرات سه کشور اروپایی است. واشنگتن باید یک معامله بزرگ را به ایران پیشنهاد دهد و این به معنای آن است که واشنگتن تضمین بدهد که از زور همانگونه که علیه صربستان و عراق استفاده کرد، علیه تهران استفاده نمی کند. این گزینه همچنین به معنای عادی سازی روابط دیپلماتیک و اقتصادی با ایران است. در ازای آن، ایران باید سایتهای خود را به روی بازرسان بین المللی باز بگذارد.

به گزارش مهر، نویسنده ضمن معرفی مسئله کسب اعتبار به عنوان دلیلی برای ادامه برنامه هسته ای ایران می افزاید:" با پیشنهاد معامله بزرگ به ایران ما چیز کمی را از دست می دهیم مگر آنکه بخواهیم اجازه دهیم که مذاکرات بدون دستیابی به نتیجه، طول بکشد.  پیشنهاد معامله بزرگ به ایران و بیان اینکه این پیشنهاد برای حداکثر شش ماه روی میز باقی خواهد ماند، ضرری ندارد. اگر ایرانیها این پیشنهاد را رد کنند، و یا مانع آن شوند، همه گزینه های دیگر همچنان موجود خواهد بود.

چیزی که آمریکا نباید انجام دهد، آغاز جنگ دیگری است که هر چه بیشتر منطقه خلیج فارس را بی ثبات می کند و زندگی و آرامش میلیونها نفر را تهدید می کند.

درپایان این تحلیل آمده است : برای ایجاد احتمال رسیدن به یک معامله بزرگ، آمریکا باید بر بی میلی قاطعانه خود برای مذاکره با کشورهای مخالف غلبه کند. یکی از چالشهای  بزرگ دیپلماسی موثر، تعامل و به دست آوردن نتیجه از کشورهای دشمن آمریکاست. چیزی که آمریکا نباید انجام دهد، آغاز جنگ دیگری است که هر چه بیشتر منطقه خلیج فارس را بی ثبات می کند و زندگی و آرامش میلیونها نفر را تهدید می کند.چیزی که آمریکا نباید انجام دهد؛آغاز جنگ دیگری است که هر چه بیشتر منطقه خلیج فارس را بی ثبات می کند و زندگی و آرامش میلیونها نفر را تهدید
می کند.